Ημέρα της Νίκης - 79η επέτειος. Η Σοβιετική Ένωση, δια του Κόκκινου Στρατού, καταβάλλοντας μεγάλο κόστος 27 εκατομμυρίων θυμάτων αποτέλεσε την κύρια δύναμη αντίστασης και κατανίκησης του γερμανικού ναζισμού και των συμμάχων του.
Χρόνια τώρα,
η συλλογική Δύση με κάθε τρόπο προσπαθεί αυτό το εξαιρετικό ιστορικό γεγονός να
το θάψει μέσα στη λήθη. Ιδίως η Ευρωπαϊκή Ένωση η οποία κατέδειξε ότι είναι
περισσότερο ρωσοφοβική από τους Αγγλοσάξονες.
Η εξήγηση
είναι ότι καταρχήν υπάρχει κάτι βαθύτατο το οποίο διέπει τις ψυχοϊστορικές
ορίζουσες όχι μόνο των ευρωπαϊκών ελίτ αλλά και τμημάτων της κοινωνικής τους
βάσης. Οι περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες - με λίγες εξαιρέσεις όπου
αναπτύχθηκε ο παρτιζάνικος αγώνας (Ελλάδα, Σερβία, Αλβανία κ.α.) - προσέφεραν τη συγκατάθεση τους στον
χιτλερικό άξονα και στοιχήθηκαν στην πολεμική επίθεση κατά της Σοβιετικής
Ένωσης. Ηττήθηκαν και ονειρεύονται να πάρουν τη ρεβάνς. Καθώς η παρούσα μορφολογία
των καθεστώτων τους είναι αυτή του αναθεωρητισμού και του νέου βιο-οικο-τεχνοφασισμού,
επιζητούν την ανταπόδοση για την μεγάλη συντριβή του ιστορικού ευρωπαϊκού
ιμπεριαλισμού, φασισμού και ναζισμού των μέσων του 20ου αιώνα.
Αλλά
υπεισέρχεται και κάτι επιπρόσθετο. Οι χωροδεσπότες ευρωκράτες
προσπαθώντας να επεκταθούν και να επιβάλουν τα συμφέροντα τους, προσδοκώντας να
επωφεληθούν από μια αποικιακή κατάτμηση και λεηλασία του ρωσικού χώρου, συναντούν
τα όρια της γεωπολιτικής τους καχεξίας. Οπότε εξαναγκάζονται σε
υπεραναπληρώσεις και υποκατάστατα. Αντιλαμβάνονται ότι η διαδικασία
κατακερματισμού της παγκοσμιοποίησης και ο μετασχηματισμός της Διεθνούς Τάξης
τείνει να αναδείξει ως το 2035 τις καινούργιες μακροπεριφέρειες του κόσμου με
επικεφαλής πέντε μεγάλες δυνάμεις (ΗΠΑ, Κίνα, Ρωσία, Ινδία, ίσως Βρετανία). Και
όσο η υποβαθμισμένη σε πολλαπλά επίπεδα Ευρώπη δεν διαθέτει προϋποθέσεις ουσιαστικής
εμπλοκής σε τούτο το "μεγάλο παιχνίδι" τόσο οι αυταπάτες
αυτοκρατορικής ισχύος και οι αντιρωσικοί "μικρομεγαλισμοί"
πολλαπλασιάζονται.
Ως προς τη
Ρωσία συγκροτεί την εαρινή της επίθεση στο ουκρανικό μέτωπο με τη φιλοδοξία να
ελέγξει ως το Β' εξάμηνο του 2025 την αριστερή όχθη του Δνείπερου και τη νότια
Ουκρανία. Χάρκοβο, Νικολάεφ, Οδησσός μέλει να είναι οι κύριοι στόχοι των
στρατιωτικών επιχειρήσεων.
Το μέγα
πρόβλημα για τη Ρωσία είναι ότι μπορεί τα στρατεύματα της να μάχονται στο Μπαντεριστάν αλλά η πραγματική
παρατεταμένη αναμέτρηση είναι με την ίδια τη συλλογική Δύση. Η οποία αξιοποιώντας
την αναποτελεσματικότητα της "Ειδικής Στρατιωτικής Επιχείρησης" που
επέλεξε το Κρεμλίνο θέλει να εξαντλήσει τη Μόσχα και να την σπρώξει στην ήττα.
Η Εσπερία ακολουθεί την μακράς διάρκειας στρατηγική ενός αντιρωσικού πόλεμου
φθοράς δια αντιπροσώπων (τους αναλώσιμους Ουκρανούς στρατιώτες, ως "κρέας
για τα κανόνια"). Ανερχόμενη βαθμιαία στην κλίμακα της σύγκρουσης με
όλο και πιο προχωρημένα μέσα (ποιοτικότερους τεχνολογικά εξοπλισμούς και
αποστολές δυνάμεων Νατοϊκών χώρων) έως ότου να υποστεί τέτοιο κόστος που
η βούληση της για συνέχιση του πολέμου ενάντια στη Ρωσία να παραλύσει
ολοκληρωτικά.
Σε αυτά τα
πλαίσια η Μόσχα φαίνεται να στρέφεται προς μια επιδιόρθωση της στρατιωτικής
στρατηγικής της όπου μεταξύ των άλλων εξετάζεται η έμφαση στην αναβαθμισμένη
πυρηνική αποτροπή.
Πρόκειται
για την αποστολή του πιο σημαντικού "σήματος" προς τις αφηνιασμένες
νεοφεουδαρχικές ελίτ της Εσπερίας ιδίως της Ευρωκρατίας την ώρα που ο δομικός
ευρωπαϊκός παρασιτισμός και ο φιλελεύθερος ολοκληρωτισμός γεννούν το τέρας του
μετανεωτερικού αντιρωσικού μιλιταρισμού. Κεφαλαιοποιώντας την συλλογική
αφασία, τη μοχλευμένη από την ψηφιακή χειραγώγηση, τον πολιτικό, πνευματικό και
ηθικό εκπεσμό, την απώλεια του ενστίκτου αυτοσυντήρησης των κοινωνικών μαζών.
Βρισκόμαστε
σε μια κρίσιμη καμπή. Στο βαθμό που η Νατοϊκή πολεμική πίεση γίνει
ασφυκτική και πελώρια τα διακυβεύματα, τότε η Ρωσία θα περάσει στη λειτουργία ενός
αποκαλυψιακού μηχανισμού για ανακοπή του κατήφορου προς το Γ' Παγκόσμιο Πόλεμο
(με στρατηγικά πυρηνικά). Και ο μηχανισμός αυτός φαίνεται να είναι - ανάμεσα σε άλλα προχωρημένα εργαλεία όπως βόμβες FOAB, συστήματα λέιζερ Peresvet, πύραυλοι: Kh-47M2 Kinzhal, RS-28 Sarmat, 3K22 Zircon. πυραυλικά συστήματα απεριόριστου βεληνεκούς Burevestnik, υποβρύχια drones Poseidon, αντιδορυφορικοί πύραυλοι ASAT κ.α. - η
προπαρασκευή και η ετοιμότητα χρήσης των τακτικών πυρηνικών όπλων. Όπου εδώ η
διαδικασία κλιμάκωσης στον "πόλεμο των ηπείρων" μπορεί να ελεγχθεί
καθόσον τα σκαλοπάτια είναι αρκετά. Σε μια τέτοια απευκταία μετάβαση
Γαλλία, Πολωνία, Γερμανία, Βρετανία, Βαλτική, Ρουμανία κ.α. θα πρέπει να
ανεβάσουν το επίπεδο ανησυχίας τους στο ζενίθ.
Δείτε:
Δύση, Ρωσία
και τακτικά πυρηνικά
https://tileplagktoiplanai.blogspot.com/2022/10/blog-post.html
( Γιώργος Καπαρός 9-5-2024 )
-
