Η Μαύρη Συμμαχία Banksters και Teutonen-Η Ελλάδα που αντιστέκεται και η 17η Ιουνίου (ΙΙ)

Μέρος 2^ο

-Η Ευρωπαϊκή Ένωση, υπό την διαλυτική αλληλεπίδραση της κρισιογενούς γερμανικής ηγεμονίας και των πολλαπλών εσωτερικών αντιθέσεων, στέκεται πλέον μπροστά στη προοπτική του επερχόμενου τέλος του ευρώ, της κατάρρευσης των συνθηκών  και τελικά  του αναπόφευκτου δικού της τέλους.

1-Η πολυπρόσωπη πίεση προς τη Γερμανία αυξάνεται. Πρώτος στη σειρά ο Τζωρτζ Σόρος  που επέλεξε το οικονομικό φεστιβάλ στις 2 Ιουνίου στο Τρέντο Ιταλίας [1] για να επιχειρήσει τον εκφοβισμό των Γερμανών ώστε να πιεστούν  και να αποφασίσουν να πληρώσουν την Ευρωδιάσωση, να συμφωνήσουν στα ευρωομόλογα και γενικότερα στην επαυξημένη χρηματοδοτική συμμετοχή τους: «Κατά την άποψη μου οι αρχές έχουν περιθώριο μέγιστης διάρκειας τριών μηνών για  να διορθώσουν τα λάθη τους, ακόμα και να αντιστραφούν οι τρέχουσες τάσεις. Από τις αρχές εννοώ κυρίως τη γερμανική κυβέρνηση και την Bundesbank, διότι στη κρίση οι δανειστές  είναι στο τιμόνι  και τίποτα δεν μπορεί να γίνει χωρίς την υποστήριξη της Γερμανίας». Αυτό δε που ζητάει άμεσα ο Σόρος είναι να ανοίξουν από τη Γερμανία οι διαδικασίες ανακούφισης  του τραπεζικού συστήματος και των χρηματοοικονομικών αγορών: «Οι τράπεζες χρειάζονται ένα ευρωπαϊκό σύστημα ασφάλισης των καταθέσεων, προκειμένου να ανακοπεί η φυγή κεφαλαίων. Χρειάζονται, επίσης, άμεση χρηματοδότηση από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας (ESM), που να πηγαίνει χέρι-χέρι με την ευρωζώνη σε επίπεδο εποπτείας και ρύθμισης. Οι υπερχρεωμένες χώρες χρειάζονται ανακούφιση στο κόστος χρηματοδότησης τους… όλοι χρειάζονται την ενεργό στήριξη της Bundesbank και της γερμανικής κυβέρνησης». Αυτό όμως που κυρίως  παραγνωρίζει ο Σόρος είναι το γεγονός πως στις τωρινές συνθήκες της ανεξέλεγκτης διαστολής της αυτοδύναμης παγκόσμιας και ευρωπαϊκής συμβολικής οικονομίας (=χρηματοοικονομικής φούσκας) και της συνεχούς συστολής της  εξαρτημένης πραγματικής οικονομίας,  το κεντρικό πρόβλημα δεν είναι απλώς οι διάφορες εκδηλώσεις της κρίσης όπως η τραπεζική, η χρεωστική κρίση κοκ αλλά το γεγονός ότι το πλανητικό  χρηματοδεσποτικό σύστημα της νεοδουλοπαροικίας αντιμετωπίζει την ίδια του την κυρίαρχη αντίφαση: ότι πλέον είναι στο εξής αδύνατη μια παραπέρα  προχωρημένη επέκταση των χρηματοοικονομικών αγορών, είναι αδύνατη η διευρυμένη αναπαραγωγή της συμβολικής οικονομίας δανεισμού, η ανεμπόδιστη συσσώρευση νέου πρόσθετου  ιδιωτικού και δημόσιου χρέους  και η απρόσκοπτη εξυπηρέτηση του. Η παραγνώριση αυτή δεν αφορά μόνο τον Σόρος αλλά ολόκληρη την Δυτική Ελίτ η οποία παγιδευμένη στα γενικά ερμηνευτικά σχήματα και τα ταμπού της φιλελεύθερης σκέψης, αδυνατεί να αντιληφθεί πέρα από το επιφαινόμενο την βαθύτερη ουσία και την συνολική εικόνα των οικονομικοκοινωνικών διαδικασιών και αρκείται κάθε τόσο  στην περιπτωσιολογική παρουσίαση των ίδιων κοινοτυπιών παραλλάσσοντας ενίοτε τα επιχειρήματα. Και αυτό συμβαίνει παρόλο που μέσω αυτών  των διαδικασιών ληστεύει το κοινωνικό πλεόνασμα  και παρόλο που έχει εκχωρήσει τη πρωτοκαθεδρία στους ιδεοληπτικούς τεχνοκράτες οικονομολόγους της μέσα στις εξουσιαστικές δομές της τεχνοφασιστικής δικτατορίας που ασκεί (με κοινοβουλευτικό μανδύα) πάνω στις δυτικές κοινωνίες.

2-Με την έλευση του Φθινόπωρου ο ιστορικός χρόνος ύπαρξης της Ευρωζώνης θα περάσει στην πιο  κρίσιμη και επικίνδυνη φάση του.

-Τα ευρωπαϊκά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα πλέον λειτουργούν ως νεκροζώντανα βαμπίρ πνιγμένα στο συνδυασμό τοκογλυφίας και μεγάλων τοξικών υποχρεώσεων, την έλλειψη ρευστότητας, την υποχρηματοδότηση της πραγματικής οικονομίας και την αιμοδοσία τους από το δημόσιο δηλαδή τη κοινωνία. Οι πρώτοι κραδασμοί της εκτεταμένης και απειλητικής χρηματοπιστωτικής αποσταθεροποίησης ήδη μας αποστέλλονται:

α) Η κατάσταση γιγαντισμού του ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος φαίνεται στο μέγεθος του που είναι τετραπλάσιο από αυτό των ΗΠΑ. Ξεπερνάει τα  36,6 τρις. ευρώ  ένα ποσό τριπλάσιο του συνολικού ΑΕΠ της ΕΕ-27.

β) Στις χώρες  τις  Ε.Ε. οι τράπεζες κινούνται κατά μέσο όρο με δείκτη μόχλευσης (=αναλογία του χρέους προς το κεφάλαιο) 26 προς 1. Οι δε κεντρικές τράπεζες γεμάτες με τοξικά ομόλογα κινούνται με μόχλευση 36 προς 1.

γ) Ο ισολογισμός της ΕΚΤ  είναι περίπου στα 3,18  τρις. ευρώ, κοντά στο 1/3 του  ΑΕΠ της Ευρωζώνης. Το 25% αυτού του ισολογισμού αφορά συγκέντρωση τοξικών ομολόγων της ευρωπεριφέρειας (Ιρλανδίας, Πορτογαλίας, Ισπανίας, Ιταλίας, Ελλάδας).  (πηγή: Phoenix Capital Research).

-Στη Γερμανία, το εσωτερικό μαύρο μέτωπο του τέταρτου Ράιχ, της νεοαποικιοποίησης ολόκληρων περιοχών της Ευρώπης, της καθοδήγησης της ευρωπαϊκής στρατηγικής λιτότητας και της ανεργίας, του οικονομικού κατακτητικού πολέμου, συναντάει τα ίδια του τα όρια καθώς οι  πύρινες εστίες της ευρωκρίσης πολλαπλασιάζονται και το ντόμινο της κατάρρευσης τείνει προς μια ανεξέλεγκτη ακολουθία: Ισλανδία – Ιρλανδία - Ελλάδα - Ισπανία – Ιταλία - Γαλλία - Ε.Ε. - Ιαπωνία - ΗΠΑ - Κόσμος. Η Γερμανική ελίτ μέσα από αντιφάσεις προσπαθεί να κερδίσει  χρόνο έχοντας στα θησαυροφυλάκια της  δύο εναλλακτικές: 

α) Από τη μια φαίνεται να συζητάει το σχέδιο συγκρότησης ευρωπαϊκής δημοσιονομικής ένωσης υπό αυστηρό δημοσιονομικό έλεγχο και ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς, το οποίο επεξεργάζονται η Κομισιόν (Μπαρόζο), το (Ευρωπαϊκό Συμβούλιο (Ρομπάι), το Eurogroup (Γιούνκερ) και η ΕΚΤ (Ντράγκι). Με βάση αυτό η Μέρκελ εμφανίζεται υπέρ ενός περιγράμματος (για το οποίο  προτίθεται να πει περισσότερα στη Σύνοδο Κορυφής στις 28 Ιουνίου) για μια «Ευρώπη δύο ταχυτήτων» και της εκχώρησης της εθνικής δημοσιονομικής κυριαρχίας των χωρών ως θεμελιωδών χαρακτηριστικών προς την «Πολιτική Ένωση». «Με το ευρώ έχουμε ήδη ντε φάκτο μια Ευρώπη διαφορετικών ταχυτήτων» δικαιολογήθηκε [2]. Και παραπέρα «Θα πρέπει να είμαστε ανοιχτοί και να δώσουμε τη δυνατότητα σε όλους να συμμετάσχουν. Αλλά δεν επιτρέπεται να μείνουμε για το λόγο αυτό στάσιμοι, επειδή ο ένας ή ο άλλος δεν θα θέλει ακόμη να συμβαδίσει μαζί μας»… «Δεν χρειαζόμαστε μόνο μια νομισματική ένωση, αλλά και μια δημοσιονομική ένωση, δηλαδή περισσότερη κοινή δημοσιονομική πολιτική»…«στη συνέχεια θα πρέπει βήμα-βήμα να εκχωρήσουμε αρμοδιότητες και ελεγκτικές δυνατότητες στην Ευρώπη». Στα ίδια πλάισια η γερμανική ελίτ  από τη μια  (και σε συμφωνία με την αγγλοσαξωνική ελίτ) αναβάλλει την εφαρμογή ενός «φόρου Τόμπιν» στις χρηματοοικονομικές συναλλαγές για το…2014 (δηλώσεις Σόιμπλε 10/6) και από την άλλη  φαίνεται να συζητάει το σχέδιο για μια «ευρωπαϊκή ένωση των τραπεζών» ως εκείνο το μεγαλεπήβολο θεσμικό ευρω-γιατρικό το οποίο υποτίθεται θα εγγυηθεί της καταθέσεις και θα γιάτρευε όλα τα κακά του καταρρέοντος ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος αλλά  τούτο μετά από …αρκετά χρόνια  αφού θα προϋπόθετε μέγιστο βαθμό συνολικής ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης ενώ δεν θα πρόσφερε απολύτως τίποτα στη κατεπείγουσα ανάγκη αναχαίτισης της εκρηκτικής κοινωνικής κρίσης σε ολόκληρη την Ε.Ε. 

β) Από την άλλη η Γερμανία εκπονεί το «σχέδιο αποχαιρετισμού του Ευρώ». Θα αφήσει το ευρώ αν  ο «ισολογισμός παραμονής» της αξιολογηθεί τελικά ζημιογόνος γι αυτήν.

Όμως προσπαθεί  να αποφύγει τρεις κακοτοπιές ώστε:

• Να μην χρεωθεί τη διάλυση της Ευρωζώνης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης..
• Να μην χρεωθεί την αποσύνθεση του ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος.
• Να μην  χρεωθεί για τρίτη φορά την καταστροφή της γεωοικονομικής και γεωπολιτικής Ευρωπαϊκής τάξης, όντας υπεύθυνη ήδη δύο φορές στον 20^ο Αιώνα.

Και προβαίνει σε μια παγιδευτική ταχυδακτυλουργία:

• Εδώ ο επικοινωνιακός πόλεμος της Γερμανικής προπαγάνδας χρησιμοποιεί, μετατοπίζει και χρεώνει τιμωρητικά αυτόν τον κίνδυνο στο αποδιοπομπαίο θύμα, στο «μίασμα της Ευρωζώνης»  ήτοι στην Ελλάδα.

Παρόλα αυτά καθώς η ακολουθία των ευρωπαϊκών χωρών που χρεοκοπούν περνάει πια από τους μικρούς (Ισλανδία, Ιρλανδία, Ελλάδα) στους μεγάλους (σήμερα η Ισπανία, αύριο η Ιταλία και ακολουθεί Γαλλία) η γερμανική ελίτ προετοιμάζεται για την «ημέρα της κρίσης». Τα πρώτα δείγματα αυτής της προσαρμογής μεταξύ των άλλων:  Πρώτο, είναι η νομοθετική δυνατότητα να παρατήσει το ευρώ και να μείνει στην Ε.Ε. Δεύτερο, ανεβάζει τα μέτρα «πυρασφάλειας» με τα Ειδικά Οικονομικά Ταμεία Σταθεροποίησης της Αγοράς-SoFFin, θέτοντας σε πρώτη φάση 480 δις ευρώ στην υπηρεσία του δικού της χρηματοπιστωτικού συστήματος.

-Στη Γαλλία, η εξέλιξη της τραπεζικής αστάθειας, των δημοσιονομικών και εμπορικών ελλειμμάτων καθώς και της ανεργίας σπρώχνουν την οικονομία της αμετάκλητα προς την επικίνδυνη χειροτέρευση.

-Στην Ιταλία, η υπό τον Μόντι τεχνοκρατική διακυβέρνηση της Trilateral Commission  χάνει  σταθερά το μεγαλύτερο δυναμικό της «μεταρρυθμιστικής» της ορμής ενώ έχει βραχυπρόθεσμες  ανάγκες χρηματοδοτικής στήριξης πάνω από 200 δις ευρώ  και μεσοπρόθεσμες 700 έως 1.000 δις ευρώ.  Με  ορατά τα σημάδια παράλυσης  κινδυνεύει να ακολουθήσει σύντομα την Ισπανία στο σαϋλοκικό μηχανισμό στήριξης, στη μεγάλη πτώση και  τη συντριβή.

-Σε Πορτογαλία και Ισπανία η κοινωνική ανοχή απέναντι στα ευρωενωσιακά προγράμματα λιτότητας και ανεργίας αγγίζει το σημείο μηδέν.

Τώρα η Ισπανία έχει ριχτεί βορά στους πειρατές των χρηματαγορών. Με τα δεκαετή ομόλογα της να είναι στο 6,45%, λόγω της τοξικής  μετακύλισης  του εκρηκτικού ιδιωτικού-τραπεζικού χρέος της (που τώρα φθάνει στο 109% του ΑΕΠ) στο ανεξέλεγκτο δημόσιο χρέος. Ως απάντηση η ΕΕ και η ΕΚΤ από τη μια προσέφεραν δάνεια στο ισπανικό κράτος με επιτόκιο 4% μέσω EFSF  (για να επιστραφούν στις τράπεζες με την «επανακεφαλαιοποίηση») και από την άλλη αποδέχονται τα τοξικά των ισπανικών τραπεζών με αντιστάθμισμα τη πρόκριση  χρηματοδότησης  300 δις ευρώ με επιτόκιο 1% για να δανείζουνε αυτές τοκογλυφικά το ισπανικό δημόσιο με 6% [3]. Σπρώχνουν λοιπόν μεθοδευμένα, αλά …ελληνικά, την ισπανική κοινωνία στη χρεωκοπία, τη διάλυση και τη λεηλασία, συνοδεία των τρομακτικών επιπέδων οικονομικής ύφεσης, λιτότητας και ανεργίας που τώρα φθάνει στο 24,4%. Το ισπανικό ζήτημα, μας αποκαλύπτει με το πιο σαφή τρόπο  πως μπορεί μέσα από τους ευρωμηχανισμούς της χρηματο-φεουδαρχίας να  οδηγηθεί μια μεγάλη χώρα (με σχετικά αποδοτική παραγωγική βάση, πλεονασματικό προϋπολογισμό και ελεγχόμενο δημόσιο χρέος στη μαύρη τρύπα της κατάρρευσης. Τώρα η Ισπανία, όπως τέλος του 2009 η Ελλάδα, προσκαλείται στη γερμανική παγίδα που στήνουν οι ύαινες του ευρωπαϊκού μηχανισμού στήριξης και το ΔΝΤ με τα δολοφονικά προγράμματα εκχώρησης εθνικής κυριαρχίας, ξένης εποπτείας και θανατηφόρας  «διάσωσης». Σε αντίθεση με τις καθησυχαστικές διαβεβαιώσεις του Ισπανού «Σαμαρά», του  πρωθυπουργού Μαριάνο Ραχόι, η Ισπανία έχει χρηματοδοτικές ανάγκες 500 έως 700 δις ευρώ. Με πρόσχημα το «σχέδιο στήριξης» έως 100 δις ευρώ των τραπεζών της σύρθηκε υπό την εποπτεία και την προσταγή των διεθνών δανειστών και του «Κουαρτέτο» (ΔΝΤ- Ευρωπαϊκή Επιτροπή-ΕΚΤ-Ευρωπαϊκή Τραπεζική Αρχή).

Και ενώ η  αφιονισμένη εκβιαστική προπαγάνδα της διεθνούς και εγχώριας κλεπτοκρατικής ολιγαρχίας διαβεβαιώνει, υπό δίκην  αυτοεκπληρούμενης προφητείας στα πλαίσια του προπαγανδιστικού και ψυχολογικού πολέμου,  για το επερχόμενο Grexit εάν κόψει εδώ πρώτος το εκλογικό νήμα ο ΣΥΡΙΖΑ, θα μπορούσε προηγηθεί τελικά το … Spexit. Ο προβληματισμός της αποσύνδεσης δυναμώνει μέσα στην  ισπανική κοινωνία και τη διανόηση καθώς η χώρα  φαίνεται να  συγκεντρώνει σοβαρές προϋποθέσεις ώστε να αποχαιρετήσει πρώτη από όλους το ευρώ ήτοι: σημαντικό οικονομικό - παραγωγικό μέγεθος με ισχυρή πρόσβαση στην ευρωπαϊκή και στις αγορές της αμερικανικής ηπείρου, εξάντληση των κοινωνικών όρων αποδοχής της πρόσθετης  λιτότητας, απουσία εξωτερικών γεωπολιτικών απειλών κ.α.

-Επί της ουσίας και με βάση τις εξελίξεις, μια επιλογή εγκατάλειψης της Ευρωζώνης και επιστροφής στα εθνικά νομίσματα για την επανάκτηση της νομισματικής και δημοσιονομικής κυριαρχίας θα είχε επίπονες αλλά πολύ λιγότερες συνέπειες για τους λαούς του Ευρωνότου (Πορτογαλία, Ισπανία, Γαλλία, Ιταλία, Ελλάδα) από την καταστροφικότητα της γερμανικής ηγεμονίας, των ελαυνόντων νεοφεουδαρχικών και γερμανοκρατούμενων μηχανισμών διάσωσης και τα τεχνοφασιστικά μνημόνια τους. Και οπωσδήποτε εδώ θα ήταν προτιμότερη από άποψη διαπραγματευτικότητας και αποτελεσματικότητας μια συντονισμένη συλλογική έξοδο από το Ευρώ των χωρών αυτών. Επί πλέον εάν αυτό επιφέρει καίριο πλήγμα και διάλυση της Ε.Ε., ως συστήματος της μαύρης συμμαχίας Banksters και Τευτόνων, τούτο θα είναι οπωσδήποτε καλοδεχούμενο καθώς η Ευρώπη των λαών είναι δυνατή μόνο στα πλαίσια μιας αντιολιγαρχικής, κοινωνικά απελευθερωμένης Ευρώπης των εθνών.

3-Οι ελληνικές εκλογές της 17 Ιουνίου  γίνονται αντικείμενο ψυχολογικού πολέμου και εκβιασμών κατά  της χώρας για εκδίωξη της από την Ευρωζώνη, χάος και …πραξικοπήματα.!!! Σε αυτό το σκηνικό καθημερινής σαρωτικής τρομοκρατικής προπαγάνδας πρωταγωνιστεί η γερμανική ελίτ συνεπικουρούμενη από την σοσιαλφιλελεύθερη αριστερά (Ροκάρ, Κον Μπετίτ κ.α.), σε φανατισμένη σύμπραξη με την ελεγχόμενη από το γερμανικό κέντρο οικονομική, πολιτική και μιντιακή ληστοκρατία της Ελλάδας. Όμως η προπαγάνδα  της «ελεγχόμενη εξόδου» ή της «παραδειγματικής έξωσης» της Ελλάδας από το Ευρώ είναι  απολύτως έωλη για τον απλούστατο λόγο ότι η έξοδος της χώρας από την Ευρωζώνη ουσιαστικά … απαγορεύεται  λόγω:

1-Του ευρωπαϊκού νομικού πλαισίου. Δεν το επιτρέπουν οι συνθήκες.

2-Το κόστος για την Ευρωζώνη δεν θα είναι μόνο 1 τρις δολάρια. Μέσα από τα διάφορα ντόμινο ο «πολλαπλασιαστής» της εξάρθρωσης  θα επιφέρει τελικά την «Αποκάλυψη» στην Ευρωζώνη και τη διάλυση της Ε.Ε με αποτέλεσμα πλανητικές  συνέπειες.

3-Του τεράστιου φυσικού και ορυκτού πλούτου της χώρας στον οποίο προστίθενται τα τεράστια ανεκμετάλλευτα κοιτάσματα υδρογονανθράκων τα οποία προσδίδουν στην Ελλάδα τεράστια ενεργειακή και γεωοικονομική σπουδαιότητα.

4- Της κρίσιμης για τα δυτικά συμφέροντα γεωγραφικής και γεωπολιτικής θέσης  της χώρας. Αυτά την θέλουν όχι μόνο μέσα στο ΝΑΤΟ και την Ε.Ε. αλλά και εντός της Ευρωζώνης.    Διότι αλλιώς  μια εκτός Ευρωζώνης Ελλάδα θα αναπτύξει, για την εξυπηρέτηση των οικονομικο-κοινωνικών αναγκών επιβίωσης της και των εθνικών συμφερόντων της, δεσμούς με Κίνα και   Ρωσία. Και ειδικά για τη Ρωσία εκτός από τα λιμάνια και τις ναυτικές εγκαταστάσεις που λόγω κρίσης στη Συρία είναι πολύτιμα , έχουν επίσης μέγιστη γεωστρατηγική ζήτηση οι πλούσιοι ελληνικοί υδρογονάνθρακες και βέβαια  η νευραλγική θέση της χώρας στην Αν. Μεσόγειο  στο τρίστρατο τριών ηπείρων.

-Στην Ελλάδα εμπεδώθηκε στη τριετία το κατοχικό πλαίσιο με:

α) Θέσμιση, την διαλυτική εποπτεία της Τρόικα, τα δύο μνημόνια, τις δανειακές συμβάσεις και τους εφαρμοστικούς νόμους,  την τοκογλυφική δομή εξυπηρέτησης του χρέους.

β) Στόχους, την απόλυτη κοινωνική εξαθλίωση («πακιστανοποίηση») και την ολοκληρωτική λεηλασία των πόρων της χώρας.

γ) Μέσα, την προγραμματισμένη «σπορά του χάους» για τη ολοκληρωτική αποδιοργάνωση του  κράτους, την πλήρη εξάρθρωση όλων των οικονομικών, κοινωνικών και πολιτισμικών όρων της κοινωνικής αναπαραγωγής, την τωρινή νεοαποικιακή μορφή  καταστροφικής συμμετοχής στην ζώνη του ευρώ.

Η εγχώρια οικονομικοπολιτική κλεπτοκρατία δια του ολιγαρχικού μετώπου ΠΑΣΟΚ – ΝΔ – ΛΑΟΣ και δια μέσου ενός  διαρκούς κοινοβουλευτικού πραξικοπήματος, παράδωσε ολικώς την εθνική ανεξαρτησία της χώρας σε ξένες δυνάμεις, μετατρέποντας την σε οιωνεί προτεκτοράτο  της δυτικής χρηματοδεσποτείας και του νέου γερμανικού Ράιχ, γεγονός που συνιστά έσχατη προδοσία:

α) Κατάλυση υπέρ των ξένων πιστωτών και του ηγεμονικού γερμανικού κέντρου των κυριαρχικών  δικαιωμάτων  και ασυλιών που διέθετε η Ελληνική Πολιτεία, βάσει του διεθνούς δικαιϊκού συστήματος, για την διασφάλιση ζωτικών υποδομών επιβίωσης του λαού.

β) Διαδικασία υποθήκευσης για εκχώρηση της δημόσιας περιουσίας και γενικότερα  του φυσικού και ενεργειακού πλούτου της χώρας στους νεοφεουδάρχες δυτικούς άρχοντες  του χρήματος.

γ) Δικαίωμα των δανειστών μας να μεταβιβάσουν τις απαιτήσεις τους σε τρίτους (ιδιώτες, κράτη).

δ) Υπαγωγή των δανειακών μας συμβολαίων στο αγγλικό δίκαιο. Οι  προστασίες που παρείχαν το ελληνικό δίκαιο και το διεθνές δίκαιο καταλύθηκαν. Συνέπεια οι όποιες δικαστικές αποφάσεις  θα είναι απολύτως δεσμευτικές.

-Η κατοχική κατάλυση της εθνικής μας κυριαρχίας και η προϊούσα απόλυτη εξαθλίωση του λαού ορίζουν το κυρίαρχο  πεδίο ανταγωνιστικής αντιπαράθεσης και σύρραξης ανάμεσα στο αφυπνισμένο νέο ελληνικό λαϊκό κίνημα που εισβάλλει με τρόπο δυναμικό και καταιγιστικό στη πολιτική σκηνή και τις μετανεωτερικές ευρωφεουδαλικές συμμορίες της χρηματοδεσποτείας και της εγχώριας ληστοκρατίας οι οποίες έχουν εξαπολύσει και κλιμακώνουν τις επιχειρήσεις του «πολέμου εκμηδένισης» της Ελλάδας. Οι κύριες κοινωνικές δυνάμεις του νέου  ελληνικού λαϊκού κινήματος παρά τις τεράστιες εσωτερικές αποκλίσεις που χαρακτηρίζουν την νοηματοδοτική τους κοσμοεικόνα έχουν κατακτήσει εσωτερικά, ως μια μαζικά κινητοποιημένη  λαϊκή βάση, μια ζωτική αίσθηση  σύγκλισης και συμπόρευσης η οποία είναι αυτή που εκπέμπει  τα κεντρικά της μηνύματα στά εκλογοπολιτικά «κατάλληλα αποτελέσματα» της 6^ης  Μαΐου και της 17^ης Ιουνίου :

• Εκδίωξη Τρόικας, κατάργηση μνημονίου, δανειακών συμβάσεων, εφαρμοστικών νόμων.
• Σωτηρία - Απελευθέρωση της Ελλάδας. Επιβίωση αντί την προγραμματισμένη  εξαθλίωση. Ασφάλεια του ελληνικού λαού αντί την καθημερινή δολοφονική επέλαση των αλλοδαπών  συμμοριών.  Κατάκτηση της εθνικής (οικονομικής, πολιτικής, στρατιωτικής και πνευματικής) κυριαρχίας και ισχύος της χώρας. Της ελπίδας, της αξιοπρέπειας και της περηφάνιας των Ελλήνων.
• Δικαιοσύνη κάθαρσης και τιμωρίας αυτών που κατέστρεψαν τη χώρα.
• Ένα νέο δημοκρατικό πολιτικό σύστημα που να εκφράζει το λαό και το έθνος και όχι τη διεθνή και εγχώρια κλεπτοκρατική ολιγαρχία όπως αυτό της καταρρέουσας μεταπολίτευσης.
• Ένα νέο δίκαιο, ισόρροπο, δυναμικό πρότυπο οικονομίας. Προαπαιτούμενο η άρνηση πληρωμής του δυσβάσταχτου τοκογλυφικού χρέους. Με έμφαση στη παραγωγική ανασυγκρότηση, τον εξορθολογισμό των λειτουργιών του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, την κατάκτηση της πλήρους απασχόλησης, την κοινωνική δικαιοσύνη στις σχέσεις εισοδηματικής διανομής και την κατανομή των φορολογικών βαρών.
• Μια αυτοδύναμη, ισορροπημένη, πολυμερής, αποτελεσματική εθνική εξωτερική πολιτική που να διασφαλίζει το κύρος και τα γεωστρατηγικά συμφέροντα της χώρας.

-Η εκλογική αναμέτρηση αναδεικνύει την ηλικιακή και ταξική πόλωση των κοινωνικών δυνάμεων. Οι άνεργοι, η εργατική τάξη, η παραδοσιακή και νέα μικροαστική και μέση τάξη, η σπουδάζουσα νεολαία, οι ηλικίες 18-55 ετών, αποφασίζουν να επιλέξουν τώρα  τον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ (συντελούσας της ηγετικής πολιτικής ικανότητας και της επικοινωνιακότητας του Αλέξη Τσίπρα)  ως το συγκυριακό εργαλείο της κοινωνικοπολιτικής τους εκπροσώπησης, αντίστασης και διεκδίκησης, παρόλο που σαφώς  και δεν τον εμπιστεύονται  στο άλλο επίπεδο αυτό της εθνιστικής, πατριωτικής εκπροσώπησης, λόγω του βεβαρυμμένου μητρώου ορισμένων βασικών συνιστωσών αυτού του χώρου στα ζητήματα του έθνους και της λαθρομετανάστευσης. Γι αυτό και οι επαναληπτικές εκλογές της   17^ης  Ιουνίου, παρά τις ανεπτυγμένες τεχνικές εκφοβισμού των μαζών από την ολιγαρχία, φαίνεται πως  θα επιβάλλουν το πιθανότερο μια κυβέρνηση με επίκεντρο τον  ΣΥΡΙΖΑ ως πρώτο κόμμα, ανοίγοντας ένα εντελώς καινούργιο και καθοριστικό ιστορικό κεφάλαιο για τη πορεία της αριστεράς, του λαϊκού κινήματος,  του λαού και του έθνους. Αλλά και ένα ιστορικό κεφάλαιο επίσης για τις εξελίξεις στην Ευρώπη.

(ΓΚ. 12 Ιουνίου 2012)

Σημειώσεις

[1]-George Soros, Remarks at the Festival ofEconomics, Trento Italy - June 02, 2012

 [2]- Α. Μέρκελ, Συνέντευξη στο ARD-7.6.2012

Α  Μέρος

Β  Μέρος

[3]- Γιάνης Βαρουφάκης, Πως«διάολο» χρεοκοπεί και η κερδοφόρα Ισπανία; - 29-5-2012

_

Η Μαύρη Συμμαχία Banksters και Teutonen-Η Ελλάδα που αντιστέκεται ( Ι )

Μέρος 1^ο

Η  «Euro-news» Υπόσχεση: Ανάπτυξη λιστών θανάτου

-Η όψιμη καινοφανής υπόσχεση της «Ανάπτυξης» με την οποία οι  νεοφεουδάρχες άρχοντες του χρήματος και οι κάθε λογής διεφθαρμένοι πολιτικοί υπηρέτες τους [1] παραμυθιάζουν τούτες τις μέρες τις δυτικές ευρωπαϊκές και αμερικανικές κοινωνίες είναι ένα από τα μεγαλύτερα  ψεύδη  για την προστακτική τους χειραγώγηση. Όχι μόνο η μηχανική  και οι προωθητικοί  κινητήρες  της παραγωγικής ανάπτυξης έχουν αποσυναρμολογηθεί  από καιρό ολοσχερώς  αλλά είναι πια ολοφάνερη η περιδίνηση της προνομιούχας Εσπερίας μέσα στα ερεβώδη χάσματα της μεγάλης κατάρρευσης [2] η οποία δεν περιορίζεται ως  μια υφεσιακή διαδικασία συστολής της συνολικής ζήτησης, του ΑΕΠ, των τομέων και κλάδων παραγωγής, των παραγγελιών διαρκών αγαθών κοκ. Η προγραμματισμένη μετακύλιση της κρίσης σε βάρος των νεοδουλοπαροίκων του χρηματοδεσποτικού συστήματος αφορά τους παρακάτω υπό διάλυση κύριους τομείς μέσα στις ίδιες τις αναπτυγμένες χώρες:

1-Η αβυσσαλέα εξάρθρωση των σχέσεων κατανομής καθολικεύει την κρίση επιβίωσης: Εκδηλώνεται με την γιγάντια  εισοδηματική καταλήστευση και την προϊούσα πτώση του βιοτικού επιπέδου των λαών στη τετραετία 2008-2012 κατά μέσο όρο  30%, λαμβανομένων υπόψη των αποκλίσεων αυτής της μείωσης μεταξύ των κεντρικών και των περιφερειακών κοινωνιών εντός του δυτικού κόσμου. Τούτο αφορά τα πρώτα σκαλιά της κλίμακας της γενικευμένης απόλυτης εξαθλίωσης και συνιστά ταυτόχρονα ένα γεγονός πλανητικής εμβέλειας καθώς η  φιλελεύθερη Δύση με παταγώδη τρόπο απομακρύνεται από  το ηγεμονικό φανταχτερό ηδονοθηρικό της πρότυπο των καταναλωτικών «μαζικοδημοκρατικών» προσδοκιών  ως κεντρικό χαρακτηριστικό στοιχείο του θελκτικού της «φαίνεσθαι» απέναντι σε ολόκληρη την ανθρωπότητα.

2-Η πορεία συρρίκνωσης της απασχολούμενης εργασιακής δύναμης στις ΗΠΑ και στην Ευρωπαϊκή  Ένωση κινείται σε αλληλενέργεια με την κατ΄ εξαίρεση αμειβόμενη εργασία και το τεράστιο διαρθρωτικό πλεόνασμα εργατικού δυναμικού στη σφαίρα της παγκόσμιας οικονομίας:


-Η κλεπτοκρατική ολιγαρχία έχοντας από χρόνια υιοθετήσει την αποδοτική στρατηγική της κοινωνικής «τριτοκοσμοποίησης» ολόκληρων περιοχών εντός της Εσπερίας προγραμμάτισε και εκτέλεσε τον μαζικό εσωτερικό μεταναστευτικό εποικισμό αυτών των περιοχών (ιδίως Ελλάδα, Ιταλία, Ισπανία) με τον εξαθλιωμένο και ποδηγετημένο τριτοκοσμικό «εφεδρικό στρατό» μέσα από μια πολύχρονη διαδικασία που επιτεύχθηκε με τη συνδρομή των  «χρήσιμων ηλιθίων»  της αυτοπαραμυθιαζόμενης διεθνιστικής αριστεράς [3]. Η πιο «τριτοκοσμοποιημένη» περιοχή διεξαγωγής τούτου του εξαρθρωτικού πειράματος είναι η εδώ γεωγραφία, αυτή που καταλαμβάνει το «πειραματώζο-Ελλάδα». Πραγματοποιήθηκε ως διαχειριστική πολιτική των καθεστωτικών κομμάτων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ  που εξασφάλισαν την  αντικειμενική συμμαχία και την απαραίτητη στήριξη της  κοινοβουλευτικής αριστεράς ήτοι του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ.  Βασικός σκοπός αυτού του εποικισμού αποτέλεσε η ακύρωση κάθε δυνατότητας για άμυνα και διεκδίκηση της εγχώριας εργατικής τάξης ώστε αυτή να οδηγηθεί στην αποδιαρθρωτική αντικατάσταση της από ένα πλήρως υποταγμένο δίχως προλεταριακή ιστορία, μνήμη και κατακτήσεις αλλογενές εργατικό δυναμικό που τροφοδότησε την ανάπτυξη της «μαύρης» εργασίας - οικονομίας. 


-Έτσι όταν η χώρα το 2009 άρχισε να μετατρέπεται σε οιωνεί Προτεκτοράτο της νεοφεουδαλικής ευρωσυμμορίας   η ταξική, εθνολογική και κοινωνική της μορφολογία είχε ήδη δεχθεί με τη βοήθεια των ανεθνιστών διεθνιστών ένα καθοριστικό συντριπτικό πλήγμα. Η συνέχεια είναι γνωστή. Η θεσμική  εφαρμογή των μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων οδηγεί τη χώρα στην ολοσχερή καταστροφή με πρώτη αποτύπωση  την εκρηκτική ανεργία και δεύτερη αποτύπωση την πρόκριση  των ατομικών συμβάσεων εργασίας κατάσταση που  ανατινάζει  ολόκληρο το σύστημα εργατικού δικαίου που έχει μια ιστορία δύο Αιώνων, υποδομή του τις συλλογικές ρυθμίσεις και υπερδομή του ένα ολόκληρο πλαίσιο διατύπωσης κοινωνικών αναγκών και αξιών. 


-Μαζί με τούτα ακολουθούν και οι στατιστικές της πιο εκτεταμένης συστημικής οικονομικής βίας όπου στις αρχές του 2012 στην ΕΕ-27, το ποσοστό της ανεργίας είναι 10,3% (24,667 εκατομμύρια) και στην Ευρωζώνη είναι 11% (17,405 εκατομμύρια). Στη κορυφή η ευρωπεριφέρεια με πρώτες στην θανατηφόρα λίστα  την Ισπανία στο 24,4% και την Ελλάδα στο 22,6% (πηγές: Eurostat, ΕΛΣΤΑΤ). Σε αυτή τη μαύρη λίστα και ειδικότερα σε αυτές τις δύο χώρες  η ανεργία των νέων στο 50% αποδείχνει τον κοινωνικό εξοντωτισμό  της ολιγαρχικής πολιτικής η οποία  καταστρέφει ολοσχερώς τους βοιοτικούς, δημογραφικούς και πολιτισμικούς  όρους ύπαρξης και  ζωής της νεολαίας:

α) Κάνει ολοένα και πιο αδύνατη την εξεύρεση και αυτών ακόμα των πιο βασικών μέσων διαβίωσης  και αναπαραγωγής της ύπαρξης  με αποτέλεσμα την απουσία προϋποθέσεων  για δημιουργία οικογένειας. Αυτό από ανθρωπολογική, άποψη αποτελεί μέγιστη και μαζική  κατάλυση του δικαιώματος των νέων για ανάληψη ρόλων βιο-κοινωνικής υπευθυνότητας. Στην ουσία συνιστά ένα στοιχείο συγκαλυμμένης γενοκτονικής στρατηγικής των  Ελίτ απέναντι στη νεολαία και τη κοινωνία.

β) Αποδεικνύει ως προς την  Ε.Ε. / ΕΖ την ανάπτυξη των δυο ταχυτήτων. Οι εξειδικευμένοι επιστημονικά και τεχνικά νέοι γίνονται το νέο «εξαγώγιμο προϊόν» του κυριαρχούμενου ελλειμματικού Νότου προς τις χώρες του κυρίαρχου πλεονασματικού Βορρά και ειδικά προς το Κέντρο-Γερμανία, για να ανεβάσουν ακόμα περισσότερο τους δείκτες παραγωγικότητας και ανταγωνιστικότητας αυτού του Κέντρου. Και η κατάσταση αυτή είναι ηλίου φαεινότερον πως αποτελεί ένα από τα βασικά τεχνοφασιστικά «αναπτυξιακά» ευρω-εργαλεία με τα οποία  η εθνική, οικονομικο-κοινωνική και πνευματική προοπτική χωρών όπως η Ελλάδα υπονομεύεται καίρια.

γ) Αποσταθεροποιεί ολοσχερώς τις συνθήκες συνοχής του κοινωνικού ιστού στη χώρα. Η ολιγαρχική πολιτική στερώντας τη νεολαία από τις  δυνατότητες μιας ελπιδοφόρας, κανονικής και φυσιολογικής ένταξης και διάρκειας ζωής, πετώντας την στην άβυσσο της εργασιακής και κοινωνικής  περιθωριοποίησης, θέλει να την  οδηγήσει προς την απόγνωση ή την  αποένταξη, είτε στα απονενοημένα διαβήματα και την  τυφλή βία είτε στα παγιδευτικά καταφύγια της  ανομικής και αυτοκαταστροφικής  συμπεριφοράς (κλοπές, πορνεία, ναρκωτικά  κοκ).

δ) Παρόλα τούτα στο βαθμό που στο μέλλον η νεολαία αφυπνισμένη κατορθώσει την πιο δυναμική της είσοδο στη πολιτική σκηνή ως αυτοτελής δύναμη για να αξιώσει και να πρωταγωνιστήσει στην εκτεταμένη αποφασιστική αναμέτρηση των εκμεταλλευομένων νεο-δουλοπαροίκων με το σύστημα της χρηματοδεσποτείας με σκοπό την κατάλυση του ένα είναι σίγουρο: Οι άρχοντες του χρήματος και οι πολιτικοί τους πράκτορες δεν θα παραιτηθούν και δεν θα καταρρεύσουν οικιοθελώς καθώς περίπου έκαναν οι διεφθαρμένοι κρατικοσοσιαλιστές του «Υπαρκτού». Αντίθετα θα επιχειρήσουν τη διάσωση τους με την πιο ωμή και αιματηρή καταστολή. Να γιατί η οποιαδήποτε αφύπνιση για να είναι αποτελεσματική και νικηφόρα θα πρέπει να είναι ταυτόχρονα μια εξοπλισμένη αφύπνιση δηλαδή να αυτό-ολοκληρώνεται στις περιοχές του νοήματος (συνειδητοποίηση), της οργάνωσης (δημοκρατική ενότητα, συλλογική αποτελεσματικότητα και αξιόμαχη αυτοπροστασία), της ιεράρχησης των στόχων και του προγράμματος, της οικοδόμησης των συμμαχιών και των επιμαχιών κλπ

3-Η μεγάλης κλίμακας καταστροφή της (παραδοσιακής και νέας)  μικροαστικής και μέσης τάξης: 


-Η μαρξιστική κριτική της πολιτικής οικονομίας αποκαλύπτει ως κεντρικό χαρακτηριστικό της σημερινής συγκυρίας του παγκόσμιου εκμεταλλευτικού συστήματος ότι η περαιτέρω πολυεπίπεδη επέκταση των αγορών, που έχουν πλήρως παγκοσμιοποιηθεί, είναι πλέον αδύνατη. Ως εκ τούτου η βίαιη δραστικότητα της γενικής δομικής κρίσης σαρώνει ολοκληρωτικά το ίδιο το ιστορικό πρότυπο ανάπτυξης. Να γιατί, μέσα στα πλαίσια του συστήματος της χρηματοδεσποτικής προσταγής, η σωτηριολογική επίκληση της «ανάπτυξης» είναι για τους ιδιοτελείς κυρίαρχους μια ιδεολογικοπολιτική εξαπάτηση και για τους αφελείς υποτελείς μια ιδεολογικοπολιτική αυταπάτη. Στο παλιό ιστορικό πρότυπο συσσώρευσης η άνιση ανάπτυξη μητρόπολης - περιφέρειας (οικονομική προϋπόθεση)  σε συνδυασμό με την απειλητική ύπαρξη και τη δράση του κουμμουνιστικού κινήματος και του κρατικοσοσιαλιστικού στρατοπέδου (πολιτική προϋπόθεση) εξανάγκαζε την δυτική αστική τάξη να «μοιράζεται» το πλούτο της στα πλαίσια του κοινωνικού συμβολαίου τόσο με την εργατική τάξη (ιδίως την εργατική αριστοκρατία) όσο και κυρίως με τη μικροαστική  και τη μέση αστική τάξη. Η ίδια η ύπαρξη της μικρής και μέσης αστικής τάξης είναι δυνατή μόνο με τη διευρυμένη κοινωνική αναπαραγωγή ή απλά με τη συνεχή και την απρόσκοπτη οικονομική ανάπτυξη. Το τέλος αυτής της αναπαραγωγής, της ιδιωτικής και δημόσιας ζήτησης, της ανάπτυξης στην Ευρώπη και Αμερική υπερκαθορίζει ταυτόχρονα ένα τέλος για τα μικρομεσαία στρώματα  ολάκαιρης της Δύσης και περισσότερο των νοτιοευρωπαϊκών χωρών της Ε.Ε. όπου εδώ σαρώνονται και καταστρέφονται ανηλεώς οδηγούμενα στην μαζική πληβειοποίηση και εξαθλίωση εκτός της αποδιοργανωμένης και συρρικνωμένης αγοράς εργασίας. 


-Η εξέλιξη αυτή εκτός το τεράστιο κοινωνικό πρόβλημα θέτει επίσης  ένα θεμελιώδες ζήτημα στη σφαίρα των πολιτικών ιδεών. Αυτό αφορά το γεγονός ότι στη Δύση η φιλελευθεροδημοκρατική ηγεμονία των ελίτ και η κοινωνικοπολιτική σταθερότητα μέχρι τώρα οργανώνονται γύρω από  ένα πίνακα ιδεών βασισμένων στη μικρή και τη μεσαία τάξη που στρογγυλεύει τη πολιτική διαμάχη εγκλωβίζοντας την μέσα στα ιδεολογικο-πολιτικά όρια της κατανάλωσης μιας κολοβής ψευδο-δημοκρατίας, της «συναίνεσης», του «μεσαίου», «κεντρώου» χώρου, της «τριγωνοποίησης» κοκ. Ακόμα και η ίδια  η δυτική αριστερά πιθηκίζοντας έμαθε να μιλά κατά βάθος την ίδια γλώσσα και να επιδεικνύει στα πλαίσια του παρλιαμενταρισμού της τον ανάλογο συμβιβαστικό θεσμικό καθωσπρεπισμό μέσα στη πολιτική αντιπαράθεση. Καθώς όμως εξοντώνονται τα μικρομεσαία στρώματα με γοργό ρυθμό, αναδραστικά θα εξοντώνονται και οι κρίσιμοι όροι τούτης της  ηγεμονίας και της συνοχής. Το εννοιολογικό αδιέξοδο, ο παρόν συγκλονισμός και η  επερχόμενη κοινωνική κατακρήμνιση της φιλελεύθερης και σοσιαλφιλελεύθερης πολιτικής  ιδεολογίας θα σημάνει ταυτόχρονα τους νέους χρόνους αναγέννησης των ιδεών του κομμουνισμού άσχετα με πια νέα γλώσσα, με πιο νέο γενικό ερμηνευτικό σχήμα, με πια νέα υποκειμενικότητα, με ποια νέα στρατηγική,  θα «μιλήσει» αυτή η αναγέννηση θέτοντας το όλο σύστημα κυριαρχίας υπό ριζική αμφισβήτηση και επιβεβαιώνοντας την υπεροχή της με το να θέσει την απόλυτη πρωτοκαθεδρία της Δημοκρατικής Πολιτικής πάνω στην Οικονομία και την νομιμότητα του αναδιοργανωμένου Κράτους ως εκφραστή του δημόσιου, Εθνικού και Λαϊκού συμφέροντος πάνω από τα Ιδιωτικά-Ατομικιστικά. Ο χρόνος αυτός ήδη εκπέμπει τη βουή της επικείμενης έλευσης του.

4-Η μεταφορά της κρίσης από τους κυρίαρχους στους κυριαρχούμενους έχει εξαπολύσει τρεις επιδημίες, τις αυτοκτονίες, τη  ψυχική κρίση και την εγκληματικότητα:

- Ο οικονομικός πόλεμος που έχει εξαπολύσει η  Μαύρη Συμμαχία  Banksters και Τευτόνων ενάντια στην Ελλάδα για την ολοκληρωτική κατάκτηση της  έχει ήδη πάνω από 2.500 νεκρούς αυτόχειρες συμπολίτες μας από την ένδεια  και την απελπισία. Και πίσω από κάθε τέτοια αυτοκτονία βρίσκονται δεκάδες άλλοι άνθρωποι που είτε έχουν επιχειρήσει είτε έχουν διανοηθεί να προβούν στην απελπισμένη πράξη να τερματίσουν αυτοβούλως την ζωή τους. Οι στατιστικές αυτοχειρίας καλπάζουν με ταχύ ρυθμό. 25% το 2010 και 40% το Α εξάμηνο 2011 [4].

-Και ακόμα πιο πίσω έχουμε το ξέσπασμα της ψυχικής κρίσης σε χιλιάδες άλλες ανθρώπινες περιπτώσεις με τρομερό ανθρώπινο κόστος «Ένας στους τρεις Έλληνες πάσχει από αγχώδεις διαταραχές, αϋπνία, κατάθλιψη λόγω χρεών ή ανασφάλειας ή ανεργίας. Το 23% των ατόμων  με ψυχικό νόσημα έχουν δάνεια» [5]. Η άγρια λιτότητα, η επαγγελματική ανασφάλεια, η απώλεια της εργασίας, τα δάνεια,  η καλπάζουσα ένδεια, όλα αποσταθεροποιούν την ισορροπημένη ζωή και την  ψυχική υγεία με  επιπτώσεις δραματικές. Επιπτώσεις που στη συσσώρευση και στον πολλαπλασιασμό τους ενέχουν την απειλητική μετατροπή της κρίσης στην επιδημική μορφή της ψυχικής ασθένειας.

-Η Ελλάδα απ΄ άκρου σ΄ άκρη, η ασφάλεια και η ζωή των Ελλήνων, έχει παραδοθεί στην ανεξέλεγκτη δράση των πάσης φύσεως κυκλωμάτων και συμμοριών του εγκλήματος στην οποία εμπειρικώς και στατιστικώς υπερέχει η ανηλεής βία και η δολοφονική επέλαση του υποκόσμου των αλλοδαπών. Αρκετά νωρίς από το Μάρτιο του 2009 επισημάναμε  «την απρόσκοπτη μεγέθυνση και κοινωνική εδραίωση μιας συγκεκριμένης παράνομης “επιχειρηματικής” μορφής του κεφαλαίου που είναι βεβαίως η μοναδική στο να προσλαμβάνει ενόσω όλες οι άλλες του μορφές θα απολύουν. Πρόκειται για το “εγκληματικό κεφάλαιο” σε αλληλεξάρτηση με το οποίο θα ακμάζουν κάποια άλλα συνδικάτα, τα “συνδικάτα του εγκλήματος”» [6]. Η δράση αυτού του “εγκληματικού κεφαλαίου” και των δικτύων του εγχώριου και του αλλοδαπού υποκόσμου στους τομείς του εμπορίου όπλων και ναρκωτικών, του τράφικινγκ,  της πορνείας, της διακίνησης μεταναστών, των ένοπλων ληστρικών αιματηρών εισβολών στα σπίτια ή τα μαγαζιά του ελληνικού λαού γίνεται όχι απλώς με  την ανοχή της αστυνομίας - της οποίας ο ρόλος είναι μόνο να φυλάει τους επώνυμους της εξουσιαστικής Αλίτ  και να στέλνει στα νοσοκομεία (με τα ρόπαλα και τα χημικά της) τους διαδηλωτές- αλλά με την ένοχη ανοχή ή και συμβολή της οικονομικής, πολιτικής και πνευματικής Ελίτ της χώρας, της κομματοκρατίας αλλά και της οικουμενιστικής αριστεράς που αρέσκεται στον ψευτο-ανθρωπιστικό στρουθοκαμηλισμό, στην αδιακρίτως υποστήριξη της νομιμοποίησης της λαθρομετανάστευσης και στις γελοιογραφικές καταγγελίες για «εθνικισμό» και «ρατσισμό» όσων αρνούνται να κλείσουν τα μάτια απέναντι σε αυτή την ιδιότυπη μορφή εσωτερικής  κατοχής.

5- Οικονομία Δανεισμού - ο κόσμος των Ζόμπι:

-Μέσα στο παγκόσμιο χρηματοδεσποτικό σύστημα η συνολική υπερχρέωση των 10 μεγαλύτερων οφειλετριών χωρών ξεπερνάει τα  300% του παγκόσμιου ΑΕΠ. Ειδικότερα ως  προς το συνολικό χρέος σε σχέση με το ΑΕΠ σήμερα κατά προσέγγιση έχουμε για Ηνωμένο Βασίλειο 470%, Ιαπωνία 458%, Κίνα 350%, Ισπανία 348%, ΗΠΑ 333%, Ν.Κορέα 330%, Ελβετία 315%, Γαλλία 310%, Ιταλία 300%, Αυστραλία 295%, Γερμανία 270%. Ο ελκυστής της χρεωκοπίας τραβάει τις χώρες  τις Ε.Ε.,  την Αγγλία, την  Ιαπωνία, την Κίνα, τις ΗΠΑ κοκ προς την μεγάλη βαρυτική σύνθλιψη η οποία βρίσκεται σε αλληλεπίδραση με την σύνθλιψη του τραπεζιτικού τομέα του οποίου η αποσταθεροποίηση είναι η πιο μεγάλη στα παγκόσμια χρονικά. Στην Ε.Ε. οι διασωστικές πολιτικές που κάθε τόσο επιλέγει η Ευρολιγαρχία  όχι μόνο δεν δεν οδηγούν στο τέλος του τούνελ αλλά αντίθετα το κάνουν όνειρο απατηλό καθώς το κύριο  γνώρισμα είναι η ίδια η κρισιογενής συνέπεια τους. Αυτό τώρα φανερώνεται στην ακολουθία  κατάρρευσης των τραπεζών της Ευρώπης συνοδευόμενη από το ντόμινο πτώχευσης των ευρωπαϊκών χωρών και την  αυξανόμενη πιθανότητα αποδιοργάνωσης της Ε.Ε. Η αγορά της Ε.Ε. κινείται στα σημεία της αβύσσου και κανένα από τα εργαλεία της χρηματοδεσποτείας   όπως LTRO (Μακροπρόθεσμη Αναχρηματοδότηση), EFSF (Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας), QE (Ποσοτική Χαλάρωση) κλπ δεν πρόκειται να εμποδίσουν αυτή την αποδιοργάνωση.

-Αλλά όμως το θέμα δεν είναι μόνο το δημόσιο χρέος ως  ποσοστό του ΑΕΠ. Το πραγματικό πρόβλημα είναι η  Χρηματοπιστωτική Φούσκα. Είναι ότι  70 τρις δολαρίων χρέους στις  G10 , γίνονται η εγγυητική βάση  της εξασφάλισης  για πάνω από 700 τρις δολάρια σε παράγωγα. Πρόκειται για τη Παγκόσμια Τραπεζική Πυραμίδα των χρηματοοικονομικών Over The Counter-OTC (Εξωχρηματιστηριακών) Παραγώγων (όπως συμβάσεις: επιτοκίου, ξένου συναλλάγματος, αντιστάθµισης πιστωτικού κινδύνου-CDS, βασικών εμπορευμάτων, ιδίων κεφαλαίων κ.α.). Τούτη η μορφή «πλασματικού κεφαλαίου», σύμφωνα με τα στοιχεία της BIS, από τα 601,1 τρις. δολάρια στις 31 Δεκεμβρίου 2010 ανήλθε στα 707,6 τρις. δολάρια στις 30 Ιουνίου 2011, ήτοι σχεδόν κατά 107 τρις δολάρια μέσα σε ένα εξάμηνο και πρόκειται για τη μεγαλύτερη αύξηση στην ιστορία [7]. Λαμβάνοντας δε υπόψη τα δεδομένα της πραγματικής οικονομίας παρατηρούμε εδώ πως το παγκόσμιο ΑΕΠ κινείται γύρω στα 65 τρις δολάρια.  Έχουμε λοιπόν μια τεράστια απόκλιση 11 φορές μεγαλύτερη, πράγμα που εν μέσω δομικής κρίσης είναι περισσότερο από ποτέ ορατή η έλευση μιας «βίαιης τακτοποίησης» για την εξισορρόπηση μεταξύ πραγματικών αξιών και πλασματικών ονομαστικών τιμών. Με λίγα λόγια εκτός από τη Φούσκα Ευρωζώνη και τούτη εδώ  η Μεγάλη Φούσκα είναι έτοιμη να εκραγεί και το πιθανότερο ο κόσμος μέσα στη παρούσα διετία 2012-2013  να βιώσει τους σπασμούς της Μεγάλης «Επανεκκίνησης» η οποία θα περάσει πάνω από τα πτώματα της πλανητικής κατάρρευσης των τραπεζών.

( Γ.Κ.  9 Ιουνίου 2012 )

Σημειώσεις

[1]-Τηλέπλαγκτοι Πλάναι, Η Χρηματοδεσποτεία των Banksters.

-Μέρος Ι.
-Μέρος Ι Ι.

[2]-Τηλέπλαγκτοι Πλάναι, Ιχναίηςσήμα: ούτοι δ' ερεβοδιφώσιν υπό τον Τάρταρον.

[3]- Τηλέπλαγκτοι Πλάναι, εθνική λαϊκή αντίσταση στον ιμπεριαλιστικό πολυεθνικό εποικισμό.

-Μέρος Ι..

-Μέρος Ι Ι.

[4]-The Lancet,Health effects of financial crisis: omens of a Greek tragedy.

 [5]-ΠαναγιώταΚαρλατήρα, Αργός θάνατος για τους Έλληνες η κρίση (protothema.gr, 5-4-2012).

 [6]-Τηλέπλαγκτοι Πλάναι, Η κρίση και ο μιμητικόςπριμιτιβισμός.

 [7]-BIS, OTC derivatives market activity inthe first half of 2011

_