Η Ευρωλιγαρχία μπορεί να κυβερνά και να επιβάλλει, μέσον των εξωνημένων κεντροδεξιών και κεντροαριστερών πολιτικο- κομματικών και επικοινωνιακών μηχανισμών, την αντεθνική και αντικοινωνική ευρωλαγνεία μόνο δια του υπεραυταρχισμού και της ολοκληρωτικής προσταγής. Να αρνείται ακόμα και την «δημοψηφισματική» πολιτική έκφρασης γνώμης των λαών για κρίσιμης σπουδαιότητας θέματα. Το γενικό απορριπτικό «κλίμα»,που εκδηλώθηκε έστω σε περιορισμένη έκταση με τα «Όχι» των Γάλλων και των Ολλανδών το 2005 και των Ιρλανδών το 2008, δεν αφήνει πολλά περιθώρια για τους πειραματισμούς των μαζικών αστικοδημοκρατικών ψηφοφοριών σε καθολική κλίμακα.
Όμως η Ευρωλιγαρχία και οι υποστηρικτές της ούτε και τώρα απέφυγαν την απονομιμοποιητική ήττα. Το «Όχι» των Ιρλανδών απο
τελεί μια μεγαλειώδη πράξη αντίστασης, μέγιστης συμβολικής και πραγματικής σημασίας για όλους τους λαούς μέσα στην Ε.Ε. Η Μεταρρυθμιστική Συνθήκη, το Ευρωσύνταγμα με νέο όνομα [1] μπορεί να μετατραπεί απλά σε «ένα κομμάτι χαρτί».
-Όμως η Ευρωλιγαρχία και οι υποστηρικτές της ούτε και τώρα απέφυγαν την απονομιμοποιητική ήττα. Το «Όχι» των Ιρλανδών απο
τελεί μια μεγαλειώδη πράξη αντίστασης, μέγιστης συμβολικής και πραγματικής σημασίας για όλους τους λαούς μέσα στην Ε.Ε. Η Μεταρρυθμιστική Συνθήκη, το Ευρωσύνταγμα με νέο όνομα [1] μπορεί να μετατραπεί απλά σε «ένα κομμάτι χαρτί».Ο ελληνικός λαός καθώς δεν εκφράζεται από την συμπαιγνία ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και την κοινοβουλευτική επικύρωση στις 11-6-2008 της Ευρωσυνθήκης, έχει ως αυτονόητο αίτημα την διεξαγωγή Δημοψηφίσματος.
8 σχόλια:
Καλό σοκ το "Όχι", μέχρι να...το προσπεράσουν κι αυτό με νομικές ή κοινοτικές αποφάσεις...
Πράγματι ευχάριστο σοκ "Ikonikos".
Σίγουρα η ευρω-ελίτ θα επανέλθει
με νέα θεσμικά τερτίπια.Πάντως σκόνταψε τουλάχιστον προσωρινά
και η μούρη της "έφαγε χώμα" ιρλανδικό.
Καλό Σαββατοκύριακο.
σκέφτομαι κατα πόσον θα μπορούσαμ να υπήρχαμε χωρίς εε;
Μεγάλο θέμα @ Ange-Ta.
-Να υπήρχαμε, ως καπιταλιστική οικονομία και κοινωνία, Εκτός;
Δυσκολότατο.
-Να υπάρξουμε, ως "πέρα από τον
καπιταλισμό" οικονομία και κοινωνία, Εντός;
Ακόμα δυσκολότερο.
Με αφορμή το πράγματι δύσκολο σχόλιο τού (τής;) ange-ta, κι έτσι για να ..ξιτάρω λίγο τα πνεύματα:
Υπάρχουν κάποιες συνθήκες- περιστάσεις κάτω από τις οποίες η δεδομένη οικονομία, αν και καπιταλιστική, θα συνιστούσε εντούτοις πράγματι "Εθνικό Θέμα";(και δεν αναφέρομαι, εδώ, στις γνωστές χειραγωγητικές ρητορικές)
arkas
Δεν "βλέπω" φίλτατε "Arkaς" πως η συμμετοχή στην Ε.Ε.
εξυπηρετεί σε τελική ανάλυση κάποια εθνική αναγκαιότητα (σε αντίθεση με την καθολική επιρροή που άσκησε μεταπολιτευτικά μια τέτοια αντίληψη που φορέας της αρχικά ήταν ο Κ.Καραμανλής (ο "θείος")και που στη συνέχεια παρέσυρε σχεδόν ολόκληρο το πολιτικό φάσμα. Αν κάποια εξωτερική δύναμη αποφάσιζε την εμπόλεμη κλιμάκωση με την Ελλάδα καμιά Ε.Ε. δεν θα την προστάτευε. Αυτό είναι βέβαιο. Κανένας εχέφρων άνθρωπος δεν θα θεωρούσε πως η στρατηγική της Τουρκίας ή ο νέος και εξελισσόμενος από «βορράν κίνδυνος» (ΠΓΔΜ, μεγάλη Αλβανία ή μεγάλη Βουλγαρία κλπ) θα έβρισκαν ως ανασχετικό παράγοντα το «ευρωπαϊκό οδόφραγμα».
Επίσης σχετικά με το περίφημο ζήτημα του "εξωγενούς εκσυγχρονισμού" (ορθολογικοποίηση του εγχώριου καπιταλισμού μέσον των Ευρωενωσιακών θεσμών) τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα καθώς ο ελληνικός καπιταλιστικός; παρασιτισμός συμβιώνει υπέροχα και αρμονικά (και διογκώνεται ακατάπαυστα) με τον ευρωπαϊκό (χωρίς ερωτηματικό).
Καθώς στην Ελλάδα όλες οι πτέρυγες (και οι «νεοφιλορώσικες») της ολιγαρχίας είναι μεταπρατικές, κρατικοδίαιτες και παρασιτικές και δεν θεμελιώνουν την ύπαρξη τους σε κάποιο παραγωγικό οικονομικοκοινωνικό αυτοδυναμισμό, ολάκαιρη η λειτουργία του ελληνικού πολιτικού, κομματικού και κρατικού συστήματος σε αλληλενέργεια με το ευρωενωσιακό οικοδόμημα έχουν εγείρει ένα ανυπέρβλητο φράγμα για την όποια εθνική και κοινωνική είτε αστική είτε σοσιαλιστική χειραφέτηση της χώρας. Οπότε σε αυτά τα πλαίσια αναγεννιόνται αδιάκοπα οι συνθήκες, οι τοπικές και ατοπικές διασυνδέσεις και οι μηχανισμοί που απαλλοτριώνουν, εκποιούν και καταστρέφουν τα πάντα με μοναδικό αντάλλαγμα την αυτοκεντρική αυτοδιατήρηση και αυτοδιαιώνιση τούτου του συστήματος.
…
Ναι το πολύ ενδιαφέρον σχόλιο ήταν της «Ange-Ta.
Τα λέμε μετά από μερικές μέρες καθώς από πλευράς μου το Σάββατο εγκαταλείπω το "κλεινόν άστυ" με τη μέθοδο της "καλοκαιρινής απόδρασης" (ελπίζω και συ το ίδιο σύντόμως)
Φίλε "Μαύρο Φως",
το ερώτημά μου ΔΕΝ αναφερόταν στην Ε.Ε. ως ασπίδα (πραγματική ή φανταστική) κ.λπ. Γενικότερα, δεν αναφέρθηκα στο Εθνικό ως στοιχείο (κομμάτι) ετούτης ή εκείνης της πολιτικοστρατηγικής πλατφόρμας. Αναφέρθηκα σε ένα ζήτημα οπτικής πιο γενικό. Αναφέρθηκα στο εάν τα εργαλεία της κριτικής (δηλαδή αυτοεξεταστικής)αριστεράς μπορούν να συλλάβουν/χωρέσουν την εξής σκέψη-ζήτημα: είναι τάχα οι ανάγκες συσσώρευσης (ναι καπιταλιστικής και ναι ΠΑΡΑΣΙΤΙΚΗΣ, αναμφίβολα, που όμως με κάποιον τρόπο παραμένει συσσώρευση)όρος για την αναπαραγωγή της εθνικής κοινωνίας συνολικά; Πώς αναπαράγονται οι κοινωνίες ως ΣΥΝΟΛΙΚΗ διαδικασία, πέρα από τα ζητήματα κοινωνικής εξουσίας; Τί θα σήμαιναν αυτά τόσο για την οπτική μας, όσο και για την οικονομία;
arkas
Υ.Γ. Σε ζηλεύω, εγώ αργώ να "την κάνω". Θα σού βάλω λοιπόν ένα αίνιγμα, για να σε δυσκολέψω:
Τί είναι αυτό που είναι νησί, αλλά πάνω στο βουνό, τί είναι αυτό που το λένε Άσπρο αλλά γεννάει Μαύρο;
χμ σαν "Ασπρογέρακας Κεφαλονιάς" μου ακουγεται-και νησί και βουνό και άσπρο και μαύρο.
Εκτός και εάν λέω εάν
Ξαναπάς Λεύκες
διότι και νησί είναι και πάνω στο βουνό και γέννησε και Mavro
χα χα
Δημοσίευση σχολίου