Προγραμματικές για ... Κλάματα!

Ορισμένα απλά συμπεράσματα από τις προγραμματικές δηλώσεις του Τσίπρα στη Βουλή είναι:

-H επανάληψη του ανεπαρκούς «προγράμματος Θεσσαλονίκης» και αυτό με «ψαλίδισμα» ή μετάθεση αρκετών υποσχέσεων. Επί της ουσίας προγραμματικές χωρίς δεσμεύσεις.

-Η πλήρης εγκατάλειψη της στρατηγικής για «διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, με ρήτρα ανάπτυξης και μορατόριουμ στην αποπληρωμή του υπόλοιπου» και για «διεθνή διάσκεψη αλληλεγγύης, όπως είχε συμβεί το 1953, όταν οι διεθνείς πιστωτές είχαν διαγράψει μεγάλο χρέος των πολεμικών χρεών της Γερμανίας». Τώρα υπέρ μιας διαφορετικής πολιτικής η οποία σε τελική ανάλυση αναγνωρίζει και νομιμοποιεί τη χρεωστική υποδούλωση της Ελλάδας. Αυτής όπου « η τεχνική λύση για την απομείωση και την αποπληρωμή του χρέους θα βρεθεί μέσα από διαπραγματεύσεις και συναινέσεις».

-Η συνέχιση του θεσμοθετημένου νεοαποικιακού ελέγχου της χώρας όπου το νέο «μνημόνιο» τώρα μετονομάζεται σε « νέο συμβόλαιο» , «νέο πρόγραμμα συνεργασίας και ανάπτυξης μεταξύ της Ελλάδας και των Ευρωπαίων εταίρων».

-Η διατήρηση με ημίμετρα της ασυδοσίας όλων των φορέων του μεγάλου πλούτου. Η τοπική κλεπτοκρατική ολιγαρχία με την γιγάντια και μακροχρόνια φοροαποφυγή / φοροδιαφυγή / φοροκλοπή δεν πρόκειται να υποστεί καμία δίωξη. Επίσης διαπιστώνεται η  παντελής απουσία αναφοράς για σοβαρή φορολογία των εφοπλιστών.

-Η ανυπαρξία ουσιαστικής πρότασης για την αντιμετώπιση της εκρηκτικής ανεργίας.

-Η εξαγγελία για « ίδρυση ενδιάμεσου φορέα για την διαχείριση των κόκκινων και επιχειρηματικών δανείων ... (που) θα μεριμνά για τη μη επιβάρυνση των τραπεζικών ισολογισμών» σημαίνει απλώς πως δίνεται συγχωροχάρτι για το μεγάλο φαγοπότι (στα τραπεζικά δάνεια) του αμαρτωλού τριγώνου πολιτικών-τραπεζιτών -ολιγαρχών (στα ΜΜΕ και σε όλους τους τομείς) και επίσης ότι κρατικοποιείται σε βάρος του ελληνικού λαού η ζημιά των τραπεζών δηλαδή η παροχή τοξικών επιχειρηματικών δανείων και οι αντίστοιχες επισφαλείς απαιτήσεις τους.

-Η αρνησιπατρία της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ (με την ανοχή των ΑΝΕΛ) εγγράφεται στις προγραμματικές σε θεμελιώδη σημεία:

α) Στο πρόβλημα της χρόνιας μετατροπής της χώρας σε χωματερή μεταναστών η κυβέρνηση απαντά με τη «παροχή ιθαγένειας για τα παιδιά δεύτερης γενιάς» επικυρώνοντας πανηγυρικά την ταξική, πολιτισμική, εθνολογική αλλοίωση του ελληνισμού.

β) Το Κυπριακό δεν αντιμετωπίζεται ως εθνικό πρόβλημα εισβολής, κατοχής, εποικισμού, εθνοκάθαρσης. Γίνεται αντιληπτό με την αποδοχή του εθνικού εδαφικού ακρωτηριασμού, των τετελεσμένων του Αττίλα, στα πλαίσια της λογικής του απορριφθέντος σχεδίου Ανάν. Έτσι προκρίνεται η «επανένωση της Κύπρου υπό τη μορφή μίας διζωνικής-δικοινοτικής ομοσπονδίας».

γ) Ως προς την ΠΓΔΜ ισχύει η ευθυγράμμιση της τωρινής κυβέρνησης με τις επιλογές της προηγούμενης Σαμαρά-Βενιζέλου για εκχώρηση του ονόματος Μακεδονία στα πλαίσια μιας υποτιθέμενης «σύνθετης ονομασίας με γεωγραφικό προσδιορισμό». Και αυτό παρά τις πομφόλυγες περί «λαϊκής κυριαρχίας», αρνούμενη κάθε δυνατότητα να κληθεί να αποφασίσει ο ελληνικός λαός με δημοψήφισμα.

δ) Η σιγή ιχθύος για άλλα μεγάλα καυτά εθνικά θέματα όπως : της τουρκικής πολιτικής (και μέσω του Προξενείου) στη Θράκη, των γκρίζων ζωνών στο Αιγαίο, της αιγιαλίτιδας ζώνης (με το τουρκικό casus belli για τα 12 ν. μίλια), της ανακήρυξης (με συντεταγμένες στον ΟΗΕ) και οριοθέτησης της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ), των υδρογονανθράκων, των Ειδικών Οικονομικών Ζωνών (ΕΟΖ) κλπ κλπ.

(Γ.Κ. 8.2.2015)

_