Στατιστικά της προσφυγιάς
Από τις αρχές του 2015 ως τις 10 Σεπτεμβρίου 432.761
πρόσφυγες και μετανάστες έχουν διαπλεύσει τη Μεσόγειο προς την Ευρώπη (ενώ το
2014 ήταν 197.940 άνθρωποι). Από αυτούς πέρασαν από την Ελλάδα
310.000 περίπου, την Ιταλία 121.139, την Ισπανία 2.166 και τη Μάλτα 100. Ο
διάπλους αυτός είναι γεμάτος ναυάγια και τραγωδίες καθώς υπολογίζεται ότι
2.748 άνθρωποι πνίγηκαν στην προσπάθειά τους να φθάσουν στις ευρωπαϊκές ακτές
(πηγή: Διεθνής Οργανισμός Μετανάστευσης). Σχεδόν οι μισοί που κατέφθασαν στην
Ευρώπη προέρχονται από τη Συρία ενώ οι υπόλοιποι έρχονται κυρίως από
Αφγανιστάν, Ερυθραία, Νίγηρα, Νιγηρία, Σομαλία. Στη διετία 2015-2016 αναμένεται
δε να κινηθούν μέσω της Μεσογείου στην Ευρώπη πάνω από 850 χιλιάδες πρόσφυγες
(Πηγή: ΟΗΕ).
Ειδικά σε ότι αφορά τους Σύριους, λόγω του εμφυλίου πολέμου
(με κόστος 300 χιλιάδες νεκρούς όπου οι 63 χιλιάδες είναι άμαχοι) και της
εκμηδένισης της χώρας, 4 εκατομμύρια πρόσφυγες έχουν φύγει προς Τουρκία (2
εκατομμύρια), Ιορδανία και Λίβανο ενώ επιπλέον άλλα 7 εκατομμύρια έχουν
ξεριζωθεί στο εσωτερικό. Εξ αυτών 2 εκατομμύρια Αλεβίτες και 2 εκατομμύρια
χριστιανοί θα εγκαταλείψουν αμέσως τη Συρία εάν το καθεστώς Μπασάρ Άσαντ πέσει.
Ως συνέπεια της νέας τάξης της νεοφιλελεύθερης
παγκοσμιοποίησης, των εξουθενωτικών της πολέμων, των
στρατιωτικο-πολιτικών του τρόμου κατά των τοπικών πληθυσμών και των
αδίστακτων διεφθαρμένων τοπικών καθεστώτων, εκατομμύρια απόκληρων κυρίως
μουσουλμάνων της Συρίας, του Ιράκ αλλά και του Αφγανιστάν, Πακιστάν και
Μπαγκλαντές ετοιμάζονται μέσω Τουρκίας να σπρωχθούν προς την Ευρώπη.
Συνοδευόμενα από ανάλογα τεράστια πλήθη αφρικανών μουσουλμάνων που είναι
αδύνατο να υπομένουν την διάλυση των χωρών τους και την ακραία δυστυχία.
Αυτό που έρχεται λοιπόν δεν είναι δύσκολο να προβλεφθεί. Μιας
και δεν τίθεται κανένα όριο στην μεταφορά του τρίτου κόσμου και της
μουσουλμανικής ανθρωποθάλασσας μέσα στην Ευρώπη πολύ σύντομα οι ευρωπαϊκοί λαοί
εν μέρει υπεύθυνοι ως πειθήνια συναινετικά υποστηρίγματα της ευρολιγαρχίας και
της ευρωατλαντικής εθνοκρατικής, οικονομικοκοινωνικής και ανθρωπολογικής
καταστροφής της παγκόσμιας περιφέρειας, θα βιώσουν με την πιο οδυνηρή
μορφή το μέγιστο υπαρξιακό ερώτημα καθώς αυτή η γενικευμένη
«σεισμική» αποδιοργάνωση θα διατρέξει βίαια τα εδώ μητροπολιτικά αλλούβια
εδάφη.
Βασικά αίτια
Οι κύριες αιτίες της προσφυγικής και μεταναστευτικής κρίσης
είναι γνωστές:
α) Η πρωταρχική αιτία της γέννησης και της ανάπτυξης του
πλανητικού νεοπληβειακού «εφεδρικού βιομηχανικού στρατού» (δεδομένης της
δημογραφικής έκρηξης στον παγκόσμιο Νότο) είναι η χρηματοδεσποτική υποδούλωση,
λεηλασία και υπερεκμετάλλευση των χωρών και λαών καθώς και η αποδιάρθρωση των
περιφερειακών κοινωνικών σχηματισμών δια μέσου ποικίλων τεχνικο-οικονομικών,
ιδεολογικοπολιτικών και πολεμικών μηχανισμών. Η νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση,
η πλήρης απελευθέρωση όλων των αγορών (χρήματος/κεφαλαίων, υλικών αγαθών,
υπηρεσιών και εργασίας) καθώς υποσκάπτει καταστροφικά και την πιο στοιχειώδη
εθνοκρατική και κοινωνική συνοχή των χωρών του τρίτου κόσμου συνέβαλε
καθοριστικά στην τεράστια διαθεσιμότητα και μεταναστευτική κινητικότητα αυτού
του πλεονάζοντος διεθνούς εργασιακού δυναμικού [1].
β) Η πολεμική αποσταθεροποίηση μεγάλων γεωπολιτικών χώρων από
την Νέα Τάξη. Ο ανελέητος στρατιωτικός παρεμβατισμός της υπερατλαντικής
αυτοκρατορίας (ΗΠΑ, Ε.Ε., ΝΑΤΟ, Ισραήλ) στην αποκαλούμενη «Μεγάλη Μέση Ανατολή»
και γενικότερα στον μουσουλμανικό κόσμο, διευθυνόμενος από την ηγεμονική
υπερεθνική σιωνιστική μερίδα της παγκόσμιας χρηματοδεσποτείας,
διέλυσε τελειωτικά την πολιτική, οικονομική και κοινωνική συνοχή των χωρών,
πολλαπλασίασε τις θρησκευτικές και φυλετικές διαιρέσεις, παρόξυνε την εμφύλια
σεκταριστική αλληλοεξόντωση σουνιτών-σιιτών και εξαφάνισε όλες τις
τοπικές προϋποθέσεις για την επιβίωση επιφέροντας αυτό το κολοσσιαίο προσφυγικό
και μεταναστευτικό πρόβλημα. Αν κάποιοι πρέπει να υποδεχτούν σε οργανωμένους
χώρους τους πρόσφυγες πρέπει να είναι αυτοί που τους γέννησαν δια μέσω του
πολέμου. Δηλαδή ΗΠΑ, Μ. Βρετανία, Γαλλία, Γερμανία, Ισραήλ, Τουρκία, Σαουδική
Αραβία, Κατάρ, ΗΑΕ. Και βέβαια η διεθνής εβραϊκή κοινότητα και οι Συναγωγές να
περάσουν αμέσως στην πρώτη γραμμή της ανθρωπιστικής στήριξης και φιλοξενίας
αφού επιζήτησαν, δικαιολόγησαν και υποστήριξαν με όλα τα μέσα τους νεοταξικούς
στρατιωτικούς παρεμβατισμούς (όπως πολύ ορθά επισημαίνει ο Gilad Atzmon)
[2].
γ) Οι αντιπαλαιστινιακοί, αντιαραβικοί, αντιισλαμικοί πόλεμοι
της Νέας Τάξης, η κατοχή της Παλαιστίνης, του Ιράκ και του Αφγανιστάν, τα
τυραννικά τοπικά αραβικά καθεστώτα, ο αντεπαναστατικός εκφυλισμός της «Αραβικής
Άνοιξης», όλα αυτά διευκόλυναν την επιτάχυνση της ανάπτυξης των διάφορων
τζιχάντ ισλαμικών ρευμάτων του Ουαχαμπιτισμού-Σαλαφισμού ως σημαντικού
εργαλείου επηρεασμού του μουσουλμανικού κόσμου και ειδικότερα της εξάπλωσης της
θρησκευτικο-πολιτικής αντίστασης σε μια σειρά κρίσιμες περιοχές με όραμα το νέο
Χαλιφάτο. Η περιθωριοποίηση και άγρια καταστολή των σουνιτών στο κατεχόμενο
(αλλά «συνδιαχειριζόμενο» από ΗΠΑ-Ιράν) Ιράκ, η ευρωατλαντική καταστροφή
του καθεστώτος Καντάφι στη Λιβύη, οι αυξανόμενες κοινωνικές αντιδράσεις στην
αυταρχική διακυβέρνηση της Συρίας από την οικογενειακή δυναστεία Άσαντ που
ευνόησαν το πέρασμα στον αιματηρό εμφύλιο πόλεμο, καλλιέργησαν το
κρίσιμο περιβάλλον το οποίο και επέτρεψε την δημιουργία και την επέκταση των
περιοχών του Ισλαμικού Κράτους (Daesh).
Ελλάδα ως κύρια πύλη εισόδου
Το 2015 η διακίνηση προσφύγων και μεταναστών από την Μέση
Ανατολή προς την Ελλάδα και ειδικότερα τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου έχει
εξελιχθεί σε ένα πελώριο σαρωτικό τσουνάμι. Η χώρα βιώνει τις εξοντωτικές
συνθήκες μετατροπής της σε οιωνεί προτεκτοράτο της χρηματοδεσποτείας και τις
διαλυτικές συνέπειες της τριπλής κατοχής που υφίσταται από την εγχώρια
κλεπτοκρατική ολιγαρχία, την γερμανοκρατία / ευρωκρατία και τα ανεξάντλητα
κύματα της αλλογενούς μεταναστευτικής εισβολής.
Με τις ευλογίες των ΗΠΑ και του Πάπα Φραγκίσκου που θέλει να
δεχτεί όλους τους μετανάστες, την πίεση ευρωπαϊκών ΜΚΟ και ιδρυμάτων
συνδεδεμένων με Rothschilds, Soros, European Round Table of Industrialists
(ERT) κλπ και την συνδρομή της πανάθλιας ανεθνικής / οικουμενιστικής αριστεράς, παρατηρούμε το
ενιαίο μέτωπο Γερμανίας-Γαλλίας-Ιταλίας που προσπαθεί να επιβάλει στις
ευρωπαϊκές κυβερνήσεις την ιδιοτελή «γενναιόδωρη» «ανθρωπιστική»
ατμόσφαιρα ως προς το προσφυγικό και μεταναστευτικό πρόβλημα μέσα στην Ευρώπη.
Το
μέτωπο αυτό δια μέσου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής («σχέδιο Γιούνκερ») μεταξύ των
άλλων προτείνει υποχρεωτική ποσόστωση για τους πρόσφυγες / μετανάστες όπου το
σύστημα κατανομής μεταξύ χωρών θα αντανακλά την πληθυσμιακή και οικονομική τους
δυνατότητα. Ως προς τη Γερμανία, το υπουργείο Εσωτερικών δήλωσε ότι ως το τέλος
του 2015 αναμένεται να εξεταστούν γύρω στις 800 χιλιάδες αιτήσεις ασύλου.
Η νέα αυτή πραγματικότητα λειτουργεί ως μαγνήτης για τα
περαιτέρω κύματα των προσφύγων / μεταναστών, που διέρχονται από χώρες πρώτης
γραμμής, κυρίως από την Ελλάδα. Λόγω της αντεθνικής και αντιλαϊκής πολιτικής
όλων των ελληνικών κυβερνήσεων η χώρα μας έχει αναδειχθεί στον δυτικό
ευρωατλαντικό στρατηγικό σχεδιασμό διαχείρισης του προσφυγικού /
μεταναστευτικού ως η χώρα-αποθήκη ψυχών όπου αδειάζονται οι απόκληροι νεοπληβείοι
της μεσανατολικής και της νοτιοασιατικής περιφέρειας και η κύρια πύλη εισόδου
ορισμένων εξ αυτών στην Ευρώπη.
Ειδικότερα η στρατηγική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και στον
τομέα αυτό αποδείχθηκε η πιο εγκληματική και διαλυτική όλων των εποχών
επιλέγοντας την απόσυρση του Λιμενικού, τις ψευδοανθρωπιστικές προσκλήσεις
μεταναστευτικής υποδοχής και τα σκοπίμως αφύλαχτα ορθάνοιχτα θαλάσσια σύνορα.
Μιας και όπως δήλωσε ο ανεκδιήγητος Τσίπρας «η θάλασσα δεν έχει σύνορα»
(συνέντευξη τύπου στην 80η ΔΕΘ,
7-9-2015)!!! Με αποτέλεσμα εκτός την οικονομική και κοινωνική καταβύθιση
από τα μνημόνια να προστίθεται πλέον η ισοπέδωση της χώρας ως
γεωπολιτικής «χωματερής» της παγκόσμιας μετανάστευσης με φοβερές συνέπειες για
την ίδια της την υπόσταση. Παράλληλα αφήνονται ορθάνοικτες οι πόρτες στην Τουρκία να υλοποιεί και μέσω του
όπλου των μεταναστευτικών ροών την στρατηγική της κατατριβής, της τουρκικής συγκυριαρχίας σε Αιγαίο και Θράκη, της
εθνολογικής μετάλλαξης, της ολοσχερούς εξάντλησης και της υπονόμευσης τόσο της ασφάλειας όσο και της ίδιας της ύπαρξης της Ελλάδας.
Πρόσφυγες στο γεωπολιτικό παιχνίδι ως όπλο του αμερικανικού
υβριδικού πολέμου
Η απόφαση της Τουρκίας να επιτρέψει στους Σύρους και λοιπούς
πρόσφυγες / μετανάστες που φιλοξενούσε να φύγουν από τους καταυλισμούς τους και
να περάσουν στην Ευρώπη δια της Ελλάδας φαίνεται πως έγινε σε κρυφή συνεργασία
με τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και την Ε.Ε.
Οι ΗΠΑ καθώς έχουν στρατηγικό όφελος από αυτή τη διαδικασία
τροφοδοτούν μέσω των τραγικών εικόνων και της προπαγάνδας των δυτικών ΜΜΕ την
μαζική «ανθρωπιστική» συγκίνηση και την ψυχολογία ανοχής ενώ
ενθαρρύνουν και διευθύνουν υπόγεια τις γεωπολιτικές διαδρομές της
προσφυγικής και μεταναστευτικής διακίνησης. Για πολλούς λοιπόν λόγους η
εκτίναξη του προσφυγικού μέσα στο 2015 φαίνεται πως έχει προκληθεί «τεχνικά»
μέσω ενός αμερικανο-νατοϊκού στρατιωτικοπολιτικού σχεδίου που αποσκοπεί στην
χρησιμοποίηση των προσφύγων / μεταναστών ως εργαλείο «εξωτερικού ελέγχου» και
υβριδικού πολέμου στο ευρωπαϊκό τερέν, με απώτερες επιπτώσεις:
α) Την παγίωση της γερμανικής / ευρωκρατικής προσταγής πάνω
στα εξαρθρωμένα (εθνικά, οικονομικά και κοινωνικά) κράτη-μέλη της Ε.Ε.
β) Την εδραίωση της ευρωατλαντικής υποταγής των τοπικών ελίτ
ώστε να μπλοκαριστούν τυχόν μεταστροφές από την αντιρωσική στρατηγική ΗΠΑ και
Ε.Ε. (στο ουκρανικό ζήτημα, το φυσικό αέριο, το εξωτερικό εμπόριο κλπ).
γ) Την προχωρημένη αλλοίωση της ανθρωπολογικής, κοινωνικής,
πολιτιστικής και εθνολογικής σύνθεσης σε ολόκληρο τον βαλκανικό χώρο
ειδικότερα, όπου στο μεγαλύτερο μέρος του επικρατεί η χριστιανική ορθοδοξία. Με
την κατά προτεραιότητα διακίνηση και εγκατάσταση μεγάλων μουσουλμανικών
πληθυσμών εδώ, θα ενδυναμώσουν οι προϋποθέσεις ανάσχεσης της πολύμορφης
επιρροής της ομόδοξης Ρωσίας.
Σχεδιάζουν μια κρίση εικοσαετίας
Η νεοφεουδαρχία του χρήματος που ελέγχει τις ΗΠΑ, την Ε.Ε.,
το ΝΑΤΟ κλπ έχει ήδη αποφασίσει ότι το προσφυγικό / μεταναστευτικό τσουνάμι θα
διαρκέσει ως το 2035. Σύμφωνα με τις πρόσφατες «αποκαλύψεις» του αρχηγού
του γενικού επιτελείου των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων στρατηγού Μάρτιν
Ντέμπσεϊ στο ABC, το ΝΑΤΟ
αναγνωρίζει πως η ροή μεταναστών στην Ευρώπη από την Συρία και την Βόρεια
Αφρική «είναι ένα τεράστιο πρόβλημα» και «πρόκειται για μια πραγματική κρίση».
Οι νοτιοευρωπαίοι «αισθάνονται να μην υποστηρίζονται αρκετά και οι ηγέτες της
κεντρικής και βόρειας Ευρώπης αισθάνονται σαν να είναι ένα πρόβλημα που πρέπει
να αντιμετωπιστεί στο νότο». Στη συνέχεια δήλωσε πως «παγκόσμια υπάρχουν 60
εκατομμύρια πρόσφυγες» και «θα χρειαστεί να αντιμετωπίσουμε μονομερώς και με
τους εταίρους μας αυτό το ζήτημα ως πρόβλημα γενεών και να οργανώσουμε τους
εαυτούς μας και τους πόρους μας σε βιώσιμο επίπεδο ώστε να ανταπεξέλθουμε στα (επόμενα)
20 χρόνια» [3].
Σχετικά με το ζήτημα της μετακίνησης μεγάλων ανθρώπινων
πληθυσμών έχουν ασχοληθεί σοβαρά στη Δύση αρκετά think tanks μεταξύ των οποίων
το Brookings Institution (ΗΠΑ) όπου το 2011 παρουσίασε το «Project on Internal
Displacement» (Σχέδιο για την Εσωτερική Εκτόπιση). Από αυτό φαίνεται πως μόνο
ένα τμήμα του έγινε γνωστό στο κοινό [4]. Ο βασικός αναφερόμενος σκοπός του
ήταν η ανάπτυξη μηχανισμών για την μετακίνηση και επανεγκατάσταση τεράστιων
μαζών ανθρώπων προερχόμενες από διάφορα μέρη του κόσμου λόγω μεγάλων
περιβαλλοντικών και άλλης μορφής καταστροφών. Ενδεχομένως θεμελιώδεις συστάσεις
αυτού του προγράμματος να δοκιμάζονται σήμερα πειραματικά με το απότομο άνοιγμα
του προσφυγικού προς την Ευρώπη. Διότι η διαδικασία παρότι φαινομενικά
εμφανίζεται χαοτική έχει μια «κρυμμένη τάξη». Είναι σχετικά οργανωμένη
πράγμα που μεταφράζεται πως είναι τελικά καθοδηγημένη.
Την επόμενη περίοδο θα υποστούμε το πιο αποτρόπαιο πρόσωπο
της γενικής συστημικής κρίσης. Αυτή από την μια πλευρά στο επίπεδο της
γεωστρατηγικής των Μεγάλων Δυνάμεων κινδυνεύει να μεταλλάξει τον πόλεμο της
υπερ-ατλάντειας αυτοκρατορίας κατά της Ρωσίας από υβριδικό σε
θερμοπυρηνικό ενώ από την άλλη αμετάκλητα θα συγκλονίσει συθέμελα την Νότιο
Ευρώπη εκεί όπου κάτω από την προσταγή των «ευρωινομανών» ιδιοτελών έχει
αρχίσει να σαρώνει ο «αυτοκτονικός ιδεασμός» των αφελών, εκεί όπου πάνω
στον ανοιχτό οικονομικό πόλεμο των Γερμανών / ευρωκρατών κατακτητών θα
προστεθεί σταδιακά ο κρυφός κοινωνικο-πολιτισμικός (και ενίοτε στρατιωτικοπολιτικός)
πόλεμος των ορδών του ουαχαμπιτικού-σαλαφιστικού Ισλάμ. Αυτός θα αποτελεί
το παραπροϊόν της καταπλάκωσης της ευρωπαϊκής εσωτερικής περιφέρειας από τις
μετακινούμενες πλάκες της γεωπολιτικής της μετανάστευσης, από τα κύματα των
απελπισμένων απόκληρων του μουσουλμανικού κόσμου που θα καταφθάνουν
ατελείωτα αγωνιζόμενα να διασωθούν από την καθολική και πολυπρόσωπη
χρηματοδεσποτική-νεοταξική βία για την οποία οι λαοί της Εσπερίας δεν είναι
άμοιροι ευθυνών.
Πολιτική της Γερμανίας
Αυτό τον καιρό παρακολουθούμε την επαμφοτερίζουσα και
επιλεκτική «ανθρωπιστική» συμπεριφορά της γερμανικής ολιγαρχίας. Η οποία από
χρόνια στο εσωτερικό έχει συνθλίψει τους όρους ζωής εκατομμυρίων γερμανών
εργαζομένων με συμβάσεις «ημι-απασχόλησης» 400 ευρώ μηνιαίως ενώ παράλληλα στο
εξωτερικό έχει εξαπολύσει τις γενοκτονικές πρακτικές της μαζικής εξαθλίωσης και
της πείνας μέσω της αποικιοποίησης και του οικονομικού πολέμου ενάντια στην
ευρωπαϊκή περιφέρεια και πρωταρχικά κατά του ελληνικού λαού. Όπως επίσης στα
μέσα Ιουλίου είδαμε την ίδια την Μέρκελ σε τηλεοπτική εκπομπή να εξηγεί
υπεροπτικά και σοκαριστικά στην πνιγμένη στα κλάματα μικρή Παλαιστίνια Ριμ, την
προοπτική απέλασης της οικογένειάς της. Η οποία προερχόμενη από προσφυγικό
καταυλισμό στο Λίβανο ζούσε στη Γερμανία ήδη μια τετραετία, με προσωρινό
δικαίωμα ασύλου.
Τώρα η θεαματική λειτουργία και η εικόνα της Γερμανίας
φτιασιδώνεται με το πιο γλυκερό προσωπείο, αυτό που εκπέμπουν υποκριτικά
κάποιες εκδηλώσεις καλωσορίσματος προσφύγων και μεταναστών, τάχα παραδίδοντας
ένα σεμινάριο «μεγαλοσύνης» και «ευγένειας» στην υπόλοιπη Ευρώπη. Τώρα
ηγέτες της γερμανικής οικονομικής ελίτ (όπως ο πρόεδρος του γερμανικού
συνδέσμου εργοδοτών Ίνγκο Κράμερ κ.α.) σε σύμπνοια με τους πολιτικούς τους
εκπροσώπους (Μέρκελ, Σρέντερ, Σνάιντερ, Γκάμπριελ κ.α.) συμφωνούν στην αποδοχή
των μεταναστών για λόγους όχι μόνο «ηθικούς» αλλά και οικονομικούς μιας
και «η Γερμανία αντέχει μισό εκατομμύριο πρόσφυγες το χρόνο» όπως διαβεβαιώνει
ο αντικαγκεαλάριος Ζίγκμαρ Γκάμπριελ. Ποιο είναι το πραγματικό περιεχόμενο
αυτής της «μεγαλοσύνης»; Η γερμανική ολιγαρχία απολαμβάνει ευδιάθετα την
προετοιμασία και την εφαρμογή του σχεδίου της υποδοχής του
καινούργιου «βιομηχανικού εφεδρικού στρατού»:
α) Το ένα τμήμα του τροφοδοτείται από τις νόμιμες
μεταναστευτικές ροές από τον αποικιοκρατούμενο ευρω-Νότο όπως γίνεται με τους
καταρτισμένους επαγγελματικά και επιστημονικά νέους της Ελλάδας που λόγω της
εξοντωτικής ανεργίας εγκαταλείπουν αναγκαστικά κατά εκατοντάδες χιλιάδες τη
χώρα επιλέγοντας την μετεγκατάσταση τους στον ευρω-Βορρά ώστε να
μπορέσουν να επιβιώσουν.
β) Το άλλο τμήμα του τροφοδοτείται από τις παράνομες
μεταναστευτικές και τις προσφυγικές ροές των ξεριζωμένων νεοπληβείων που
κατευθύνονται προς την Ευρώπη διασχίζοντας τα σύνορα των πυρπολημένων και
κατεστραμμένων, από τις «ανθρωπιστικές επεμβάσεις» και τις «πολιτικές του
χάους» της Πολεμικής Χρηματοδεσποτείας, ζωνών της παγκόσμιας Περιφέρειας
και ειδικότερα της ευρύτερης Μεσανατολικής.
Αυτοί οι νεοφερμένοι σκλάβοι της μετανεωτερικής οικονομίας
γίνονται το δυναμικό φορτίο της ολικής εξάρθρωσης και της πλήρους κοινωνικής
τριτοκοσμοποίησης της Δύσης καθώς αρκούνται στο να κρατηθούν στα χαμηλότερα
όρια της αυτο-επιβίωσης προσφέροντας μια πάμφθηνη εξειδικευμένη εργασιακή
δύναμη η οποία θα επιτρέψει την παραπέρα καταλυτική συρρίκνωση του εργασιακού
κόστους προς όφελος του κεφαλαίου, διαδικασία που επιβάλλει ο ίδιος ο
ανταγωνισμός μέσα στα πλαίσια της παγκόσμιας οικονομίας. Και είναι αυτή η παγκοσμιοποίηση
που εκτινάσσει στα ύψη την διεθνή διακίνηση, την εμπορία και την
υπερεκμετάλλευση εκτός και εντός της Εσπερίας αυτής της τεράστιας δεξαμενής
προσφύγων και μεταναστών μετατρέποντας τους στον πιο αποτελεσματικό μηχανισμό
απονέκρωσης κάθε προοπτικής εργατικού κινήματος με αποτέλεσμα την διαρκή
καθοδική συμπίεση και την κατάρρευση των μισθών και των συντάξεων
και γενικότερα όλων των όρων εργασίας και ζωής. Ταυτόχρονα βέβαια
παράγονται αναπόφευκτα και σε μαζική κλίμακα όλα τα παραπροϊόντα της αυξανόμενης
ανομίας και της εγκληματικότητας, της τρομακτικής επιβάρυνσης των δημοσίων
κοινωνικών υπηρεσιών σε βάρος των εγχώριων πληθυσμών, των εξουθενωτικών
κοινωνικών εντάσεων, της ευκολότερης εσωτερικής αποσταθεροποιητικής αιματηρής
δράσης χιλιάδων εισερχομένων ισλαμιστών τζιχαντιστών που θα εξαρθρώσει το
status quo της εσωτερικής ασφάλειας.
Η εισαγωγή λοιπόν του νέου μεταναστευτικού «βιομηχανικού
εφεδρικού στρατού» είναι για την δυτική ολιγαρχία ένα κρίσιμο εργαλείο ταξικού πολέμου. Πίσω από τις προπαγανδιστικές
διακηρύξεις της «πολυπολιτισμικής κοινωνίας», της «ένταξης των μεταναστών» κλπ
κλπ συγκαλύπτεται η πραγματική ύπαρξη των προσφύγων και μεταναστών ως η
βάση της νέας «οικονομίας του σκλαβεμπόριου» μέσα στο σημερινό χρηματοδεσποτικό
σύστημα υπερεκμετάλλευσης και η χρησιμοποίηση τους ως όπλο
συνολικής οικονομικής, κοινωνικής, πολιτισμικής και εθνικής
αποδιοργάνωσης των γηγενών πληθυσμών στις χώρες τις Δύσης, καθολικής
υποδούλωσης και ολοσχερούς κατάργησης όλων των εναπομεινάντων δικαιωμάτων.
Ευρωενωσιακό σχέδιο: 3 κατηγορίες μεταναστών
Οι κατευθυντήριες γραμμές της ΕΕ κινούνται πέραν του
λεγόμενου «σχεδίου Γιούνκερ». Οι προερχόμενοι από την Αφρική, τη Μέση Ανατολή
και άλλες ζώνες αναμένεται να διαιρεθούν σε τρεις κατηγορίες: [5]
α) Η πρώτη κατηγορία των «προνομιούχων» θα εγκατασταθούν στην
Α΄ θέση στο Βορρά (Γερμανία, Αυστρία, Γαλλία, Ολλανδία, Βέλγιο, Σουηδία,
Φιλανδία κ.α.) ως χρήσιμοι «παραγωγικοί ανθρώπινοι πόροι».
β) Η δεύτερη κατηγορία θα μεταφερθεί σε ευρωπαϊκά κέντρα
υποδοχής, όπου ορισμένοι εξ αυτών ύστερα από ελέγχους και καταγραφές θα
εγκατασταθούν στην Β΄ θέση (Σλοβακία, Τσεχία, Πολωνία, Ρουμανία κ.α.).
γ) Η τρίτη κατηγορία θα είναι οι εργασιακά ακατάλληλοι για
την ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική καθώς και οι πάσης φύσεως ανεπιθύμητοι (μεταξύ
αυτών ποινικοί, ύποπτοι τζιχαντιστές κ.α.). Σκοπός είναι να παραμένουν στην
πρωταρχική χώρα εισόδου στην ΕΕ (ήτοι στην Ελλάδα, Ιταλία κ.α.) και στην
εξωτερική περίμετρο των υποψήφιων προς ένταξη στην Ε.Ε. χωρών (ΠΓΔΜ,
Μαυροβούνιο, Σερβία, Αλβανία, Κοσσυφοπέδιο, Βοσνία και Ερζεγοβίνη, Ουκρανία).
Ρήγμα δυτικής και ανατολικής Ευρώπης
Η διογκούμενη μεταναστευτική κρίση και η επιλεκτική
διαχείριση της από την ευρωκρατία ανοίγει νέες μεγάλες αποδιοργανωτικές
αντιπαραθέσεις μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Διότι, πλάι στην αντίθεση Βορρά-Νότου
που αποτελεί προϊόν της ανισόμετρης ανάπτυξης και την πολλαπλασιαζόμενη
αμφισβήτηση των ευρωσκεπτικιστικών και εθνιστικών κινημάτων τώρα έρχεται
να προστεθεί και η διαμάχη μεταξύ δυτικής και ανατολικής Ευρώπης σχετικά με την
προσφυγική και μεταναστευτική πολιτική, τα «ανοιχτά» ή τα «σφραγισμένα» σύνορα.
Με αφορμή τις αντιδράσεις αποδοχής προσφύγων και μεταναστών
πολλών ανατολικοευρωπαϊκών χωρών και κυρίως της ουγγρικής κυβέρνησης
Ορμπάν η οποία έλαβε προχωρημένα αποτρεπτικά μέτρα στα σύνορα (νέα
αντιμεταναστευτική νομοθεσία, πελώριοι φράχτες, κινητά δικαστήρια, στρατιωτική
κινητοποίηση κλπ) από πλευράς της χρηματοδεσποτείας και των ΜΜΕ επιχειρείται η
εμβάθυνση του «αντιρατσιστικού» ιδεολογικού μετώπου δια του οποίου εξορκίζονται
οι «φράχτες» και τα «τείχη» και καθαγιάζονται τα «γεφύρια επικοινωνίας»
και η «συγκατοίκηση» διαφορετικών λαών.
Ας σημειωθεί εδώ ότι ένα μεγάλο μέρος αυτών των αντιδρώντων
ανατολικών που οχυρώνεται τώρα πίσω από τους «φράχτες» για την υπεράσπιση της
εθνικής, πολιτισμικής και θρησκευτικής ταυτότητας και των ελάχιστών
κοινωνικών δικαιωμάτων ήταν αυτό που πανηγύριζε «απελευθερωτικά» όταν
γκρεμιζόταν το 1989 ο μεγαλύτερος φράχτης το Τείχος του Βερολίνου, με συνέπεια
να εδραιωθεί η περίοδος της νέας διεθνούς τάξης και της μεταφιλελεύθερης
παγκοσμιοποίησης, του αμερικανικού μονοπολισμού και της βαθμιαίας αποσύνθεσης
του κοινωνικού κράτους σε ολάκαιρη τη Δύση.
Επίσης ας μην ξεχνάμε ότι προτού απειληθεί η γλωσσική,
πολιτιστική, θρησκευτική, κοινωνική και εθνική ταυτότητα από τους αλλογενείς
πρόσφυγες και μετανάστες αυτή έχει ριζικά υπονομευθεί από την απόλυτη ισχύ του
κεφαλαίου, τις υπερεθνικές μεγαεταιρείες, τον μονοθεϊσμό της διεθνοποιημένης
οικονομίας αγοράς, την παραπληροφόρηση – ομογενοποίηση - ισοπέδωση των ΜΜΕ, την
παρασιτική κατανάλωση, τον ατομικιστικό ωφελιμισμό, την διάλυση της
οικογένειας, την αυξανόμενη δημογραφική γήρανση και τα υπόλοιπα προϊόντα του
φιλελευθερισμού και του μεταφιλελευθερισμού. Και συνακόλουθα έχει καταλυθεί από
την τεχνοφασιστική ευρωκρατία η οποία αναιρεί την εθνική κυριαρχία, την
Ευρωπαϊκή Ένωση, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, το κοινό νόμισμα ευρώ, την
χρηματοδεσποτική εξουσιαστική χούντα που οδηγεί τους ευρωπαϊκούς λαούς
στη λιμοκτονία (όπως στην Ελλάδα), στην αποεδαφικοποίηση και στην
αποϊστορικοποίηση.
Ως προς την ολιγαρχική πολιτική καταγγελίας των «φραχτών»
αυτό που αποκρύβεται είναι το γεγονός ότι, μεταξύ των άλλων κριτηρίων εξέτασης
αυτής της εναλλακτικής (ανοιχτά ή κλειστά σύνορα), το ποιος σε τελική
ανάλυση κατασκευάζει και διευθύνει τις «γέφυρες» έχει κεντρική σημασία. Διότι
είναι άλλο φαινόμενο μια πολυεθνική ένωση λαών που διατηρεί τις ταυτότητες και
ελέγχεται από τα κάτω μέσω των θεσμών ενός απελευθερωτικού έργου και άλλο
φαινόμενο ο εθνοαποδομητικός εποικισμός και το ανεξέλεγκτο ανακάτεμα αλλογενών
και γηγενών που προωθείται από τα πάνω από το υπερεθνικό κεφάλαιο κατά το
πρότυπο της πολυπολιτισμικής κοινωνίας. Έτσι για παράδειγμα άλλο πράμα
ήταν τα ιστορικά σχέδια της Ανατολικής Πολιτείας (των βαλκανικών και
μικρασιατικών λαών) του Ρήγα Φεραίου ή της Σοσιαλιστικής Ομοσπονδίας και
άλλο πράμα η κακέκτυπη απομίμηση και η επιβολή των χειρότερων όψεων του
μοντέλου της σημερινής αμερικανικής κοινωνίας μέσα στην ευρωπαϊκή περιοχή.
Σημειώσεις
[1]-Τηλέπλαγκτοι Πλάναι, εθνική λαϊκή αντίσταση στον
ιμπεριαλιστικό πολυεθνικό εποικισμό
(Γιώργος Καπαρός 16.9.2015)
