Παρόν και Μέλλον. Σημεία και Τέρατα

Παρόν και Μέλλον. Σημεία και Τέρατα

Σημείο 1

Η ανθρωπότητα διανύει μια περίοδο μετάβασης. Ο παλιός κόσμος πεθαίνει και ο επερχόμενος, (εφόσον αποφευχθεί ο πυρηνικός Αρμαγεδδών),  μπορεί να λάβει εντελώς διαφορετικές υποστάσεις εξοντωτικές, ολοκληρωτικές ή απελευθερωτικές.

Σημείο  2

Αυτό θα καθοριστεί από την έκβαση των πολυδιάστατων διεθνών συγκρούσεων. Πολλές οι μεγαμεταθέσεις. Δεν είναι μόνο οι αντιφάσεις του χρηματοδεσποτικού συστήματος υπερεκμετάλλευσης, η ανάδειξη και μετατόπιση του νέου πρότυπου συσσώρευσης στην Ανατολή, ο θεμελιακός διχασμός των δυτικών ελίτ,  η ανεξέλεγκτη περιφορά των ΗΠΑ και της Ευρώπης γύρω από την “μελανή οπή” της παρακμής και της ολικής κατάρρευσης, οι γεωπολιτικές ρευστοποιήσεις ενόσω αναδιαμορφώνονται οι σχέσεις και οι εξισορροπήσεις των ηγεμονικών δυνάμεων σε κεντρικό και περιφερειακό επίπεδο.

Σημείο 3

Πλησιάζουμε προς τη τελειωτική στιγμή όπου το φιλελεύθερο υπόδειγμα θα γίνει “κομμάτια και θρύψαλα”. Και κατά ειρωνεία της τύχης τούτο τελικά θα είναι το αληθές “τέλος της ιστορίας” τους και όχι εκείνο που διακήρυξε η Δύση μετά τη πτώση του “Υπαρκτού”. Ανάλογα το ίδιο πρόκειται να συμβεί με το ιδεολόγημα των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων» και της πολυπολιτισμικής πρωτοκαθεδρίας των μειονοτήτων, διότι το νεο-ιμπεριαλιστικό ψέμα έχει κοντά ποδάρια.

Το ιστορικό πέρας της ψευδο-αντίθεσης δεξιάς-αριστεράς είναι ήδη ορατό με την άνοδο του νεο-εθνικισμού και του νεο-λαϊκισμού, το Brexit, το Κίνημα των Κίτρινων Γιλέκων. Ο μαχητικός λαϊκισμός των Κίτρινων Γιλέκων ουδόλως σχετίζεται με τον κλασσικό λαϊκισμό παραδοσιακών κινημάτων και κομμάτων αλλά αφορά τον αυθόρμητο και τον αυτο-οργανωμένο τρόπο εξέγερσης των θυμάτων της πλανητικοποίησης και της χρηματοδεσποτείας. Των εργατικών, αγροτικών και μεσαίων τάξεων που έχουν παροπλιστεί πολιτικο-κομματικά και διαλύονται οικονομικο-κοινωνικά.

Σημείο 4

Στο κέντρο της “χαοτικής” περιδίνησης  των παγκόσμιων γεγονότων είναι ένας  “παράξενος ελκυστής”.  Η 4^η Βιομηχανική Επανάσταση, με την οποία μεταβάλλονται τα ιδία τα ανθρωπολογικά δεδομένα.

Σημείο  5

Τεχνολογία της πληροφορίας, βιοτεχνολογία,  κβαντικοί υπολογιστές, τεχνική νοημοσύνη, ρομποτική, διασύνδεση γενετικής και τσιπ, υπερ-διαδίκτυο, μετανθρώπινες οντότητες κ.ο.κ. Το σήμερα εξαφανίζει την πολυπληθή  μεσαία τάξη και το αύριο θα εξαλείψει την ίδια την ζωντανή εργασία ενώ εγκλείει τον κίνδυνο να μεταλλάξει ολοσχερώς την  βιοφυσική υπόσταση του ανθρώπου. Ή και να υπερισχύσουν τα αυτοκαθοριζόμενα  ρομπότ και βιορομπότ.

Σημείο 6

Η πλανητική υπερ-ελίτ διευθύνει την ανθρωποσφαγή στο “βωμό του Μολώχ”, την καταλήστευση των προϊόντων της εργασίας και της φύσης πάνω στη Γη. Ένα τμήμα της σχεδιάζει να εποικίσει Σελήνη κι Άρη  μέσα στη δεκαετία, ενώ αξιολογεί ως τελειωμένες τις προοπτικές στη Γη.

Σημείο 7

Στο νέο κόσμο η Ελλάδα είτε θα γίνει μια "ιστορική ανάμνηση" είτε  θα γεννήσει  μια ηθικοπνευματική στοχαστική πολιτική ηγεσία,  αφοσιωμένη και ανιδιοτελή, σε αλληλενέργεια με μια πατριωτική λαϊκή συλλογική αφύπνιση και  βούληση.

Σημείο 8

Μια “Νοομαχία” για την επανανοηματοδότηση του μέλλοντος. Η επιβίωση του ελληνικού λαού προϋποθέτει εθνικό και κοινωνικό απελευθερωτικό αγώνα απέναντι στον ευρωατλαντισμό, την ευρωκρατία, το ολιγαρχικό κλεπτοκρατικό σύστημα, την κομματοκρατική δειμοκρατία.  Κατά του φιλελευθερισμού και του οικουμενισμού της δεξιάς και της “αριστεράς”, που μας μετέτρεψαν σε οιονεί προτεκτοράτο.  Σκοπός η ανάκτηση της εθνικής κυριαρχίας και η ριζική ανακατασκευή όλων των κρατικών και κοινωνικών δομών.

Σημείο 9

Η Ελλάδα μπορεί να διασωθεί ως πνευματικό και επιστημονικό  επίκεντρο. Ως Πολιτισμός. Αυτό αφορά Αρχαιότητα, Ρωμανία αλλά και τον 21ο Αιώνα. Και πρωτίστως προϋποθέτει: Δημοκρατία (θεσμοθετημένη  λαϊκή εξουσία), Εθνική και Αμυντική Κραταιότητα,  Οικονομική και Δημογραφική ανάταξη, φραγμός στον μεταναστευτικό εσωτερικό εποικισμό, πρόσβαση στις νέες τεχνικές-παραγωγικές δυνάμεις, επαναπατρισμός του ξενιτεμένου επιστημονικού και ειδικευμένου ανθρώπινου δυναμικού.

Σημείο 10

Όλα τούτα είναι: Εθνισμός ή περιεκτικός  Πατριωτισμός.  Ως  υπαρκτική-συνυπαρκτική αγάπη, ανιδιοτελής αφοσίωση, αγωνιστική υπεράσπιση της ελευθερίας,  αυτοδυναμίας, κραταιότητας της Πατρίδας. Και όλων των δυναμικών εθνικών εκφάνσεων της. Ανεξαρτησιακών - αμυντικών, φυσικών - περιβαλλοντικών, ανθρωπολογικών - δημογραφικών, τεχνολογικών, οικονομικών, κοινωνικοπολιτικών, πολιτισμικών.

Ο Εθνισμός βρίσκεται σε "παρατεταμένο πόλεμο" με τον αντεθνικό Οικουμενισμό (υπερφιλελεύθερο – σοσιαλφιλελεύθερο - μετακομμουνιστικό) και διαχωρίζεται ανταγωνιστικά από τους διάφορους στρεβλωτικούς τύπους της σημερινής δεξιάς ή “αριστερής”  ιδεοπολιτικής πατριδοκαπηλίας.

Διότι διεθνώς και στην Ελλάδα ευδοκιμούν:

i)             Ο Εθνοεμπορισμός. Χαρακτηρίζεται από την κάλπικη κερδοσκοπική πατριδολογία.

ii)            Η Εθνικοφροσύνη. Κυρίως ελέγχεται από τον ευρωατλαντισμό και τον σιωνισμό.

iii)          Ο Ολοκληρωτικός Εθνικισμός. Πλαισιωμένος από τον φυλετισμό και την κρατολατρεία. Στις μέρες μας το ένα τμήμα του ρέπει προς τον φιλοαμερικανισμό ενώ το άλλο τμήμα του διάκειται θετικά προς τον φιλορωσισμό.

iv)          Ο Σωβινισμός. Επιθετικός εθνικός επεκτατισμός. Τροφοδοτούμενος  από την  ιδέα της “εθνικής αποστολής” και της εξωτερικής κατάκτησης.

v)           Ο Νεοαστικός Εθνικισμός. Χωρίς να περιορίζεται μόνο στη “New Right”, είναι αντιπαγκοσμιοποιητικής - καπιταλιστικής μορφής.

vi)          O Ευρωεθνισμός. Μετα-δεξιός και μετα-αριστερός. Ασκεί κριτική στον “εθνικό νιχιλισμό” ενώ είναι προσκολλημένος στην “ευρωπαϊκή προοπτική” αδιαφορώντας για την εθνοαποδομητική  υπερπαγκοσμιοποιητική της φύση.

vii)          O Εθνικός κομματοκρατισμός. Eίτε “αντιιμπεριαλιστικού” είτε νεο-παγκοσμιοποιητικού προσανατολισμού.

viii)       Συνδυασμένες μεικτές μορφές των προηγουμένων.

Σημείο  11

Χρειαζόμαστε μια άλλη θέαση των διεθνών και εθνικών αγώνων. Και είναι σημαντικό να διαγνώσουμε σωστά τη παρούσα φάση των μακρών κυμάτων του παγκόσμιου πολιτικού κύκλου. Ιστορικά οι κυκλικές περίοδοι διανύουν την τροχιά τους μεταξύ 40-60 χρόνων. Κάποιες φορές εμφανίζονται (όπως τώρα μετά το 1968) με εντυπωσιακή πενηντάχρονη αυτο-συνέπεια όπως βλέπουμε στη Γαλλία με την εξέγερση των Κίτρινων Γιλέκων. Όθεν η κύμανση της βίαιης αφύπνισης και των εσωτερικών συλλογικών συγκρούσεων βρίσκεται ήδη υπό τροχιά εντατικής ανόδου με πιθανότερη κορύφωση και ξέσπασμα κατά τα «έτη ορόσημα» 2020 -2021.

Πρόκειται για την μια μεγάλη αναμέτρηση επιβίωσης. Και έχει κρίσιμη σημασία ο προσανατολισμός και η σύγκλιση των μαχών τόσο μέσα στη κοινωνία όσο και στο διαδίκτυο. Μακριά από ναρκισσιστικές αυτοπαγιδεύσεις του “φαίνεσθαι”, προσβολές και προβολές του ευτελούς, ανόητους διαξιφισμούς και πολιτικάντικους ατραπούς.

(Γιώργος Καπαρός  -  Δημοσιεύτηκε: Δρόμος της Αριστεράς, φύλλο 451- 20.04.2019   )

_