1-Η αναπαραγωγή της κυριαρχίας του δικομματισμού (έστω ελλειμματικού) υπό τους νέους όρους ενός πενταπολικού κοινοβουλευτικού σκηνικού.
2-Η εξασφάλιση της νέας κυβερνητικής αυτοδυναμίας από την Ν.Δ. και η μεγάλη εκλογική καθίζηση του ΠΑΣΟΚ (ενδεχομένως κάτω του 38%) που καταγράφει ποσοστά σημαντικά χαμηλότερα των βουλευτικών εκλογών του 2004.
3.- Αποτυχία της Ν.Δ. (ειδικά του Κ. Καραμανλή και του επιτελείου του) να εμποδίσει την είσοδο του ΛΑΟΣ στη Βουλή, το οποίο κατορθώνει να διαψεύσει, πρώτη φορά για το χώρο της μεταπολιτευτικής Δεξιάς, την Αβερωφική ρήση «όποιος φεύγει απ’ το μαντρί τον τρώει ο λύκος».
4-Η μεγάλη άνοδος του ΚΚΕ που όπως διαφαίνεται το πιθανότερο να ξεπεράσει το 8% και η σημαντική εκλογική επιτυχία του ΣΥΡΙΖΑ (κοντά στο 5%) που έτσι εισπράττουν ένα σημαντικό μέρους της λαϊκής δυσαρέσκειας. Εξέλιξη που, προστιθεμένων των ποσοστών των μικρότερων Αριστερών σχημάτων αλλά και του ΛΕΥΚΟΥ, καταγράφει μια μετατόπιση του πολιτικού σκηνικού προς τα αριστερά και που βεβαίως το νέο πρόβλημα που τίθεται πια με εντατικό τρόπο στις ηγεσίες ΚΚΕ και ΣΥΝ είναι ο τρόπος που θα διαχειριστούν αυτή τη νέα φάση.
Τα αποτελέσματα δεν ήταν έκπληξη. Για υπενθύμιση ας επαναληφθεί το ακροτελεύτιο σημείο του προηγούμενου άρθρου Οι Εκλογές και το Ελληνικό Πρόβλημα (12-9-2007) στο παρόν ιστολόγιο:
«Η χώρα έχει εκλογές εν μέσω της επενέργειας μιας φοβερής εθνικής οικολογικής καταστροφής και με φαινομενικό ρυθμιστή το «κόμμα της δυσαρέσκειας». Το σκάνδαλο των δομημένων ομολόγων «έκαψε» την ηθική εικόνα της νεοδημοκρατικής διακυβέρνησης και οι πυρκαγιές «έκαψαν» τη διαχειριστική της δυνατότητα. Καθώς φαίνεται από τα αποτελέσματα θα προκύψει ένα πενταπολικό κοινοβουλευτικό σκηνικό με κυρίαρχο (έστω και τσουρουφλισμένο) τον δικομματισμό ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, αναβάλλοντας για άλλη μια φορά «το τέλος της μεταπολίτευσης». Η πιθανότητα για εκ νέου αυτοδύναμη κυβέρνηση της ΝΔ είναι ισχυρή (με απόσταση τουλάχιστον 3 μονάδων από το δεύτερο ΠΑΣΟΚ και με πλειοψηφία 155-156 βουλευτών) πράγμα που θα διανοίξει τελεσίδικα την οδό της διαδοχής και των εντονότατων συγκρούσεων στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, του οποίου η ευρωατλαντική και σοσιαλφιλελεύθερη αγκύλωση δεν αρκεί για να συγκαλυφθεί η βαθιά κρίση ταυτότητας που το χαρακτηρίζει. Οι εξελίξεις αυτές στο γενικό πολιτικό σκηνικό αντιστοιχούνται με τα ειδικότερα νέα δεδομένα στο σκηνικό της συσχέτισης και της εξισορρόπησης των δυνάμεων της αριστεράς, όπου ΚΚΕ και ΣΥΝ έρχονται ξανά αντιμέτωποι σε μια νέα μάχη για την εσωτερική ηγεμονία.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου