Αλεξάντρ Ντούγκιν
Ορίζοντες της Επανάστασης μας. Από την Κριμαία
στη Λισαβόνα
(Περίληψη 7 Μαρτίου 2014)
1. Εμείς δεν πρόκειται να
περιοριστούμε με την προσάρτηση της Κριμαίας. Αυτό είναι το σίγουρο. Χθες η
επανένωση με την Κριμαία ήταν μια νίκη για εμάς . Σήμερα αυτό είναι ένα απείρως
μικρό πράγμα. Τα δεδομένα πολλαπλασιάζονται. Βαθμιαία οι λαοί της
Νοτιοανατολικής Ουκρανίας αφυπνίζονται. Είναι ακριβώς «ευκαιρία για εκμετάλλευση»
με «γρηγοράδα στον καλπασμό» (παλιά ρωσική παροιμία) .
2. Όλα τα σημαντικά μέλλει να
έρθουν. Δεν αναμένουμε μια γρήγορη νίκη. Για τα πάντα πρέπει να καταβληθεί
αντίτιμο. Τώρα είμαστε μάρτυρες της
γέννησης μιας νέας πολιτικής πραγματικότητας και τούτο έχει ιδιαίτερη
σημασία. Αυτό δεν αφορά μια τεχνική επιχείρηση, δεν είναι μια συμφωνία.
Πρόκειται για την ίδια την ιστορία. Ο αγώνας για την Ουκρανία είναι μια
προσπάθεια για την επανένωση των σλαβικών λαών. Σήμερα γίνεται σαφές ότι αυτή η
επανένωση θα πρέπει να διαφοροποιηθεί γεωγραφικά. Η Γαλικία και μια σειρά
δυτικές περιοχές, καθώς και ένα μεγάλο τμήμα του Κιέβου δεν επιδιώκουν την
Ενότητα. Αντιλαμβανόμαστε γιατί. Εμείς δεν θα παρασύρουμε κανένα με τη βία.
Αλλά δεν θα εγκαταλείψουμε ούτε θα προδώσουμε τους δικούς μας. Ωστόσο, για τα
πάντα πρέπει να αγωνιστούμε και να πολεμήσουμε ώστε να δημιουργήσουμε μια νέα
πολιτική και ιστορική πραγματικότητα.
3. Σημαντικό: Η Κυριαρχία στη
Νοβορωσία (νέο φιλο-ρωσικό κράτος που μόλις τώρα βρίσκεται στη διαδικασία
δημιουργίας στη Νότιο-Ανατολική Ουκρανία & ονομαζόμενη επίσης Αριστερή-Όχθη
Ουκρανία) πρέπει να είναι ξεκάθαρη. Απαλλαγμένη από κάθε ίχνος ολιγαρχίας-
συμπεριλαμβανομένης της ρωσικής ή φιλο-ρωσικής. Το Κίεβο ξεκίνησε την Επανάσταση,
αλλά εκεί τα πάντα κατέληξαν με τους ελεύθερους σκοπευτές των ΗΠΑ και τη
βρωμερή ρωσοφοβία και τις απαιτήσεις για να αποδεχτούμε την Ουκρανία στο ΝΑΤΟ. Και όλα θα μπορούσε να ήταν
διαφορετικά. Όλοι έχουν βαρεθεί τους ολιγάρχες, τους μεγαλοπαράγοντες και τους εκφυλισμένους γραφειοκράτες. Εάν το Κίεβο και το Μαϊντάν ξεσηκώνονταν
εναντίον τους, χωρίς το ΝΑΤΟ, χωρίς το ρυπαρό γουρούνι Nuland , χωρίς τη χειραγώγηση της CIA και την αηδιαστική
ρωσοφοβία, δεν θα ήταν δεδομένο με ποια πλευρά θα είμαστε σήμερα. Αρχικά το
Μαϊντάν ήταν για κάτι θετικό. Πιθανώς. Αλλά με την χειραγώγηση και την γενική
άγνοια των ανθρώπων του Κιέβου (πώς αλλιώς να εξηγήσει κάποιος όλα αυτά, εκτός
ίσως από ένα χαμηλό επίπεδο πολιτισμού ... ), όλα περιστρέφονταν μέσα σε μια
βρώμικη αιματηρή φάρσα. Όταν όμως στην πλατεία Ανεξαρτησίας παρουσιάστηκε
ο τρελός δολοφόνος και ρωσοφοβικός
μανιακός Sanya Bily με το αυτόματο όπλο αυτό ήταν το αμετάκλητο σημείο, μια
ένδειξη της τελικής φάσης. Υπήρχε ακόμη ο χρόνος να εξελιχθεί έξω από αυτό, αλλά
εν τούτοις δεν συνέβηκε. Οι άνθρωποι του Κιέβου έχουν αποτύχει στην Επανάσταση.
Αντιθέτως και στην Κριμαία και Νοτιονατολικά
οι άνθρωποι έχουν αναλάβει την πρωτοβουλία. Η κραυγή «Ρωσία» τώρα στην
Ουκρανία, σημαίνει το ίδιο με το «θάνατος στους ολιγάρχες», «ελευθερία»,
«δικαιοσύνη». Ούτε πρέπει να διευθύνουν οι προστατευόμενοι φιλορώσοι κάθε
περιοχή της Ουκρανίας, αλλά τα πιο έντιμα και ηρωικά πρόσωπα που έχουν την
άμεση υποστήριξη του λαού. Αυτή είναι η άμεση δημοκρατία , χωρίς φάρσα,
διαμεσολάβηση, χειραγώγηση. Καθοδηγητές του λαού που προτείνονται αυθόρμητα σε
ορισμένες πόλεις της Ανατολικής Ουκρανίας είναι η λαμπρή ιδέα. Αυτή είναι η
πραγματική δημοκρατία. Και τι σημασία έχει εάν η Ράντα του Κιέβου αντιταχθεί σε
αυτό; - Οι ολιγάρχες διοικητές (ο Serhiy Taruta, ο Petro Poroshenko, ο επικεφαλής
του European Jewish Congress Ihor
Kolomoyskyi ... ) ! Το επαναστατικό πνεύμα του Μαϊντάν κερδίζει πραγματικά στο
ανατολικό τμήμα της Ουκρανίας. Ούτε καν
στην Κριμαία, στην Ανατολή ! Ο Paul
Gubarev κατά Serhiy Taruta, ο Rogov κατά του μπάσταρδου Kolomoyskyi. Αυτή
είναι η επανάσταση - εθνική, κοινωνική
και όλα τώρα! Στο Κίεβο η
επανάσταση απέτυχε, στη Νοβορωσία αρχίζει. Στο Κίεβο που ήταν φιλοαμερικανικό, στο Νότο και την Ανατολή της Ουκρανίας -
ενάντια στις ΗΠΑ. Αυτό εξηγεί την ειδησεογραφική κάλυψη των γεγονότων στη Δύση.
4. Ήρθε η ώρα να σκεφτούμε τι θα
κάνουμε στο Κίεβο. Είναι αναγκαίο να προετοιμάσουμε μια νέα δύναμη. Όχι
απαραίτητα φιλορωσική. Σλαβική δύναμη. Αντι-ΝΑΤΟϊκή, αντι-ολιγαρχική,
πραγματικά λαϊκή δύναμη. Τώρα πρέπει να δούμε εάν όλοι οι εθνικιστές
συμμετέχουν πλήρως κάτω από την CIA, την ολιγαρχία και την αφύσικη ρωσοφοβία, ή
υπάρχει κάποιος μεταξύ αυτών που μπορεί να αξιολογήσει την πραγματικότητα
κριτικά και αντικειμενικά. Σε κάθε περίπτωση
είναι προφανές ότι σε αυτή τη σύνθεση η αποκαλούμενη κυβέρνηση (χούντα),
θα πρέπει να κατεδαφιστεί πριν από τις εκλογές. Υπό αυτές τις συνθήκες είναι
αδύνατο να διεξαχθούν οποιεσδήποτε
εκλογές δεδομένου ότι το ήμισυ του πληθυσμού της Ουκρανίας αφήνει την πρώην
χώρα, και δημιουργεί ενεργά μια νέα πολιτική οντότητα (Μαλορωσία). Απαιτήσεις
για τη διατήρηση των ουκρανικών πρώην συνόρων με βάση την προηγούμενη νομοθεσία
είναι εξωπραγματικές. Θέλουμε νέους ανθρώπους που θα καταλάβουν τι συνέβη και
ότι αυτό που συνέβη είναι μη αναστρέψιμο και θα είναι έτοιμοι να προσαρμοστούν
στις νέες συνθήκες. Αυτές είναι στην πραγματικότητα οι παρακαταθήκες όπου
το Μαϊντάν μπορεί να γίνει σύμμαχός μας.
Αν τις αποσπάσουμε από τους φιλοαμερικανούς νεοναζί προβοκάτορες οι οποίοι
σπεύδουν σταδιακά προς την «διακυβέρνηση»
(που σίγουρα ο ουκρανικός λαός θα ανατρέψει συντόμως), το Μαϊντάν γίνεται ένα
ενδιαφέρον πολιτικό κέντρο. Αυτός είναι ο πυρήνας της πολιτικής ύπαρξης του
λαού του Κιέβου, ο οποίος έκανε ένα σφάλμα. Αλλά που μπορεί να το διορθώσει.
Για παράδειγμα το Μαϊντάν μπορεί να ανακαλέσει σκιάχτρα και τύπους όπως ο
Taruta και ο Kolomoyskyi από διοικητές και να ακούσει δημοσίως τα επιχειρήματα
του Paul Gubarev. Στο Ντονέτσκ δημοφιλείς διοικητές, κρατούνταν παράνομα από
μισθοφόρους. Μπορεί να ρωτήσει τους ηγέτες της χούντας για το περιστατικό με
τους ελεύθερους σκοπευτές. Μπορεί να καλέσει Ρώσους πολιτικούς και δημόσια
πρόσωπα να αποσαφηνίσουν τις θέσεις τους και τις απόψεις τους σχετικά με το
μέλλον της Ουκρανίας. Ουδεμία ρωσική αρχή ή σοβαρός ηγέτης δεν πρόκειται να μιλήσει με τη χούντα και τους
ανόητους νεοναζί, αλλά με το λαό του Κιέβου και το Μαϊντάν, γιατί όχι ... Ως εκ
τούτου, το Κίεβο δεν αφαιρείται από τους λογαριασμούς. Δεν μπορεί να εξομοιωθεί
με τη χούντα. Υπάρχει η χούντα και υπάρχει το Κίεβο. Αυτή επίσης δεν είναι ο
αρμόδιος ομιλητής για ολόκληρη την Δεξιά-Όχθη της Ουκρανίας, κυρίως επειδή
υπάρχει το τμήμα του Κιέβου στην Αριστερή-Όχθη!. Αλλά το Μαϊντάν είναι μια
πολιτική οντότητα σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Τώρα που είναι σαφές ότι οι
άνθρωποι σκοτώθηκαν από εκτελεστές της CIA και της Mossad
και όχι από τον Γιανουκόβιτς, η όλη ιστορία φαίνεται διαφορετική. Αυτοί
ήταν οι ηγέτες της χούντας που κατ'
εντολή των αμερικανών αφεντικών τους έχουν σκοτώσει τους «εκατό», στέλνοντας
τους στον άλλο κόσμο (στον ουρανό ή όχι είναι ένα ανοικτό ερώτημα).
5. Για την Δεξιά-Όχθη της
Ουκρανίας επίσης είναι ανάγκη να προετοιμαστεί ένα πολιτικό σχέδιο. Chervonaya
(Red) Rus'. Δυτική- Ουκρανική Δημοκρατία. Πολύ ελκυστικό. Εντελώς με αγάπη.
Μπορεί επίσης να μην δείξει βιασύνη να υποδεχτεί το ΝΑΤΟ, δεδομένου ότι θα
προκαλέσει εδαφικά προβλήματα με τους Υπο-Καρπάθιους Ρως που κατοικούν
συγκεκριμένα από την αρχαιότητα και την ριζοσπαστική φιλορωσική εθνική ομάδα των Ρουθηνών. Αλλά σε κάθε
περίπτωση όπου θα μπορούσε να είναι ένα συμπαγές αμιγώς ουκρανικό κράτος με
δική του γλώσσα, χωρίς εθνικές και γλωσσικές μειονότητες . Ένα υγιές σχέδιο. Θα
ήταν όμως πολύ καλύτερα, αν η χώρα αυτή κάποτε γίνει ένα τμήμα του κοινού
Σλαβικού μπλοκ. Αλλά αυτό είναι μέχρι οι ίδιοι οι Γαλικιανοί να το αποφασίσουν.
Την ίδια στιγμή που θα ικανοποιούν τα πιο τρελά όνειρα των σημερινών
υπερεθνικιστών. Οι Ρωσόφωνοι και τα διανοητικώς επαρκή πρόσωπα γρήγορα θα
φύγουν από αυτό το μέρος. Και τότε θα είναι δυνατό σε όλους τους, καθαρής
ράτσας, Ουκρανούς να επικοινωνούν ελεύθερα στη δική τους γλώσσα
και να ανεγείρουν παντού μνημεία των Shukhevych, Bandera, Petlyura ακόμη και
του Hitler. Από την σκοπιά της μετανεωτερικότητας το εν λόγω κράτος έχει κάθε δικαίωμα να
υπάρχει. Στη συνέχεια υπάρχει ο Dimitro Yarosh, επικεφαλής του Δεξιού Τομέα
(Pravy Sector) που θα μπορούσε να γίνει Πρόεδρος, ο Dmitro Karchinsky
επικεφαλής του αναρχο-εθνικιστικού κινήματος Υπουργός Πολιτισμού και ο μανιακός
κρετίνος Sanya «Bily» Musychko Γενικός Εισαγγελέας ή επικεφαλής του Υπουργείου
Εσωτερικών. Αναφέρομαι εντελώς σοβαρά σε μια τέτοια οδό. Είναι μια καλή ιδέα. Στο επόμενο
ιστορικό στάδιο αυτός ο Δυτικό-Ρωσικός
θύλακας της ιδιόμορφης μεταμοντέρνας παραφροσύνης θα μπορούσε κάλλιστα να έρθει
σε ύπαρξη.
6. Εν τούτοις, η δική μας
επανάσταση δεν θα σταματήσει στη Δυτική Ουκρανία. Πρέπει να προχωρήσει
περισσότερο στην Ευρώπη. Αυτή είναι η πιο ενδιαφέρουσα πτυχή : Με Μαϊντάν Κιέβου οι ΗΠΑ έχουν ανοίξει το
κουτί της Πανδώρας στην Ευρώπη. Και δεν μπορεί να μην κλείσει πλέον. Ο Κίσινγκερ
είπε πολύ σωστά ότι το πραξικόπημα στην πλατεία Ανεξαρτησίας (Μαϊντάν) δείχνει
τι περιμένει τον Πούτιν (Bolotnaya, Echo of Moscow και άλλα εγχώρια παχύδερμα
ατλαντιστών στην ίδια τη Ρωσία, της πέμπτης φάλαγγας). Αλλά ... Είναι μια
απειλή όχι μόνο για τη Μόσχα. Είναι μια απειλή και για την Ευρώπη-
συμπεριλαμβανομένων της Γερμανίας, της Γαλλίας, της Ιταλίας και όλων των άλλων. Μόλις οι ΗΠΑ έμαθαν να χειραγωγούν τους νεοναζί συνενόχους, μπορούν
εύκολα να επαναλάβουν το ίδιο σε οποιαδήποτε άλλη ευρωπαϊκή χώρα. Και θα το
επαναλάβουν. Αύριο ή αργότερα. Έτσι τώρα όπου η κατάστασή τους πηγαίνει πολύ
άσχημα, το πιθανότερο είναι αύριο.
7. Η Ευρώπη βρίσκεται αντιμέτωπη
με μια επανάσταση σε δύο περιπτώσεις:
Εάν εμείς οι Ρώσοι νικήσουμε και αν σταματήσουμε κάπου κάτω από την
πίεση του ΝΑΤΟ. Αν κερδίσουμε θα
ξεκινήσει η επέκταση της απελευθερωτικής (από τους Αμερικανούς) ιδεολογίας στην
Ευρώπη. Είναι ο στόχος του πλήρους Ευρασιανισμού – της Ευρώπης από τη Λισαβόνα
ως το Βλαδιβοστόκ. Της Μεγάλης Ευρασιανικής Ηπειρωτικής Αυτοκρατορίας. Και
εμείς θα την χτίσουμε. Αυτό σημαίνει ότι η Ευρωπαϊκή Επανάσταση θα είναι
Ευρασιανική Επανάσταση. Αυτός είναι ο έσχατος ορίζοντα μας. Και καθένα
επιτυχημένο βήμα μας (από τη διατήρηση της ακεραιότητας της Ρωσίας στο πρόσωπο
των αποσχιστικών τάσεων της Τσετσενίας στη δεκαετία του 2000, στην απελευθέρωση
της Νότιας Οσετίας και της Αμπχαζίας τον Αύγουστο του 2008, έως την Κριμαία τώρα τον Μάρτιο 2014 ) είναι
ένα διάβημα προς την Ευρωπαϊκή Επανάσταση. Η οποία θα πραγματοποιηθεί από τον
Άνθρωπο του Πεπρωμένου.
8. Τώρα, στην δεύτερη
περίπτωση, εάν ( Θεός φυλάξοι )
σταματήσουμε. Τότε η πίεση στην Ουκρανία
και των αστικών και πολιτικών συγκρούσεων στο έδαφός της με την αναπήδηση θα εξαπλωθεί στην ίδια την
Ευρώπη. Θα πρόκειται επίσης για μια Επανάσταση, αλλά παρόμοια με εκείνη που
συνέβη στο Μαϊντάν. Δηλαδή, θα είναι ο παφλασμός του νεοναζισμού αλά Breivik, και η συμπαιγνία ορισμένων ταυτοτικών κινημάτων και ομάδων. Τα
τελευταία χρόνια στην Ευρώπη, το σύστημα (η παγκόσμια οικονομική ολιγαρχία και
οι ΗΠΑ) δείχνει ότι σαφώς έχει την πρόθεση να χρησιμοποιήσει αυτό το στοιχείο
για μια ριζική αποσταθεροποίηση της κατάστασης στην Ευρώπη. Αν στην Ουκρανία
την ενέργεια στο Μαϊντάν προσέφερε η ρωσοφοβία των ουκρανών νεοναζί, χωρίς την
οποία το Μαϊντάν δεν θα αποκτούσε μια τέτοια ριζοσπαστική μορφή αυτή της
πραξικοπηματικής στάσης, στην Ευρώπη το ίδιο καύσιμο της οργής θα γίνει το
μίσος των εθνικιστών απέναντι στους μετανάστες, το Ισλάμ και τους LGBT. Και
συνακόλουθα το μίσος των μεταναστών, των μουσουλμάνων και των LGBT ενάντια στους αυτόχθονες πληθυσμούς,
εκπροσωπούμενους από τους νεοναζί με νόθα μορφή. Τώρα η υποστήριξη ορισμένων
ευρωπαίων ταυτοτιστών (αρκετών αλλά όχι όλων)
προς τον Δεξιό Τομέα (Pravy Sector)
είναι φανερή - αυτοί έχουν τους ίδιους δομικούς στόχους και το ίδιο
υπόδειγμα. Επομένως και σε αυτή επίσης την περίπτωση η Επανάσταση αναμένεται για την Ευρώπη.
Alexander Dugin | VK ( http://vk.com/duginag )
_
