Μερόνυχτα στυγνής κατοχικής τρομοκρατίας. Συνένοχα όλα τα εξωνημένα κόμματα.

-Η κοινοβουλευτική και εκτελεστική Δικτατορία  της κατοχικής Τρόικα  παγιώνοντας την υποδούλωση του λαού, την εκχώρηση και την καταστροφή της χώρας  μέσα και από την επιβολή  του «Μεσοπρόθεσμου», επιτίθεται στην ελληνική  κοινωνία εξαπολύοντας επί διήμερο το ανεξάντλητο όργιο της στυγνής πολιτικής, ψυχολογικής και επικοινωνιακής τρομοκρατίας καθώς και της πιο ωμής αστυνομικής καταστολής. Χωρίς να διαφέρει σε τίποτα από παρόμοια πλάνα μιας χούντας στρατιωτικής, το εξουσιαστικό αιματηρό πρόγραμμα του τρόμου, του χημικού πολέμου, των πυρπολήσεων  του κέντρου της Αθήνας και του χάους,  συμπεριέλαβε στη «μάχη του Συντάγματος» την εκτεταμένη διακίνηση, επέλαση και δράση των ένστολων πραιτοριανών του καθεστώτος και των πάσης απόχρωσης νεοταγματασφαλίτικων παρακρατικών συμμοριών με το οποίο το γνώριμο εξαρθρωτικό «παιχνίδι»  ΜΑΤ και μπαχαλόβιων τέθηκε σε πληρέστερη και μεθοδικότερη  λειτουργική εφαρμογή σε σχέση με το προηγούμενο στις 15 του Ιούνη.

-Με συμμάχους της όλα τα εξωνημένα κόμματα του νέου δοσιλογισμού που πανικόβλητα βάζουν εναγωνίως πλάτη για να κρατηθεί όρθιο το ετοιμόρροπο, σαπισμένο  πολιτικό ολιγαρχικό τους σύστημα ενώ ψελλίζοντας πολιτικάντικες επικρίσεις παρακολουθούν με παγερή αδιαφορία τον ελληνικό λαό εγκαταλελειμμένο να αντιμετωπίζει την πιο απροκάλυπτη φυσική και εκτεχνικευμένη βία του νέου φασισμού.

-Με την συνειδητή αρωγή αυτής της εκφυλισμένης κοινοβουλευτικής αριστεράς  που για άλλη μια φορά κατέδειξε τον υποτελή της ρόλο όχι μόνον εμμένοντας στην πιο κατάπτυστη  «αντιπολιτευτική» συμμετοχή  μέσα στο αλωμένο από τη Χρηματοδεσποτεία Κοινοβούλιο αλλά αρνούμενη επίσης να ρίξει τις κοινωνικοπολιτικές φίλιες δυνάμεις της στη «μάχη του Συντάγματος» μαζικά και περιφρουρημένα.

-Με την αντικειμενική εξυπηρέτηση των μικρο-οργανώσεων της άλλης («ριζοσπαστικής», «επαναστατικής», «αντισυστημικής», «ελευθεριακής» κοκ) αριστεράς που, πλην μειοψηφικών και αξιέπαινων υποκειμενικών εξαιρέσεων, παρουσιάστηκαν είτε ως ένας άνους θίασος χρησίμων ηλιθίων της «βίαιης αναμέτρησης»  είτε κυρίως ως ένας περιφερόμενος αφρούρητος συρφετός εγωκεντρικών σκιών  μέσα στο ακατανόητο απ΄ αυτές σκηνικό της προγραμματισμένης και οργανωμένης προβοκάτσιας. Αυτή η εξωκοινοβουλευτική αριστερά μοιάζει πλέον σαν ένα ζωντανό πτώμα.

-Ο μεγάλος πρωταγωνιστής των εξελίξεων, η μαζική ειρηνική ανυπότακτη συλλογικότητα των Αγανακτισμένων βρίσκεται τώρα ενώπιον των ορίων της αυθόρμητης και ασυντόνιστης πολυκεντρικότητας, της ανολοκλήρωτης  ιδεολογικοπολιτικής και οργανωτικής διαμόρφωσης. Ορίων που καθ΄ όλο το χρονικό διάστημα των 35ήμερων  συγκλονιστικών αντικαθεστωτικών κινητοποιήσεων του «Κινήματος των Πλατειών» υπονομεύονται  και ναρκοθετούνται αδιάλειπτα από την ολοφάνερή ή συγκαλυμμένη διαπλοκή των παραπάνω προαναφερθέντων ποικιλώνυμων καθεστωτικών ή «αντικαθεστωτικών» φορέων - υποστηριγμάτων του υπερεκμεταλλευτικού συστήματος της χρηματοδεσποτικής βαρβαρότητας στην Ελλάδα. Φορέων - υποστηριγμάτων της διάλυσης ή της ανέγκριτης, αρπακτικής ψευδο-εκπροσώπησης  του μαζικού κινήματος. Κατά  πόσο το νέο λαϊκό κίνημα δια της δυναμικής του και των εσωτερικών του δημοκρατικών διεργασιών  θα κατορθώσει να αναπτύξει (με αμοιβαία μάθηση και αυτοϋπέρβαση) εκείνες τις  ισχυρότατες προϋποθέσεις με τις οποίες θα διευρυνθούν τα σύνορα  της συλλογικής (νοηματικής, πολιτικής και οργανωτικής) του αυτοσυνείδησης και θα επιτευχθούν τα κρίσιμα αποκρυσταλλώματα των  διαδικασιών  αξιόμαχης πολιτικής αυτοσυγκρότησης του στο δύσβατο και μεταβαλλόμενο εθνικό και κοινωνικό τερέν   των  επομένων  μεγάλων μαχών που πλησιάζουν, θα είναι σίγουρα το πιο καθοριστικό ζητούμενο ολόκληρης της περιόδου που διανύουμε για το λαό και τη χώρα μας.


«Η ανώτερη μορφή Στρατηγικής είναι 
να ματαιώνεις τα σχέδια του Εχθρού»

(Sun Zu, Η Τέχνη του Πολέμου)

...

  

Δείτε:

v     ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΟΙ ΕΜΨΥΧΩΜΕΝΟΙ ΕΝΩΜΕΝΟΙ-ΤΑ ΘΕΛΟΥΜΕ ΟΛΑ.

v     Το ετοιμόρροπο κατοχικό καθεστώς ρίχνει στη «μάχη του Συντάγματος» τις νεοταγματασφαλίτικες εφεδρείες του. 

v     Κατάληψη των Κεντρικών Πλατειών των Πόλεων.

v     Επτά και μια θέσεις για το Νεοδοσιλογισμό.

_

ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΟΙ ΕΜΨΥΧΩΜΕΝΟΙ ΕΝΩΜΕΝΟΙ - ΤΑ ΘΕΛΟΥΜΕ ΟΛΑ

-Η ΠΡΩΤΗ νικηφόρα «μάχη του Συντάγματος» είναι η αυθεντική εισβολή και εδραίωση με αξιώσεις κραταιότητας στο πολιτικό σκηνικό μιας ΝΕΑΣ ΑΥΤΟΤΕΛΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΔΥΝΑΜΗΣ. Του μεγαλειώδους μαζικού κινήματος που συγκροτείται από το σαρωτικό «κυκλοτρόνιο» της συλλογικότητας των Αγανακτισμένων. Συλλογικότητας που μέσα από γόνιμες αντιφάσεις εφευρίσκει και προωθεί τις διαδικασίες αυτεξουσιότητας,  μαζικότητας, οργάνωσης, αυτοδυναμίας και προοπτικής του λαϊκού κινήματος ως εσωτερική υπόθεση αυτού του κινήματος [1].

-Η ΔΕΥΤΕΡΗ νικηφόρα  «μάχη του Συντάγματος» με πολλαπλά πλέον αποτελέσματα αφορά τις ισχυρότατες καταλυτικές και αποσταθεροποιητικές παρενέργειες της νέας  συλλογικής υποκειμενικότητας μέσα στις εδραίες βεβαιότητες της πολιτικής κουλτούρας,  των δομών συνείδησης και αυτοκατανόησης σύμπαντος του πολιτικού κατεστημένου. Προκαλώντας την πιο έκρυθμη αταξία στις ορίζουσες συνοχής, στις στιβάδες σθένους και στα φορτία  προσανατολισμού της δράσης  εκεί στο «όλον πεδίον» των γερασμένων και  παρακμιακών πολιτικών μορφωμάτων (και της αριστεράς συμπεριλαμβανόμενης).

-Η ΤΡΙΤΗ νικηφόρα «μάχη του Συντάγματος» είναι αυτή που άρχισε να διαδραματίζεται από   προχτές στις 15 του Ιούνη, στριμώχνοντας στη πιο πανικόβλητη άμυνα ολάκερο το κατοχικό καθεστώς: τοκογλύφους και  τροϊκανούς, κυβέρνηση και κομματικό σύστημα, ΜΜΕ και ολιγάρχες και όλους τους κάθε λογής και ποικιλοτρόπως δρώντες προσεταιρισμένους για λογαριασμό τους [2].

-Τούτη η πρωταρχική Τριάδα των μαχών της νίκης ας γίνει λοιπόν το ζωογόνο  εφαλτήριο για τις επόμενες καθοριστικές μεγάλης κλίμακας κοινωνικοπολιτικές μάχες - της Επιβίωσης, της Αξιοπρέπειας και της Ελπίδας -  που  στη συνέχεια θα ακολουθήσουν:

1.-Στο ΠΟΛΙΤΙΚΟ επίπεδο για : α) την ΑΜΕΣΗ ΑΠΟΛΥΣΗ της ανέγκριτης, δίχως πια καμιά λαϊκή δικαιοδοσία, συναίνεση ή ανοχή, κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ από τον θώκο της κρατικής εξουσίας αλλά και την συντριβή όλων των διαπλεκομένων από τη δυτική χρηματοδεσποτεία δικτυώσεων όπου απεργάζονται τις εναλλακτικές μονοκομματικές, συμμαχικές, οικουμενικές κ.ο.κ. μορφές της κατοχικής δικτατορίας. β) την παραδειγματική τιμωρία των αξιόμεμπτων συνωμοτών εντολοδόχων  της κατάκτησης, της καταλήστευσης και της καταστροφής της Ελλάδας από τα δυτικά τοκογλυφικά κέντρα, τις μεγατράπεζες, τις πολυεθνικές και τους ντόπιους ολιγάρχες συνεταίρους τους  γ) την κατάργηση της κρατικής επιχορήγησης των κομμάτων, των ΜΚΟ κλπ καθώς και των πάσης φύσεως  χαριστικών παροχών και μεταβιβάσεων  στις οικονομικές, εκδοτικές, πολιτικές και ιδεολογικές ελίτ. δ) την επιβολή της αυθεντικής εκδοχής του ελληνικού λαού ως Νέας Μεταπολίτευσης, ο οποίος και θα συγκαλέσει ως καθοριστικό κομβικό σταθμό της πρωταγωνιστικής και αδέσμευτης δράσης του τη δική του ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΕΘΝΟΣΥΝΕΛΕΥΣΗ αρνούμενος τα αναθεωρητικά ή συντακτικά εκτρωματικά  υποκατάστατα των αντιδημοκρατών ελιτιστών  που απεργάζονται στα παρασκήνια την εκ νέου παγίδευση του. Ώστε να επιβάλλει στο Νέο Καταστατικό Χάρτη της Ελλάδας μεταξύ των άλλων και πρωταρχικά 3 απαράβατες ΑΡΧΕΣ - ΠΡΟΝΟΙΕΣ : την πρόνοια του θεμελιώδους δικαιώματος της εργασίας  για όλους τους έλληνες και Ελληνίδες ως υποχρέωσης του κοινωνικού κράτους - την πρόνοια της συνταγματικής κατοχύρωσης του οικονομικού (εθνικού και  λαϊκού) ρόλου του κράτους και του αποφασιστικού εθνικού και κοινωνικού ελέγχου σε κρίσιμης στρατηγικής σημασίας τραπεζικές,  οικονομικές και εκδοτικές (ΜΜΕ) επιχειρήσεις – την πρόνοια των θεσμών του άμεσου δημοκρατικού ελέγχου στα σημαντικά ζητήματα τόσο στην κεντρική βαθμίδα (όπως τακτικά δημοψηφίσματα υπό όρους  ισηγορίας, λογοδοσία και ανακλητότητα  βουλευτών και διοικούντων κλπ) όσο και στις περιφερειακές, τοπικές και επιχειρησιακές βαθμίδες. 

2.-Στο ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ επίπεδο για : α) την έξοδο από την Ε.Ε – ΟΝΕ, την επιστροφή στη Δραχμή. β) την μη αναγνώριση – και την άμεση μονομερή παύση πληρωμών του τοκογλυφικού Χρέους. γ) την άμεση απαίτηση των γερμανικών πολεμικών επανορθώσεων και της εξόφλησης του κατοχικού δανείου δ) την χρηματοπιστωτική αναδιάρθρωση και την εθνικοποίηση των σημαντικότερων τραπεζών (στη ιδιωτική Τράπεζα Ελλάδας η συμμετοχή του ελληνικού Δημοσίου είναι 8,93% !) για ελληνικό δημόσιο  έλεγχο στην κυκλοφορία του χρήματος, στη πίστη και  στη διαχείριση-διακίνηση των κεφαλαίων καθώς και το μετασχηματισμό της οικονομίας σε παραγωγική και δημοκρατική κατεύθυνση. Την κοινωνικοποίηση όσων οικονομικών μονάδων είναι στρατηγικής σημασίας για την αυτοδύναμη και ισόρροπη ανάπτυξη της χώρας. ε) την καθολική αντικλεπτοκρατική και ουσιαστική άμεση προοδευτική φορολόγηση των εισοδημάτων και της μεγάλης κινητής και ακίνητης περιουσίας σε συνδυασμό με την επιβολή αποτελεσματικού γενικού κοινωνικού ελέγχου  «πόθεν έσχες» τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό (τραπεζικοί λογαριασμοί,  ακίνητα κλπ). Ιδιαίτερη μέριμνα για την  επί των εσόδων (και όχι επί των κερδών) ουσιαστική φορολόγηση των πολυεθνικών ολιγοπωλίων (ισχυρότερα αυτών του τριτογενή τομέα) και βέβαια των ασύδοτων εφοπλιστών. στ) την συγκρότηση μιας νέας παραγωγικής δημοκρατικής κοινωνικής  συμμαχίας ώστε να τεθούν οι βάσεις της αυτοδύναμης οικονομικής ανάπτυξης σε  αντιολιγαρχική, αντιπαρασιτική   κατεύθυνση. Προτεραιότητα η τεχνικοοικονομική-παραγωγική ανασυγκρότηση  του γεωργικού, βιομηχανικού-βιοτεχνικού τομέα, ο αντιπαρασιτικός δυναμισμός εμπορίου και  υπηρεσιών και η πρόκριση των χρήσιμων εισροών επενδύσεων εκείνων που εξυπηρετούν την παραγωγική και τεχνολογική οικονομική μας βάση αντί των αχρήστων παρασιτικών στο τομέα μόνο του εμπορίου και των υπηρεσιών που προωθούν ΕΕ/ΟΝΕ.

3.-Στο ΕΘΝΙΚΟ επίπεδο: α) η ανάγκη της συγκροτημένης, μεθοδικής και αποτελεσματικής αντιμετώπισης των εθνικών απειλών σήμερα διασυνδέεται στενά με β) τα ειδικότερα μεγάλα ζητήματα της αποτίναξης της τριπλής κατοχής της Χώρας (δυτικές «μεγάλες δυνάμεις» - κλεπτοκρατική ολιγαρχία - λαθρομεταναστευτικός εποικισμός) και με γ) την αναγκαιότητα του αυτόνομου - πολυμερούς προσανατολισμού της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής και των διεθνών  οικονομικών, πολιτικών και πολιτισμικών σχέσεων της χώρας [3].

Και μπορεί ο «λύχνος» ν΄ ανάψει και ν΄ αστράφτει και πάλι. Φέγγοντας τα βήματα αυτών που αντέχουνε να προχωράνε ακόμα και όταν ξαναβλέπουνε «τη λιποταξία των προσώπων των προορισμένων να χαθούνε μες στη νύχτα»…Τη νύχτα την «πρόσφορη για τους κιβδηλοποιούς» (P.Michon). Ο  «λύχνος» εκείνος μπορεί να οδηγεί ξανά  τις επικείμενες μάχες σημασιοδοτώντας τες  με την πιο άφθαρτη ελπίδα της κατάργησης του πιο βάρβαρου εκμεταλλευτικού καταπιεστικού κοινωνικού συστήματος της ιστορίας: Αυτού της χρηματοδεσποτείας και της πολιτικής του μορφής της ολιγαρχικής δειμοκρατίας [4]. Ο «λύχνος» της  οριστικής αναγέννησης και της επικράτησης του αυτεξούσιου ελληνικού λαού στον μεγάλο παρατεταμένο κοινωνικό, πολιτισμικό και εθνικό πόλεμο της Ανεξαρτησίας, της ριζικής Δημοκρατίας  και του δημοκρατικού Κοινοτισμού.

[1]-Κατάληψη των Κεντρικών Πλατειών των Πόλεων.

[2]-Το ετοιμόρροπο κατοχικό καθεστώς ρίχνει στη «μάχη του Συντάγματος» τις νεοταγματασφαλίτικες εφεδρείες του.

.[3]-Επτά και μια θέσεις για το Νεοδοσιλογισμό.

[4]-Η Χρηματοδεσποτεία των Banksters.  Μέρος Ι και Μέρος Ι Ι.

_

Το ετοιμόρροπο κατοχικό καθεστώς ρίχνει στη «μάχη του Συντάγματος» τις νεοταγματασφαλίτικες εφεδρείες του

Καθώς η κυβέρνηση των εντολοδόχων βρίσκεται ενώπιον της κατάρρευσης της  γινόμαστε μάρτυρες της συνδυασμένης παρέμβασης των εξωτερικών και εσωτερικών συστημικών δρώντων για επανέλεγχο των εξελίξεων. Αυτό  ενόσω το απορριπτικό λαϊκό κίνημα των Αγανακτισμένων  παγιώθηκε και γιγαντώνεται. Μια ανεξάντλητη κοσμοπλημμύρα καθημερινών μεγαλειωδών πανελλαδικών κινητοποιήσεων,  22 ημερών. Ταυτόχρονα:

-Όλοι οι φορείς του ξοφλημένου πολιτικο-κομματικού συστήματος αναζητούν εναγωνίως πρόσφορα  «σωσίβια» για τη  διάσωση τους.  Εξού και η πρόσφατη επιλογή ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ για μη συμμετοχή στις κοινοβουλευτικές διαδικασίες που αφορούν το  «Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα».

-Ο συστημικός κρατικο-κομματικός συνδικαλισμός ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ  και ΠΑΜΕ ακόμα για άλλη μια φορά  επιχείρησε εμβόλιμα να επανεισάγει τις εκτονωτικές, ακίνδυνες και χειραγωγήσιμες από το κατοχικό καθεστώς   μορφές της 24ωρης απεργιακής φαρσοκωμωδίας.

-Τα ιδεολογικά ΜΑΤ της χρηματοδεσποτικής χούντας, τα ΜΜΕ, περιέργως σήμερα και σε αντίθεση με τις προηγούμενες 24 ωρες απεργίες επέλεξαν την «κανονικότητα» στη μετάδοση των ειδήσεων. Κεντρική τους κατεύθυνση είχαν την σκανδαλώδη απόκρυψη του  τεράστιου μεγέθους της συγκλονιστικής συμμετοχής του λαού στο Σύνταγμα ενώ παράλληλα σε όλους τους τόνους πέρναγαν τη «γραμμή» πως «η σημερινή μέρα είναι η κορύφωση των αγώνων  των Αγανακτισμένων». Και όλα αυτά διότι σαφώς ανέλαβαν το τρομοκρατικό - προπαγανδιστικό έργο της εκφοβιστικής εικονικής αναμετάδοσης του οργανωμένου σχεδίου. Αυτού της   προβοκατόρικης εξάρθρωσης της σημερινής καθολικής κινητοποίησης του θυμωμένου-εμψυχωμένου λαού στη πλατεία Συντάγματος και στις άλλες πόλεις της Ελλάδας.

-Το σχέδιο αυτό ήταν η επανεκκίνηση του γνώριμου διαλυτικού «παιγνίου» ΜΑΤ και μπαχαλόβιων κάτι που ήταν οπωσδήποτε αναμενόμενο να  τεθεί σε πλήρη εφαρμογή.  Το καθεστώς έριξε στη  σημερινή «μάχη του Συντάγματος»  τις εφεδρείες του, τους κουκουλοφόρους νεοταγματασφαλίτες παρακρατικούς που ανέλαβαν δράση με σφεντόνες, στειλιάρια, καδρόνια, πέτρες, αντιασφυξιογόνα, μολότοφ κοκ και με τα ΜΑΤ να καταπνίγουνε με χημικά και δακρυγόνα το κέντρο της Αθήνας.  Αυτό που είναι αξιοσημείωτο εδώ είναι η σθεναρή και μαχητική άμυνα προστασίας στις τάξεις των Αγανακτισμένων όπου άνθρωποι απλοί στέκονται με αυταπάρνηση και αποτελεσματικότητα απέναντι στις διαδοχικές ομάδες κρούσης, τις  εισβολές των προβοκατόρων και την επιθετική δράση των κυβερνητικών αστυνομικών δυνάμεων καταστολής. 

Η λαϊκή οργή γίνεται ένα μεγαλειώδες  σαρωτικό ποτάμι:

v     Η κοινοβουλευτική χούντα της χρηματοδεσποτείας ίσταται  ενώπιον της κατάρρευσης της.

v     Τα τάγματα εφόδου του καθεστώτος κατοχής αυτή τη φορά θα σπάσουν τα μούτρα τους.

v     Η ολιγαρχία  εν μέσω καθολικής εθνικής κρίσης αναζητά σωτήρια μεταπαπανδεϊκή διέξοδο για το  σύστημα και τον εαυτό της.

v     Καθώς η προγραμματισμένη «σπορά του χάους», ο  εξοντωτισμός και η  μαζική ανέχεια ολοένα μεγαλώνουν, ο αγανακτισμένος  λαός ανακαλύπτει την πρωταγωνιστική του έγερση και την αυτοεμπιστοσύνη του μέσα από την Αυτοτελή Δράση και την Είσοδο του στη πολιτική σκηνή.  Και τώρα βρίσκεται ενώπιον της πιο κρίσιμης καμπής. Αυτής που αφορά την αναγκαιότητα για τη πιο αυθεντική πολιτική διεκδίκηση. Αυτή  της αυτόνομης αντισυστημικής εθνικής και κοινωνικής του πορείας.

Δείτε:

Ø      Κατάληψη των Κεντρικών Πλατειών των Πόλεων.

Ø      Επτά και μια θέσεις για το Νεοδοσιλογισμό.

_