 |
Μετά την «Επιχείρηση
Κατακλυσμός του Αλ-Άκσα» στις 7 Οκτώβρη 2023, καθ' όλη τη διάρκεια της δεκάμηνης
εξοντωτικής λειτουργίας του Εβραϊκού κράτους-απαρτχάιντ στη Γάζα με την
παράλληλη σχεδίαση και εκτέλεση διαρκών δολοφονικών επιθέσεων κατά αξιωματούχων
της Χαμάς, της Χεζμπολάχ και του Ιράν, το Ισραήλ φιλοδωρήθηκε με την κατάπτυστη
συνένοχη σιωπή των περισσότερων κρατών του Αραβικού κόσμου, τις αμοιβαίες
μπίζνες και τις όψιμες άσφαιρες αντιδράσεις για το θεαθήναι της Τουρκίας. Είναι
δε αξιοσημείωτο ότι αυτή η σειρά των στοχευμένων δολοφονιών από το Ισραήλ,
κατέδειξε την ολοφάνερη αδυναμία του Ιράν και του «Άξονα Αντίστασης» για αυτοπροστασία, πρόληψη και αντιμετώπιση των
δυνατοτήτων των μυστικών υπηρεσιών του Εβραϊκού κράτους, του οποίου η σαφής αναποτελεσματικότητα να κερδίσει τον πόλεμο στη Λωρίδα της Γάζας
ουδόλως το εμπόδισε να κυνηγά και να εξαλείφει ανώτερα πολιτικά και στρατιωτικά
στελέχη τους εδώ και πολύ καιρό. Κι αυτό βεβαίως με την πληροφοριακή, τεχνική,
στρατιωτική συνδρομή των Αγγλοσαξόνων η οποία θα ενισχυθεί ενόσω, μετά την
παραίτηση του Μπάιντεν από την εκλογική διαδικασία και την επίσκεψη στις ΗΠΑ
του Νετανιάχου, φαίνεται να αίρονται όλες οι προηγούμενες αντιρρήσεις της
Ουάσιγκτον τόσο για πόλεμο κατά της Χεζμπολάχ και του Ιράν όσο και για
εντατικοποίηση της εθνοκάθαρσης στην Παλαιστίνη. Έτσι έως τώρα παρά τις όποιες
αδιάλειπτες ανταλλαγές χτυπημάτων, το Ισραήλ δεν υπέστη κανένα ισχυρό μεγάλο
πλήγμα από το Ιράν και τους συμμάχους του λόγω της σταθερής επιλογής τους να
αποφευχθεί ένας ολοκληρωτικός πόλεμος. Έτσι όμως η όποια απειλητική ρητορική
τους δεν εμπόδισε το να παραδοθεί εμπράκτως
η διαχείριση της κλιμακούμενης πολεμικής δυναμικής στο ίδιο το Εβραϊκό κράτος,
η οποία μέλει να γίνει απολύτως ανεξέλεγκτη σε ενδεχομένη νέα προεδρία του
σκληροπυρηνικού σιωνιστή Τραμπ.
Έτσι παρά
τις προηγούμενες προσπάθειες και τις αυταπάτες της πολιτικής ηγεσίας της Χαμάς
(των Χανίγε, Μεσάαλ κ.α.) για διαπραγματεύσεις, με τη μεσολάβηση των
φιλοδυτικών εντολοδόχων καθεστώτων του Κατάρ και της Αιγύπτου, και παρά την
εκλογή του «μετριοπαθούς φιλελεύθερου» Πεζεσκιάν ως προέδρου του Ιράν αυτό που τελικά
έρχεται είναι μια ταραχώδης περίοδος με περαιτέρω συσσώρευση του στρατιωτικού συγκρουσιακού δυναμικού. Η οποία ουδόλως μπορεί να ανακοπεί
και με τον μεγάλο πόλεμο στη Μέση Ανατολή να πλησιάζει, είτε σε περίπτωση που
το Ιράν και οι σύμμαχοι του (παρά τις απειλές ισχυρής ανταπόδοσης) «κατάπιναν»
τις πρόσφατες δολοφονίες περιοριζόμενοι σε σχετικά ανώδυνες πυραυλικές ή UAV επιθέσεις κατά του Ισραήλ, είτε στην περίπτωση που η στρατιωτική απάντηση τους θα είναι σοβαρή και
δραστική.
Για το
Εβραϊκό κράτος-απαρτχάιντ αυτό που έως τώρα κυρίως καταγράφεται είναι οι ήττες
του στο τακτικό πεδίο του πληροφοριακού ψυχικού πολέμου και στον γενοκτονικό
πόλεμο της ισοπεδωμένης Γάζας ως αποτέλεσμα της ηρωικής αυτοθυσιαστικής
παλαιστινιακής αντίστασης και των δεκάδων χιλιάδων θυμάτων (αμάχων και κυρίως
γυναικοπαίδων) καθώς και η μεγάλη αλληλεγγύη της Υεμένης ( Ανσάρ Αλλάχ / Χούθι)
στον παλαιστινιακό αγώνα που συνιστά ένα αξιοσημείωτο παραδειγματικό ηθικό
ορόσημο στην παγκόσμια ιστορία.
Οι ίδιοι οι
Παλαιστίνιοι βρίσκονται ενώπιον της ανάγκης για συνειδητοποίηση του απίθανου
για μια σταθερή εκεχειρία ενώ μπροστά τους έχουν έναν ατέρμονα παρατεταμένο
πόλεμο μέχρις εσχάτων. Και τούτο όχι μόνο εξ αιτίας της σιωνιστικής πολιτικής
των ΗΠΑ, όπου βρίσκονται μεταξύ «Σκύλλας
και Χάρυβδης» (ήτοι Δημοκρατικών και Ρεπουμπλικανών), αλλά κυρίως επειδή το
καθεστώς Νετανιάχου είναι αποφασισμένο να συνεχίσει τη γενοκτονική λειτουργία
του Ισραήλ στη Γάζα όχι μόνο αποφεύγοντας την εκκρεμούσα δίκη του αλλά
προσδοκώντας επίσης μια νέα προεδρία Τραμπ η οποία θα στηρίξει πιο αποφασιστικά
την εθνοκάθαρση / "Endlösung" σε ολόκληρη την Παλαιστίνη. Και τούτο με την
«πολυπολική» ανοχή όλων των Μεγάλων Δυνάμεων. Η κατεύθυνση είναι σαφής και διακηρυγμένη
και σε αδρές γραμμές περιλαμβάνεται στη δήλωση του Ισραηλινού υπουργού
οικονομικών Μπεζαλέλ Σμότριτς ότι ο αποκλεισμός της παροχής ανθρωπιστικής
βοήθειας στη Λωρίδα της Γάζας είναι «δικαιολογημένος και ηθικός» έστω κι αν
συνεπάγεται το θάνατο από την πείνα 2 εκατομμυρίων αμάχων.
Όσον αφορά
την έως τώρα στάση του Ιράν και τα αναμενόμενα αντίποινα κατά του Ισραήλ, δεν
μπορεί κανείς να αποφύγει τον πειρασμό να διακρίνει έναν «βερμπαλιστικό
στρουθοκαμηλισμό» του θεοπολιτικού καθεστώτος του ο οποίος εμπεδώνεται μέσα
στην τελευταία πενταετία. Το οποίο αρέσκεται σε βροντερές προειδοποιήσεις ενόσω
ταυτόχρονα υφίσταται «στωικά» τις Αγγλοσαξονικές Σιωνιστικές δολοφονίες
ανωτάτων στελεχών του (από τον Σουλεϊμανί ως τους Μουσαβί, Ραϊσί,
Αμιραμπντολαχιάν και τώρα μες την Τεχεράνη του διαπραγματευτή ηγέτη της Χαμάς,
Χανίγε) οι οποίες βεβαία πρόκειται να συνεχιστούν. Είναι δεδομένο ότι όσο το Ιράν στέκεται απέναντι στη Δύση και
το Ισραήλ, θα είναι αδύνατο να έχει
εσωτερική και εξωτερική ειρήνη. Όχι μόνο θα επιδιωχθεί παραπέρα η ανάπτυξη της
εμφύλιας κοινωνικής και εθνοτικής σύγκρουσης στο εσωτερικό του αλλά παράλληλα
θα τρέξει ενδεχομένως η εξωτερική απειλή στο να υποστεί την συνδυασμένη
αμερικανο-ισραηλινή πολεμική επίθεση προτού κατορθώσει να αποκτήσει έναν αξιόπιστο
αποτρεπτικό πυρηνικό εξοπλισμό. Και όλα αυτά με τελικό σκοπό την καθεστωτική
μετάλλαξη ήτοι την «Γκορμπατσοφοποίηση» του, δηλαδή την προσχώρηση του σε μια
συμφωνία παράδοσης στο ενωμένο μέτωπο Δύσης και Εβραϊκού κράτους.
Αν λοιπόν το
Ιράν και ο «Άξονας Αντίστασης», μπροστά στην Ισραηλινή εθνοκάθαρση / γενοκτονία των Παλαιστινίων και την εξόντωση
των αξιωματούχων τους, συνεχίσουν να
επιμένουν σε μια αποσπασματική στρατιωτική στρατηγική «χαμηλής έντασης» και
τελικά ατιμωρησίας του Εβραϊκού κράτους, προσβλέποντας υποτίθεται στην αποφυγή
μιας αμοιβαία καταστροφικής ολοκληρωτικής αναμέτρησης, τότε η αναδυόμενη
αναξιοπιστία τους θα διαβρώσει καίρια τη θέση τους στον μεσανατολικό συσχετισμό
δυνάμεων ενώ θα μοχλεύσει παραπέρα την ανεξέλεγκτη επιθετική δράση του Ισραήλ
με την στρατηγική ήττα να τους αναμένει.
Εκ των
πραγμάτων λοιπόν το Ιράν, η Χεζμπολάχ και όλος ο «Άξονας Αντίστασης» είναι τώρα
αναγκασμένοι να επικρατήσουν καταρχήν στο στρατηγικό πεδίο του ψυχοϊστορικού
πολέμου. Όθεν στην παρούσα συγκυρία η πυραυλική
συμβολική «ψυχική επίθεση» γοήτρου του Απρίλη δεν μπορεί να επαναληφθεί ξανά.
Διότι τη δεύτερη φορά θα επρόκειτο για μία ιστορική επανάληψη ως φάρσα. Κι εάν
το καθεστώς της Τεχεράνης υφίστατο την διαβρωτική επενέργεια που ενέχει ο
κλαυσίγελως τότε επέρχεται το τέλος. Υπάρχουν ενδείξεις ότι τούτο αρχίζει να
γίνεται αντιληπτό τόσο στην Τεχεράνη όσο και στη Βηρυτό για μια «αποτελεσματική
απάντηση» ακόμα κι αν αυτή αποτελέσει σημείο μη επιστροφής προς τον πόλεμο
μεγάλης κλίμακας. Διότι ένας τέτοιος πόλεμος θα ήταν «προτιμότερος» τώρα με τον
Μπαίντεν παρά αύριο αν έρθει ο Τραμπ.
Δείτε:
Ισραήλ Παλαιστίνη Γάζα. Απευκταίο Σενάριο - Το Άνοιγμα Όλων των Σφραγίδων
https://tileplagktoiplanai.blogspot.com/2023/11/blog-post.html
Παλαιστίνη - Ισραήλ. Στην ατραπό της εσχατολογικής μάχης
https://tileplagktoiplanai.blogspot.com/2023/10/blog-post.html
( Γιώργος Καπαρός 4-8-2024 )
-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου