Μια κατ' αρχήν αξιολόγηση των αποτελεσμάτων:
- Αποχή, άκυρο, λευκό λαμβάνουν σε τρεις εκλογικές αναμετρήσεις (2015, 2019, 2023) ένα θεόρατο ποσοστό και παγιώνονται, λόγω απουσίας εναλλακτικής, ως βασικές μορφές αμφισβήτησης και απόρριψης του ολιγαρχικού πολιτικού συστήματος.
- Αποκαθήλωση Τσίπρα / ΣΥΡΙΖΑ . Ήτοι συντριβή της μεταμοντέρνας ευρωατλαντικής εθνομηδενιστικής "αριστεράς".
- Προϊούσα αντιδραστικοποίηση μεγάλου τμήματος του εκλογικού σώματος (κυρίως στα μικρομεσαία στρώματα) που διασφαλίζει σαρωτική επικράτηση Μητσοτάκη / ΝΔ ήτοι της μεταμοντέρνας δυτικόδουλης τρανσουμανιστικής κεντροδεξιάς.
- Παλιννόστηση κεντρώων στον "ιστορικό φυσικό τους χώρο" με συνέπεια την ανάκαμψη ΠΑΣΟΚ_ΚΙΝΑΛ.
- Μικρή αύξηση ποσοστών ΚΚΕ παρά την ανυπαρξία μιας αξιόπιστης αντισυστημικής δομικής αντιπολίτευσης από μεριάς του.
- Κοντά στο όριο του 3% η Πλεύση Ελευθερίας, αξιοσημείωτη καθίζηση του ΜέΡΑ25 και γενικότερη εκλογική αποτυχία των άλλων εκλογικών ομαδώσεων στην αριστερά.
Οι εκλογές από μόνες τους καθώς είχε εξηγήσει ο Αριστοτέλης στο σύγγραμμα του Πολιτικά, δεν αφορούν καμιά δημοκρατία. Είναι μόνον ένας μηχανισμός νομιμοποίησης και αναπαραγωγής του πολιτεύματος ολιγαρχία. Και πράγματι πόσοι από αυτούς που αυτοπαραμυθιάζονται ότι το ελληνικό πολιτικό σύστημα είναι “δημοκρατικό” και στο νοηματικό πεδίο "αντλούν" απ τη σοφία των αρχαίων, προβληματίζονται στοιχειωδώς ως προς τα γνωρίσματα που προσδίδει ο ίδιος ο Αριστοτέλης στην ολιγαρχία ως πολίτευμα; Ήτοι:
α) Το σύστημα της δια της ψήφου εκλογής των αρχών.
β) Συγκεντρωτική, δεσποτική εξουσία.
γ) Επικυρίαρχοι οι πλούσιοι.
δ) Ειδική μορφή ολιγαρχίας η δυναστεία - όπου το παιδί συχνά διαδέχεται τον γονέα στο αξίωμα (σας θυμίζει κάτι τούτο;) και επιβάλλεται όχι ο νόμος αλλά η θέληση των αρχόντων.
Γενικότερα οι εκλογές ανά 4ετια συνιστούν την κορυφαία πράξη εξαπάτησης εκ μέρους της ολιγαρχικής εξουσίας, την "χακαρισμένη" και ακρωτηριασμένη λειτουργία μιας ψευδεπίγραφης "λαϊκής κυριαρχίας". Όπου με
α) επιλεκτική διανομή της πολιτικής προσόδου (κρατική επιχορήγηση, τραπεζικά δάνεια, χρηματικές απολαβές κ.α. προνόμια ) στις φατρίες της κομματοκρατίας,
β) στοχευμένη προβολή και παραπληροφοριακή πριμοδότηση από ΜΜΕ / εταιρείες δημοσκοπήσεων, αδιάλειπτη "πλύση εγκεφάλου",
γ) περιοριστικό πλαίσιο συμμετοχής και εκλογής, θεσμοθετημένη ανισότητα της ψήφου κλπ,
έχει προκαθοριστεί η κούρσα, ο αριθμός των συμμετεχόντων, οι πρωταγωνιστές δευτεραγωνιστές τριταγωνιστές, αφήνοντας “ανοιχτό” μόνο το ειδικότερο αποτέλεσμα: Ήτοι, ποια φράξια απ΄ την τάξη των επαγγελματιών πολιτικών προσοδούχων θα αναλάβει ανάλογα τη συγκυρία, την κυβερνητική διαχείριση των συμφερόντων της λούμπεν κομπραδόρικης ελίτ και των δυτικών πατρώνων ενάντια στις ζωτικές ανάγκες του λαού και του έθνους.
Ειδικότερα στο ευρωατλαντικό προτεκτοράτο Ελλάδα αυτή η ελίτ υπηρετείται με δυαδικό κομματικο-πολιτικό σύστημα αιρετής μοναρχίας και βιοοικοτεχνοφασισμού. Και παρά τα χρωματιστά παραπλανητικά προσωπεία του αυτό είναι το καθεστώς του αποικιακού δεξιού "γυμνού βασιλιά" και του "αριστερού γελωτοποιού". Εδώ με τη σύμπραξη δεξιάς και "αριστεράς" (και με ατραπό: τρόικα / μνημόνια, lockdown / υποχρεωτικός εμβολιασμός / ψηφιακή επιτήρηση, απαγόρευση καθόδου οργανώσεων στις εκλογές κοκ) η κακοποιός ολιγαρχία κατάφερε και έστησε όλους τους εξουσιαστικούς μηχανισμούς της νέας κανονικότητας, της βιοοικοτεχνοφασιστικής Ausnahmezustand. Όπου στο παρόν θέλει τη νομιμοποίηση αυτής της κανονικότητας με τις εκλογές οπερέτα έχοντας οδηγήσει την προβατοποιημένη μάζα να αυτοπαραμυθιάζεται ότι "η ψήφος της μετρά". Ενώ αντιθέτως μέσω της εκλογικής απάτης:
α) Θα επικυρωθεί δια της συνδρομής των εγχώριων "λωτοφάγων" η μασκαρεμένη, με παραπλανητικές ψευτοαντιθέσεις, διακομματική αντεθνική αντιλαϊκή συναίνεση και η μετατόπιση του πολιτικού σκηνικού είτε προς τη νέα ΝΔ “αυτοδυναμία” είτε την “συνεργατική διακυβέρνηση”.
β) Η επόμενη κυβέρνηση θα κληθεί να διαχειριστεί τόσο μια νέα "συμφωνία των Πρεσπών" στο Αιγαίο όσο και την εξελισσόμενη ευρωενωσιακή και ταυτόχρονα εσωτερικευμένη συστημική πολυκρίση η οποία θα προσλάβει δραματικές διαστάσεις από το φθινόπωρο του 2023. Τα πολύμορφα και εκρηκτικά προβλήματα στον κυριαρχούμενο απ' τις ΗΠΑ "ευρωπαϊκό βάλτο" οξύνονται στο έπακρο και αρχίζουν πλέον να γίνονται μη διαχειρίσιμα, με αποτέλεσμα ολόκληρο το κοινωνικοπολιτικό ευρωοικοδόμημα να κινδυνεύει να τεθεί στο μέλλον σε τροχιά κατάρρευσης.
-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου