Ελληνικό προτεκτοράτο και μεταναστευτικό. Υπάρχει λύση;

Από το άνοιγμα των ελληνοαλβανικών συνόρων το 1991 έως «δεν έχει σύνορα η θάλασσα» (Τσίπρας 7.9.2015) ή «δύσκολο να στεγανοποιηθούν τα θαλάσσια σύνορα» (Κουμουτσάκος 19.9.2019) ένα φαινόμενο αποκαλύπτεται: Η ελληνική ολιγαρχία και όλες ανεξαιρέτως οι κυβερνήσεις της συνέργησαν (με παραίνεση της Δύσης), στην μετατροπή της χώρας για τους λαθρομετανάστες εισβολείς σε «ξέφραγο αμπέλι» (έκφραση που πολλάκις θεωρητικώς έλεγε  ο «χαρισματικός» πατήρ του ΓΑΠ -  αλλά πρακτικώς πολιτεύθηκαν αμφότεροι με το ακριβώς αντίθετο).

Για μια τριακονταετία η κομματοκρατία με την πολιτική των «ανοικτών συνόρων» συνήνεσε, είτε με ιδεοληψίες είτε με προσχήματα, στον ανεξέλεγκτο μεταναστευτικό  εποικισμό του ελλαδικού χώρου. Και η εθνική μας τραγωδία κορυφώνεται τα τελευταία χρόνια της χρηματοδεσποτικής κατοχής της πατρίδας αφού, είτε με την κεντροαριστερή πολιτικοσυστημική φράξια ΠΑΣΟΚ είτε την «αριστερή» πολιτικοσυστημική φράξια ΣΥΡΙΖΑ είτε με την δεξιά πολιτικοσυστημική  φράξια ΝΔ, πάντα κυβερνά το ενιαίο ευρωατλαντικό κόμμα της παγκοσμιοποίησης με ένα και μοναδικό βασικό σχέδιο διακυβέρνησης το πρόγραμμα των πέντε υπερ-ιδιωτικοποιήσεων:

α. Ιδιωτικοποίηση I : Εκχώρηση του ελληνικού εθνοκράτους και διαμόρφωση του ως οιονεί προτεκτοράτο. Οικονομικό για την Γερμανία / Ε.Ε., γεωπολιτικό / στρατιωτικό για τις  ΗΠΑ / Ισραήλ, πολιτειακό και για τους δύο. Και ενώ οι δυτικόδουλοι απάτριδες οικουμενιστές μας έχουν το άλλοθι της ιδεολογίας τους (ως ψευδούς συνείδησης), κάποιοι «φίλοι του λαού» δήθεν πατριώτες μας αρέσκονται στον στρουθοκαμηλισμό τους υποκλινόμενοι με «θρησκευτική ευλάβεια» στο ατλάντειο σύστημα ΗΠΑ / Ισραήλ, ΝΑΤΟ, Ευρωπαϊκή Ένωση.

β.  Ιδιωτικοποίηση II:  Ο εθνικός μας πλούτος (στρατηγικής σημασίας δημόσιοι οργανισμοί, τράπεζες, υποδομές,  ενέργεια, ορυκτά  κοκ) εκποιείται στους ιδιώτες επιχειρηματίες και κατά προτεραιότητα στους εφορμώντες από την Εσπερία. Το εθνικό δημογραφικό και πνευματικό μας «κεφάλαιο» η καταρτισμένη νεολαία μας, το ειδικευμένο και επιστημονικό δυναμικό ξαποστέλλονται προς αξιοποίηση από τις οικονομίες των χωρών του Βορρά.  Όπως ορίζουν οι δανειστές και  η φιλελεύθερη  οικονομία.

‏ γ. Ιδιωτικοποίηση III: Πέντε κρίσιμοι «πανόπτες οφθαλμοί» του ελληνικού μέλλοντος μας στον 21^ο αιώνα παραδίνονται με απόλυτη τυφλότητα στην παγκόσμια χρηματοδεσποτεία:   Πληροφορίες - εκπαίδευση - ΜΜΕ - πολιτιστική λειτουργία  - ιδεολογική λειτουργία.

δ. Ιδιωτικοποίηση IV:  Εθνικός χώρος προσφέρεται στη Τουρκία. Όπως           επιθυμούν οι ευρωατλαντικοί μας «εταίροι» και «για να μη γίνει πόλεμος». Μια Ελλάδα φοβική και ανοχύρωτη όπου ειλημμένη απόφαση των ελίτ είναι να δώσουν "γῆν καί ὕδωρ". Ήτοι "καταπραϋντική" ικανοποίηση των βασικών τουρκικών διεκδικήσεων για την αποφυγή μιας στρατιωτικής αντιπαράθεσης.

ε. Ιδιωτικοποίηση V:  Η ευρύτερη εθνική κοινότητα των Ελλήνων αλώνεται από τους τριτοκοσμικούς μουσουλμάνους μετανάστες και μεταλλάσσεται σε πολυεθνική πολυπολιτισμική κοινωνία. Όπως επιτάσσουν Τουρκία, ΝΑΤΟ, Ε.Ε., σύστημα Σόρος, ΜΚΟ και ψευτοανθρωπισμός.

Ειδικότερα η ξέφρενη εισροή παράνομων μεταναστών στην ελληνική γη οφείλεται στο συνδυασμό δυο στρατηγικών σχεδίων:

α) Κλιμακούμενος υβριδικός πόλεμος (τακτικές πίεσης, κατατριβής και αποσταθεροποίησης) από Τουρκία  ενάντια στην Ελλάδα. Ο Ερντογάν κινεί το μεταναστευτικό ως υπερόπλο επίθεσης και έμμεσης εισβολής κατά της  χώρας μας αφού είναι η μόνη στην Ευρώπη  που τώρα διατηρεί τα σύνορα ορθάνοιχτα.

β) Συνέχιση και αναπαραγωγή του στρατηγικού προγράμματος του οικουμενιστικού, κοσμοπολίτικου, «φιλανθρωπικού» κεφαλαίου και των δουλεμπορικών ΜΚΟ του, για την πολυπολιτισμική τριτοκοσμοποίηση των δυτικών κοινωνιών. Αυτό ορίζει για το τόπο μας την προοπτική μιας Ελλάδας εθνολογικά και κοινωνικά καθημαγμένης από αυτόν τον σχεδιασμένο και χρηματοδοτούμενο λαθρομεταναστευτικό εποικισμό.

Πρωταρχικά λοιπόν στην βαριά συνθλιπτική συγκυρία που βρισκόμαστε και καθώς η χώρα απειλείται με ολοσχερή κατάρρευση απαιτείται ένα εντελώς διαφορετικό πλαίσιο άμεσων βασικών μέτρων:

α. Κήρυξη  της χώρας σε  εθνική κατάσταση εκτάκτου ανάγκης. Τούτο εκπέμπει την πολιτική αποφασιστικότητα για μια ριζοσπαστική αντιμετώπιση της λαθρομεταναστευτικής επέλασης ενώ μπορεί ενδεχομένως να θέσει υπό αίρεση ακόμα και την υποχρέωση εφαρμογής άρθρων της Σύμβασης 28/7/1951 (Συνθήκη Γενεύης) για το καθεστώς των προσφύγων.

β. Κλείσιμο των εξωτερικών συνόρων προπαντός σε Αιγαίο και Έβρο με κινητοποίηση των ενόπλων δυνάμεων και της εθνικής πολιτοφυλακής,  αντί να αρκούμαστε στην εξαπάτηση της Frontex.

γ. Αποτελεσματικός εθνικός έλεγχος συνόρων είναι αδύνατος χωρίς την απαγόρευση της λειτουργίας των δουλεμπορικών ΜΚΟ.

δ. Κατάργηση αδειών παραμονής, απόδοσης ιθαγένειας και κάθε χρηματικής ή άλλης απολαβής στους παράνομα εισελθόντες. Αντικίνητρα όπως απαγόρευση εξαγωγής συναλλάγματος.

ε. Άμεσος διαχωρισμός σε πραγματικούς πρόσφυγες και λαθρομετανάστες.

στ. Νέο νομικό καθεστώς. Ισόβια στους δουλεμπόρους διακινητές. Βαριά τιμωρία στους εμπλεκόμενους διεφθαρμένους δημοσίους λειτουργούς.  Αυστηρές ποινές στους λαθρομετανάστες για παράνομη είσοδο στην χώρα.

ζ. Αντί να μετατραπεί όλη η Ελλάδα σε έναν απέραντο μεταναστευτικό καταυλισμό όπως προστάζει η διεθνής χρηματοδεσποτεία, ορθότερη είναι η λύση της μεταβατικής περιφρουρημένης εγκατάστασης σε ακατοίκητα νησιά, μέχρι τις επαναπροωθήσεις και τις απελάσεις.

Όμως όλα αυτά μήπως είναι ένα σκέτο ευχολόγιο; Κατά πόσο είναι δυνατόν να υπάρξει αναίρεση της εγκληματικής πολιτικής ανοχής και να προκριθούν οι αποτελεσματικές ενέργειες ανάσχεσης της λαθρομεταναστευτικής εισβολής χωρίς προηγουμένως την λαϊκή αφύπνιση και την συνακόλουθη καθεστωτική μεταβολή; Διότι μόνο μια πατριωτική συνέγερση, ενότητα και αυταπάρνηση των λαϊκών δυνάμεων, μια νέα Εθνεγερσία, θα μπορούσε να επιβάλει μια εναλλακτική πολιτική συλλογικής επιβίωσης και ανασυγκρότησης διασώζοντας την χώρα από την πολυδιάστατη απειλή της εθνικής και της κοινωνικής εκμηδένιση της.

( Γιώργος Καπαρός  19.9.2019 )

Για το ίδιο ζήτημα μπορείτε να δείτε:

[1]-Μεταναστευτικός εποικισμός ως όπλο χρηματοδεσποτικού πολέμου

[2]-Εθνική λαϊκή αντίσταση στον ιμπεριαλιστικό πολυεθνικό εποικισμό

-Μέρος Ι

-Μέρος ΙΙ

_