«Η επανάσταση δεν έχει μυστικά: σήμερα ό,τι είναι μυστικό ανήκει στην εξουσία, δηλαδή στην αντεπανάσταση. Και αυτό το ξέρουν πολύ καλά όλες οι αστυνομίες» (Τζανφράνκο Σανγκουινέττι – Περί της Τρομοκρατίας και του Κράτους).
-Η λαϊκή αντι-βία (άοπλη ή ένοπλη) είναι πολιτικά προτιμητέα , δικαιϊκά νόμιμη και ηθικά αιτιολογημένη μόνο στο βαθμό που πρόκειται για μια βία εξ αντιδράσεως αμυντική και που γίνεται αναγκαστική ως έσχατη επιλογή καθώς αυτή γεννιέται μέσα στο κύκλο της αδυσώπητης ιμπεριαλιστικής και συστημικής ανελευθερίας, βίας και τρομοκρατίας (μόνιμη κατάσταση στις χώρες της καπιταλιστικής Περιφέρειας) και που έχει οπωσδήποτε την καθολική έγκριση, νομιμοποίηση και στρατευμένη υποστήριξη του καταπιεζόμενου, εξεγερμένου λαού.
-Αξιοποιώντας τα τελευταία γεγονότα-αυτό της προσβολής με καλάσνικοφ λεωφορείου των ΜΑΤ στο Γουδί και της χθεσινής ένοπλης επίθεσης σε διμοιρία των ΜΑΤ στα Εξάρχεια με συνέπεια το βαρύτατο τραυματισμό του 21χρονου αστυνομικού, Αδαμάντιου Ματζούνη-τα πάσης φύσεως φερέφωνα της ολιγαρχικής εξουσίας ξανασερβίρουν την τρομοκρατική παραμυθολογία περί αναβίωσης της «Ε.Ο. 17 Ν» με την όψιμη εμφάνιση του «Επαναστατικού Αγώνα» κλπ. Πρόκειται για ένα γνώριμο τέχνασμα που υπηρετεί τα ιμπεριαλιστικά, νεοταξικά σχέδια να εμφανιστεί πως στη χώρα διατηρείται η δράση θυλάκων τάχα «αριστερής τρομοκρατίας» ως το απαραίτητο πρόσχημα της καταστολής του μαζικού κινήματος και βεβαίως για να ενισχυθεί ακόμη περισσότερο ο δυτικός «αντιτρομοκρατικός» έλεγχος του ελληνικού κράτους από τα πάσης φύσεως πρακτορεία των αμερικανο-ατλαντικών πατρώνων και μηχανισμών.
-Και είναι αξιοπρόσεκτο το φαινόμενο όπου η «ατομική τρομοκρατία» επανεμφανίζεται από «τη σκιά» ενόσω ήδη αυτή έχει ηττηθεί ιδεολογικο-πολιτικά. Ο «ΕΛΑ» είχε πάψει τη δράση του το 1995 ενώ η «Ε.Ο. 17Ν» είχε μειωμένη δράση στη τελευταία της φάση πριν την αστυνομικο-δικαστική «θεαματική επιχείρηση εξάρθρωσης» της το 2002 (και τη σωρεία των ανακριτικών και δικονομικών παραβάσεων στη συνέχεια), ενόψει των ολυμπιακών αγώνων.
- Η ίδια η αιματηρή επίθεση της 5 Γενάρη 2009 φαινομενικά καταδείχνει πως πρόκειται για το ανορθολογικό στοιχείο μιας άλογης προπολιτικής αυτοδικίας. Πώς αποτελεί προϊόν μιας αντίληψης αιματηρής βεντέτας που υψώνεται σε μια ναζιστικής έμπνευσης εξίσωση: “Το αίμα του 16 χρονου μόνο με αίμα μπάτσου μπορεί να ξεπλυθεί”…Και όπου εδώ έχει ήδη στηθεί ο αποτρόπαιος και ανήθικος μηχανισμός της συλλογικής ενοχής, όπου κάθε μπάτσος είναι αυτονόητα ένοχος, επί ποινή θανάτου… Και είναι επίσης διακριτό ότι οι φορείς της «ατομικής τρομοκρατίας» πάντοτε εμφορούνται από μια ιδεοληπτική κοσμοεικόνα, μια ετερόνομη αυταρχική συνείδηση και μια πανομοιότυπη ανορθολογική πεποίθηση αυτή των κλειδούχων μιας προκρούστιας «επανάστασης» όπου αυτή σε τελική ανάλυση λογάται εκτρωματικά ως η «μαμή της βίας» διαστρέφοντας και αντιστρέφοντας την περίφημη ρήση του Μαρξ. Εδώ όμως πρόκειται για την παραληρηματική, αυτονομημένη, «εργαλειακή», μιλιταριστική και αντιπροσωπευτική βία που θέλει να λαθροβιώνει όχι μόνο ως το υποκατάστατο αλλά και ως η «μελανή οπή» των ίδιων των κοινωνικών αγώνων και της αντισυστημικής προοπτικής τους. Πρόκειται για μια «ατομική τρομοκρατία» που οντολογικά είναι πάντοτε θεαματική. Διότι επιζητά τη συστημική δημοσιότητα των ολιγαρχικών ΜΜΕ ώστε να υπογραμμιστεί η «σημαντική» της αιματηρής ενέργειας και να μεταδοθεί αποδοτικά η προπαγάνδα του «μηνύματος». Όσο η στειρότητα της τρομοκρατικής πράξης και το παράλογο της υφής της «επαναληπτικής προπαγάνδας» την καθιστούν ύποπτη και απόμακρη για το λαϊκό κίνημα τόσο αυτή χρειάζεται τα καθεστωτικά Μedia για να περάσει στη «κοινή γνώμη» και να εγκατασταθεί ο αποπροσανατολισμός του «τρόμου».
- Όμως όπως προαναφέρθηκε όλα αυτά μόνο στο φαινομενικό επίπεδο. Διότι τελικά τα νήματα της «ατομικής τρομοκρατίας» αποτελούν ένα από τα πλέον προνομιούχα προβοκατόρικα μέσα άσκησης στρατηγικής πολιτικής των μηχανισμών της πλανητικής ιμπεριαλιστικής εξουσίας και των μυστικών κρατικών και παρακρατικών της οργάνων. Και αυτές οι πολυδαίδαλες σχέσεις έχουν εδώ και χρόνια κατ΄ αρχήν αποκαλυφθεί: Είτε ως διασύνδεση με τις μυστικές αμερικανικές υπηρεσίες πληροφοριών ( γνωστό για παράδειγμα το, από το 1970 με κωδικό FM 30-31, αμερικανικό «Εγχειρίδιο εκστρατείας για τις μυστικές υπηρεσίες που διεξάγουν επιχειρήσεις σταθεροποίησης», των στρατηγών Westmorland και Wicklam –Βήμα,22/10/1978), είτε σε γενικότερη σφαίρα ως ένα από τα βασικά επιθετικά εργαλεία της αντεπανάστασης του αστικού κράτους για την αποτροπή της επαναστατικής ανατροπής του ( δες: Τζανφράνκο Σανγκουινέττι - Περί της Τρομοκρατίας και του Κράτους - 1979).
6-1-2009
_
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου