Η Βιρμανία σε αιματηρή καταστολή

Το δικό της «Πολυτεχνείο» έζησε αυτό το καιρό η Μιανμάρ – Βιρμανία, με πλήθη ανθρώπων να κατεβαίνουν καθημερινά στους δρόμους της Γιανγκόν (ή Ρανγκούν) και άλλων μεγάλων πόλεων, διεκδικώντας την ανατροπή της στρατιωτικής δικτατορίας. Οι λαϊκές αντιδράσεις άρχισαν από τα μέσα Αυγούστου όταν το στρατιωτικό καθεστώς αύξησε τις τιμές των καυσίμων κατά 500%.
Κυρίως η Κίνα και δευτερευόντως Ινδία και Ρωσία είναι οι μεγαλύτεροι πολιτικοί σύμμαχοι του καθεστώτος. Επίσης είναι και οι βασικοί προμηθευτές του στρατιωτικού εξοπλισμού του. Οι αρπακτικές ξένες εταιρείες από τις παραπάνω χώρες (όπως π.χ. η PetroChina) αλλά και από ΗΠΑ, Αγγλία, Γαλλία, Ιαπωνία, Ν. Κορέα κλπ, εκμεταλλεύονται τις ορυκτές ύλες και τους ενεργειακούς πόρους της Βιρμανίας και κερδοσκοπούν με τη συνδρομή των άθλιων, βάρβαρων συνθηκών της καταναγκαστικής καθώς και της παιδικής εργασίας.
Με δεδομένη την αμερικανική ανάμειξη σε στυλ «πορτοκαλί επανάστασης» ο αγώνας γρήγορα κλιμακώθηκε και τα αιτήματα πήραν τη μορφή της διεκδίκησης της δημοκρατίας και της ανατροπής της χούντας που καταδυναστεύει το λαό, με τους χιλιάδες βουδιστές μοναχούς και τους πολίτες να αντιμετωπίζουν τη βία του στρατού. Μόνο την Παρασκευή 28-9-2007 διαδήλωναν πάνω από 100 χιλιάδες άνθρωποι. Οι νεκροί φαίνεται πως είναι εκατοντάδες, ανάμεσα τους και μαθητές, ενώ πολύ περισσότεροι είναι οι τραυματίες. Σύμφωνα με τα καθεστωτικά μέσα ενημέρωσης έχουν συλληφθεί 2.093 άτομα. Άλλες όμως πηγές μιλούν για τριπλάσιο τουλάχιστον αριθμό.
Το 1988 επίσης είχαν γίνει ξανά κινητοποιήσεις στη Βιρμανία και πνίγηκαν στο αίμα, όπου τότε σκοτώθηκαν 3.500 άτομα.
Υπό πλήρες καθεστώς λογοκρισίας είναι τα επικοινωνιακά μέσα και το διαδίκτυο, προκειμένου να μην υπάρχει διαρροή εικόνων και ειδήσεων για τα το τι ακριβώς συμβαίνει τώρα στη χώρα. Προχθές ο Θαν Σβε, αρχηγός της χούντας στη Μιανμάρ, δήλωσε στον απεσταλμένο του ΟΗΕ Ιμπραήμ Γκαμπάρι πως ίσως να δει την ηγέτιδα της αντιπολίτευσης Αούνγκ Σαν Σούου Κίι αλλά υπό όρους.

Δείτε το ενδιαφέρον άρθρο με τίτλο Objetivo Birmania του Pascual Serrano στην Rebelion και σε μετάφραση στο IMC-Athens εδώ