Καταρχήν υπάρχει ένα καίριο
ζήτημα ηθικής τάξης: Ο Άλφρεντ Νόμπελ, αυτός ο μέγας κατασκευαστής
και έμπορος θανάτου, μέσω της διαθήκης
του γίνεται ο ιδρυτής Επάθλων (μεταξύ
τους και για την Ειρήνη) με σαφή
επιδίωξη την μεταθανάτια κάθαρση, αποκατάσταση και λεύκανση της κηλιδωμένης φήμης του.
Έπειτα υπάρχει μια προπαγανδιστική
επιχείρηση και διαδικασία παγκόσμιας εξαπάτησης. Με
την βράβευση πλείστων σφαγέων των λαών και εκπροσώπων του διεθνούς σιωνισμού,
πολιτικών όπως Χένρυ Κίσινγκερ, Μοχάμεντ Ανουάρ ελ-Σαντάτ, Μεναχέμ Μπέγκιν, Σιμόν Πέρες, Γιτζάκ Ράμπιν κ.α.
η αξιοπιστία των επάθλων ειρήνης που
δίνονται από τη Νορβηγική Επιτροπή Νομπέλ έχει εδώ και πολλά χρόνια καταπέσει παταγωδώς.
Φέτος από τη χώρα εκείνη όπου οι πολίτες της ψήφισαν δις το
1972 και το 1994 κατά της ένταξής στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα, κατ εντολή
της Νορβηγικής Επιτροπής η βράβευση δόθηκε στην Ευρωπαϊκή Ένωση με το επιχείρημα της «προώθησης της ενοποίησης … της ειρήνης και
της συμφιλίωσης, της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Ευρώπη». Σύμφωνα
όμως με τα οριζόμενα στη Διαθήκη του Άλφρεντ
Νόμπελ το έπαθλο πρέπει να χορηγείται σε
εκείνο το «πρόσωπο που έχει κάνει το
μεγαλύτερο ή το καλύτερο έργο για την αδελφοσύνη μεταξύ των εθνών, την
κατάργηση ή τη μείωση των μόνιμων στρατών και για την οργάνωση και προώθηση των συγκλήσεων ειρήνης … Τα βραβεία δεν λαμβάνουν
υπόψη την εθνικότητα των υποψηφίων, αλλά ότι ο πιο άξιος θα λαμβάνει το έπαθλο».
Η βράβευση αυτή λοιπόν είναι νομικά
παράνομη διότι η Ε.Ε. δεν είναι πρόσωπο, αλλά ένωση χωρών, αποτελεί μια υπερεθνική
οικονομικο-πολιτική οντότητα. Δεν αρκεί μόνο η επιρροή της Γερμανίας για τούτη
την απόφαση. Είναι ηλίου φαεινότερο ότι η Επιτροπή Νόμπελ είναι ένα υπάκουο όργανο
πολιτικής χειραγώγησης στα χέρια των Ελίτ εκείνων που γενικότερα επιδιώκουν την
μετατροπή του πλανήτη σε φρενοκομείο ή μάλλον σε νεκροταφείο.
Τώρα επί της ουσίας. Για ποιες πράξεις της η Ε.Ε. κέρδισε το «τριαδικό» έπαθλο; Ήτοι
το μετάλλιο, το προσωπικό δίπλωμα και το χρηματικό βραβείο; Για τον καθοριστικό
ρόλο της (με επικεφαλής τη Γερμανία) στον διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας; Για τις 79-ημέρες
Νατοϊκού βομβαρδισμού το 1999 των κοινωνικών υποδομών και την εξόντωση των
αμάχων στη Σερβία με τις 2.300 επιδρομές, τις 6.000 βόμβες διασποράς, τους 15
τόνους βλήματα απεμπλουτισμένου ουρανίου;
Για τη
νομιμοποίηση του ναρκο-κράτους του Κοσσόβου; Για την υποστήριξη
πλανητικών πολεμικών επιχειρήσεων που ρημάζουν χώρες και λαούς όπως αυτές του
ΝΑΤΟ στο Ιράκ, το Αφγανιστάν, και τη Λιβύη πρόσφατα; Για την μακρόχρονη ανοχή
της προς το καθεστώς της τουρκικής εισβολής και κατοχής στη Κύπρο; Για τον χρηματοδεσποτισμό της, την
νεοφεουδαλική ολοκληρωτική επικυριαρχία των αδηφάγων τραπεζών και των ληστρικών
ολιγοπωλίων που καθοδηγεί την απόλυτη εξαθλίωση των κοινωνιών της Ευρώπης; Για
τον νεοαποικιοκρατικό εξοντωτισμό του ευρωνότου, την εφιαλτική ανεργία και την
πείνα, τη γενοκτονική πολιτική απέναντι στους νέους, την ανάπτυξη των λιστών
θανάτου στην Ελλάδα και την Ισπανία; Για όλα τούτα χορηγήθηκε το Νόμπελ στις Ελίτ
της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αλλά πιο πολύ ως παροχή της
πιο «έγκυρης» επίσημης απόδειξης και επιβράβευσης ότι αυτές ενεργούν «σωστά». Πώς; Με την επιβολή του φιλελεύθερου στρατηγικού αξιακού και προγραμματικού πλαισίου στη
ζωή των κοινωνιών της. Για την
ολοκληρωτική δουλοπαροικιοποίηση τους.
Όμως η Ευρωπαϊκή Ένωση μεταξύ των άλλων είναι το «Μέγα Βασίλειο της
Τύφλας». Καθώς δύο χώρες του Νότου η Ελλάδα και η Ισπανία μεθοδικά μεταβάλλονται στις πιο μεγάλες «μαύρες τρύπες»
της Ευρώπης, φαίνεται πως οδεύουμε
ολοταχώς προς το «σημείο μη επιστροφής».
Καθώς
αρχίζουμε να μπαίνουμε στον επόμενο τον πιο χαοτικό και ανεξέλεγκτο γύρο της
δομικής κρίσης του χρηματοδεσποτικού συστήματος και οι κεντρικές
τράπεζες βαθμιαία αδυνατούν να επηρεάσουνε σοβαρά τις αγορές, η τάσεις της ξέφρενης αποδόμησης της Ε.Ε. και της παγκόσμιας γεωοικονομικής
και γεωπολιτικής αποσταθεροποίησης θα
καθορίσουν σύντομα την ημερήσια διάταξη. Και παρά τις γελοίες φαντασιοπληξίες των πολύχρωμων ελαυνόντων ευρωφρόνων ταγμάτων και
συνταγμάτων, των αφιονισμένων τελάληδων και υπερασπιστών της ευρωπαϊκής υπερ-παγκοσμιοποίησης,
ο
«ορίζοντας των γεγονότων» αυτών των δύο
«μελανών οπών», της Ελλάδας και της Ισπανίας, θα εγκλείει διαρκώς και θα συσσωρεύει εντός του όλους τους ανυπέρβλητους δυναμικούς όρους της ευρω-κατάρρευσης.
Ακούστε λοιπόν Δεξιοί Φιλελεύθεροι και σεις Αριστεροί Κεϋνσιανοί :
-Ελλάδα, Ισπανία τείνουν να γίνουν ο τάφος του Ευρώ.
-Και σεις οι πιο θλιβερές τεθλιμμένες χήρες του.
Γ.Κ. 20-10-2012
_
