Η δολοφονική επίθεση στην Κωνσταντίνα Κούνεβα (αναδιάταξη)

Στο σύστημα της πασοκονεοδημοκρατικής κομματοκρατίας υπονομεύτηκε με όλα τα μέσα και σε όλα τα επίπεδα η ύπαρξη και η υπόσταση οιουδήποτε προσανατολισμένου, ταξικά και εθνικά, εργατικού συνδικάτου.

Μέσα στο χρόνιο και διευρυνόμενο ανομικό κενό της Ολιγαρχικής Δειμοκρατίας, υλοποιείται δίχως ουσιαστική αντίσταση ο νεοφιλελεύθερος σχεδιασμός της τριτοκοσμοποίησης της κοινωνίας, της μαύρης εργασίας και του εργασιακού μεσαίωνα. Η δε παρασιτική ελληνική οικονομία, θρεμένη από τον υπερδανισμό και το μεταμοντέρνο σκλαβεμπόριο, τραβάει την κατηφόρα με τη συνεργία του ευρώδουλου εξουσιασμού, τη στήριξη ή ανοχή των αντιδραστικών ή προοδευτικών αντικειμενικών κοινωνικών συμμάχων του και τον πολύμορφο εκκωφαντικό αποπροσανατολισμό της αφασικής αριστεράς.

Πάνω σ΄ αυτή την εγχώρια πραγματικότητα βλέπουμε όλοι αμήχανοι και σαστισμένοι να εκτρέφεται και να απλώνεται, σαν αθεράπευτο κακόηθες νεόπλασμα πάνω στο συλλογικό κοινωνικό μας σώμα, η κυριαρχία ενός άλλου τύπου «συνδικάτου». Του Συνδικάτου του Εγκλήματος.

Δείτε:
-Ποιοι σακάτεψαν την Κωνσταντίνα Κούνεβα; (Ανακοίνωση 3-2-2009, της Π.Ε.Κ.Ο.Π.)


_

Η επίθεση με Καλάσνικοφ σε 21χρονο αστυνομικό στα Εξάρχεια (αναδιάταξη)

«Η επανάσταση δεν έχει μυστικά: σήμερα ό,τι είναι μυστικό ανήκει στην εξουσία, δηλαδή στην αντεπανάσταση. Και αυτό το ξέρουν πολύ καλά όλες οι αστυνομίες» (Τζανφράνκο Σανγκουινέττι – Περί της Τρομοκρατίας και του Κράτους).

-Η λαϊκή αντι-βία (άοπλη ή ένοπλη) είναι πολιτικά προτιμητέα , δικαιϊκά νόμιμη και ηθικά αιτιολογημένη μόνο στο βαθμό που πρόκειται για μια βία εξ αντιδράσεως αμυντική και που γίνεται αναγκαστική ως έσχατη επιλογή καθώς αυτή γεννιέται μέσα στο κύκλο της αδυσώπητης ιμπεριαλιστικής και συστημικής ανελευθερίας, βίας και τρομοκρατίας (μόνιμη κατάσταση στις χώρες της καπιταλιστικής Περιφέρειας) και που έχει οπωσδήποτε την καθολική έγκριση, νομιμοποίηση και στρατευμένη υποστήριξη του καταπιεζόμενου, εξεγερμένου λαού.

-Αξιοποιώντας τα τελευταία γεγονότα-αυτό της προσβολής με καλάσνικοφ λεωφορείου των ΜΑΤ στο Γουδί και της χθεσινής ένοπλης επίθεσης σε διμοιρία των ΜΑΤ στα Εξάρχεια με συνέπεια το βαρύτατο τραυματισμό του 21χρονου αστυνομικού, Αδαμάντιου Ματζούνη-τα πάσης φύσεως φερέφωνα της ολιγαρχικής εξουσίας ξανασερβίρουν την τρομοκρατική παραμυθολογία περί αναβίωσης της «Ε.Ο. 17 Ν» με την όψιμη εμφάνιση του «Επαναστατικού Αγώνα» κλπ. Πρόκειται για ένα γνώριμο τέχνασμα που υπηρετεί τα ιμπεριαλιστικά, νεοταξικά σχέδια να εμφανιστεί πως στη χώρα διατηρείται η δράση θυλάκων τάχα «αριστερής τρομοκρατίας» ως το απαραίτητο πρόσχημα της καταστολής του μαζικού κινήματος και βεβαίως για να ενισχυθεί ακόμη περισσότερο ο δυτικός «αντιτρομοκρατικός» έλεγχος του ελληνικού κράτους από τα πάσης φύσεως πρακτορεία των αμερικανο-ατλαντικών πατρώνων και μηχανισμών.

-Και είναι αξιοπρόσεκτο το φαινόμενο όπου η «ατομική τρομοκρατία» επανεμφανίζεται από «τη σκιά» ενόσω ήδη αυτή έχει ηττηθεί ιδεολογικο-πολιτικά. Ο «ΕΛΑ» είχε πάψει τη δράση του το 1995 ενώ η «Ε.Ο. 17Ν» είχε μειωμένη δράση στη τελευταία της φάση πριν την αστυνομικο-δικαστική «θεαματική επιχείρηση εξάρθρωσης» της το 2002 (και τη σωρεία των ανακριτικών και δικονομικών παραβάσεων στη συνέχεια), ενόψει των ολυμπιακών αγώνων.

- Η ίδια η αιματηρή επίθεση της 5 Γενάρη 2009 φαινομενικά καταδείχνει πως πρόκειται για το ανορθολογικό στοιχείο μιας άλογης προπολιτικής αυτοδικίας. Πώς αποτελεί προϊόν μιας αντίληψης αιματηρής βεντέτας που υψώνεται σε μια ναζιστικής έμπνευσης εξίσωση: “Το αίμα του 16 χρονου μόνο με αίμα μπάτσου μπορεί να ξεπλυθεί”…Και όπου εδώ έχει ήδη στηθεί ο αποτρόπαιος και ανήθικος μηχανισμός της συλλογικής ενοχής, όπου κάθε μπάτσος είναι αυτονόητα ένοχος, επί ποινή θανάτου… Και είναι επίσης διακριτό ότι οι φορείς της «ατομικής τρομοκρατίας» πάντοτε εμφορούνται από μια ιδεοληπτική κοσμοεικόνα, μια ετερόνομη αυταρχική συνείδηση και μια πανομοιότυπη ανορθολογική πεποίθηση αυτή των κλειδούχων μιας προκρούστιας «επανάστασης» όπου αυτή σε τελική ανάλυση λογάται εκτρωματικά ως η «μαμή της βίας» διαστρέφοντας και αντιστρέφοντας την περίφημη ρήση του Μαρξ. Εδώ όμως πρόκειται για την παραληρηματική, αυτονομημένη, «εργαλειακή», μιλιταριστική και αντιπροσωπευτική βία που θέλει να λαθροβιώνει όχι μόνο ως το υποκατάστατο αλλά και ως η «μελανή οπή» των ίδιων των κοινωνικών αγώνων και της αντισυστημικής προοπτικής τους. Πρόκειται για μια «ατομική τρομοκρατία» που οντολογικά είναι πάντοτε θεαματική. Διότι επιζητά τη συστημική δημοσιότητα των ολιγαρχικών ΜΜΕ ώστε να υπογραμμιστεί η «σημαντική» της αιματηρής ενέργειας και να μεταδοθεί αποδοτικά η προπαγάνδα του «μηνύματος». Όσο η στειρότητα της τρομοκρατικής πράξης και το παράλογο της υφής της «επαναληπτικής προπαγάνδας» την καθιστούν ύποπτη και απόμακρη για το λαϊκό κίνημα τόσο αυτή χρειάζεται τα καθεστωτικά Μedia για να περάσει στη «κοινή γνώμη» και να εγκατασταθεί ο αποπροσανατολισμός του «τρόμου».

- Όμως όπως προαναφέρθηκε όλα αυτά μόνο στο φαινομενικό επίπεδο. Διότι τελικά τα νήματα της «ατομικής τρομοκρατίας» αποτελούν ένα από τα πλέον προνομιούχα προβοκατόρικα μέσα άσκησης στρατηγικής πολιτικής των μηχανισμών της πλανητικής ιμπεριαλιστικής εξουσίας και των μυστικών κρατικών και παρακρατικών της οργάνων. Και αυτές οι πολυδαίδαλες σχέσεις έχουν εδώ και χρόνια κατ΄ αρχήν αποκαλυφθεί: Είτε ως διασύνδεση με τις μυστικές αμερικανικές υπηρεσίες πληροφοριών ( γνωστό για παράδειγμα το, από το 1970 με κωδικό FM 30-31, αμερικανικό «Εγχειρίδιο εκστρατείας για τις μυστικές υπηρεσίες που διεξάγουν επιχειρήσεις σταθεροποίησης», των στρατηγών Westmorland και Wicklam –Βήμα,22/10/1978), είτε σε γενικότερη σφαίρα ως ένα από τα βασικά επιθετικά εργαλεία της αντεπανάστασης του αστικού κράτους για την αποτροπή της επαναστατικής ανατροπής του ( δες: Τζανφράνκο Σανγκουινέττι - Περί της Τρομοκρατίας και του Κράτους - 1979).

6-1-2009

_

Γάζα.Σιωνιστικά Εγκλήματα Πολέμου

Ο διεθνής σιωνισμός και το ισραηλινό Κράτος συνιστούν μια νέα εκδοχή του ναζισμού. Ο ισραηλινός σωβινισμός -ρατσισμός, με την πλήρη υποστήριξη της δυτικής ιμπεριαλιστικής συμμαχίας, τρέφεται 61 χρόνια τώρα από την οργανωμένη και διαρκή εθνοκάθαρση-εξόντωση του παλαιστινιακού λαού.

Εάν ο ΟΗΕ δεν ήταν μόνο ένας διεθνής οργανισμός μαριονετών θα συγκροτούσε άμεσα ένα Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο για τους σιωνιστές, με βάση το Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών (άρθρο 22), και θα προσήγαγε σε δίκη τους ιθύνοντες του Ισραήλ για γενοκτονία κατά των λαών της Παλαιστίνης και του Λιβάνου και για εγκλήματα πολέμου κατά της ανθρωπότητας.
Η Γάζα είναι στις μέρες μας η πιο κραυγαλέα απεικόνιση των σιωνιστικών «στρατοπέδων συγκέντρωσης» στην Παλαιστινιακή Γη. Είναι το τωρινό «Γκέτο της Βαρσοβίας», (η μόνη ομαδική πράξη αντίστασης των Εβραίων κατά των Γερμανών στο Β. Π.Π.), που τον Απρίλη-Μάη του 1943 σοπεδώθηκε και οι κάτοικοι του εκτελέστηκαν ή μεταφέρθηκαν στα στρατόπεδα εξόντωσης.

Η σιωνιστική στρατηγική της μαζικής γενοκτονίας του πληθυσμού της Γάζας, πρώτα με τους εκτεταμένους και ανελέητους βομβαρδισμούς και τώρα ταυτόχρονα με τις χερσαίες πολεμικές επιχειρήσεις, περιλαμβάνει την πρόθεση και την πρακτική καταστροφής όλων των βιοτικών-κοινωνικών υποδομών. Επίσης κάθε πτυχής πολιτισμικής ζωής που είναι απαραίτητη στην επιβίωση ενός λαού. Μέχρι την 9η μέρα της ισραηλινής πολεμικής κτηνωδίας αναφέρονται 470 νεκροί και 2.600 ακρωτηριασμένοι κ.α. βαριά τραυματισμένοι μεταξύ των οποίων πολλά παιδιά. Μια ελάχιστη λωρίδα γης με τη μεγαλύτερη πυκνότητα κατοίκησης, έχει μετατραπεί σε ένα μεγάλο «Φούρνο Αποτέφρωσης» με τους ισραηλινούς πυραύλους, τις βόμβες φωσφόρου κλπ για τους 1,5 εκατ. πεινασμένους και εξουθενωμένους κατοίκους που το μόνο τους χαρακτηριστικό «παράπτωμα» είναι πως έχουν την παλαιστινιακή ιδιότητα και που απαρνήθηκαν την υποταγή στα νεοταξικα-σιωνιστικά σχέδια του εξανδραποδισμού τους τα οποία εξυπηρετεί πιστά η ελεγχόμενη από την ιμπεριαλιστική νέα τάξη, τοποτηρήτρια ψευδο-«Αρχή» του Αμπάς στη Δ. Όχθη.

Παρ΄ όλα αυτά το Ισραήλ τρέφει ψευδαισθήσεις πως θα κάνει περίπατο μέσα στη Γάζα. Διότι μπορεί η Χαμάς να μην διαθέτει την οργάνωση, την πειθαρχία και το αξιόμαχο της Χιζμπολάχ, (που πάνω της έσπασε τα μούτρα της η ισραηλινή επίθεση το 2006 στο Λίβανο), και μπορεί η παλαιστινιακή αντίσταση να μην έχει αποφύγει την «μόλυνση» σε κάποιο βαθμό από τους προσεταιρισμένους εγκαθέτους είτε του ισραηλινού κράτους είτε των «Κουίσλινγκ» του Αμπάς, όμως ο στρατός των σιωνιστών είναι πολύ δύσκολο να διεξαγάγει ένα εύκολο χερσαίο πόλεμο και να παρελάσει νικηφόρα μέσα σε μια πόλη δομημένη και πυκνοκατοικημένη. Εδώ είναι σαφής και διακηρυγμένη η αποφασιστικότητα των μαχητών για «Άμυνα μέχρι εσχάτων» ενώ η λαϊκή υποστήριξη προς την Χαμάς, Τζιχάντ, Λαϊκό Μέτωπο κλπ αντί να μειώνεται αυτή τελικά αυξάνεται.

_