Το μεγαλειώδες απεργιακό «Οδόφραγμα» των φορτηγατζήδων είναι η αφετηρία της βαθμιαίας αφύπνισης της μέσης ελληνικής αστικής τάξης μέσα στον πρωτόγνωρο κοινωνικό πόλεμο εκμηδένισης των διεθνών και εγχώριων ελίτ απέναντι στο λαό και το έθνος.
Και το ελληνικό Προλεταριάτο-Πρεκαριάτο-Νεολαία; Θεατές ακόμα στις «πίσω θέσεις» της πολιτικής σκηνής.
Υπό την εργώδη επιμέλεια των ενσωματωμένων συστημικών -αντισυστημικών «αριστερών εκπροσωπήσεων».
Η θέση αυτών των εκπροσωπήσεων-junks είναι στις χωματερές της ιστορίας. Τελεστές με τον τρόπο τους στην κατάκτηση και ερήμωση τούτης της έρημης χώρας.
……………………………………………..
Διαβάζω, σχεδόν όλη νύχτα, και πηγαίνω το χειμώνα στο νότο.
Ποιες ρίζες απλώνονται γρυπές, ποιοι κλώνοι δυναμώνουν
Μέσα στα πέτρινα τούτα σαρίδια; Γιε του ανθρώπου,
Να πεις ή να μαντέψεις, δεν μπορείς, γιατί γνωρίζεις μόνο
Μια στοίβα σπασμένες εικόνες, όπου χτυπάει ο ήλιος,
Και δε σου δίνει σκέπη το πεθαμένο δέντρο, κι ο γρύλος ανακούφιση,
Κι η στεγνή πέτρα ήχο νερού. Μόνο
Έχει σκιά στον κόκκινο τούτο βράχο,
(Έλα κάτω απ’ τον ίσκιο του κόκκινου βράχου),
Και θα σου δείξω κάτι διαφορετικό
Κι από τον ίσκιο σου το πρωί που δρασκελάει ξοπίσω σου
Κι από τον ίσκιο σου το βράδυ που ορθώνεται να σ’ ανταμώσει
Μέσα σε μια φούχτα σκόνη θα σου δείξω το φόβο….
(Έλιοτ, Έρημη Χώρα)»
30-7-2010
