Αναδημοσιεύουμε την εμπεριστατωμένη Ανακοίνωση του
Μετώπου Κοινωνικής & Εθνικής Απελευθέρωσης (ΜΕΚΕΑ) στις 12 Σεπτεμβρίου 2017
για την Βόρεια Κορέα και την μεγάλη μακρόχρονη πάλη που δίνει ο λαός της μαζί
με άλλους λαούς για την εθνική και οικονομική κυριαρχία.
Στη συνέχεια θυμίζουμε ένα παλαιότερο άρθρο που αναρτήθηκε στο παρόν
ιστολόγιο στις 13 Απριλίου 2013 σχετικά με την αναμέτρηση της Νέας Διεθνούς
Τάξης με την Βόρεια Κορέα.
- 1 -
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΜΕΚΕΑ ΓΙΑ ΤΗ Β.
ΚΟΡΕΑ: O Κορεάτικος λαός παλεύει μαζί με τους άλλους λαούς για την εθνική και
οικονομική κυριαρχία του
12 Σεπτεμβρίου 2017
Η
συστημική προπαγάνδα που συνοδεύει το θέμα της Κορέας δεν είναι μια τυχαία
συρραφή αναφορών που διαχέονται στα ΜΜΕ ώστε να «πληροφορήσουν» το ευρύ κοινό
για το τι συμβαίνει σε αυτή τη γωνιά της γης. Όπως και σε κάθε άλλη προσπάθεια
παρέμβασης της Υπερεθνικής Ελίτ (Υ/Ε) στα εσωτερικά χωρών για την ανατροπή
καθεστώτων που δεν έχουν ενταχθεί στη Νέα Διεθνή Τάξη (ΝΔΤ) – που
διατηρούν δηλ. την οικονομική, πολιτική και κατά συνέπεια στρατιωτική τους
κυριαρχία – η αντίστοιχη προπαγάνδα ακολουθεί κάποιες συγκεκριμένες βασικές
φόρμες.
Έτσι, και
όσον αφορά στη Βόρεια Κορέα, όπως και στη Γιουγκοσλαβία, στο Ιράκ ή στη Λιβύη
και στη Συρία ή ακόμα και στη Ρωσία της κυβέρνησης Πούτιν, τα ΜΜΕ που ελέγχουν
οι παγκοσμιοποιητικές ελίτ, ενορχηστρωμένα και χωρίς καμία
παρέκκλιση, είτε ανήκουν στη Δεξιά είτε στην «Αριστερά», αναδιατυπώνουν
το πλαίσιο της αφήγησης που έχει προαποφασιστεί από το σύμπλεγμα των διαπλεκόμενων
μηχανισμών μεταξύ μυστικών υπηρεσιών και «δεξαμενών σκέψης» (think tanks) για
τον αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης από την πραγματικότητα.
Με βάση
λοιπόν την Υ/Ε και τα ΜΜΕ, ο ηγέτης της Β. Κορέας είναι ένας «παρανοϊκός»
«τύραννος», όπως βέβαια και κάθε πολιτικός που αντιτάχτηκε στην παράδοση της
χώρας του στην ΝΔΤ (Μιλόσεβιτς, Σαντάμ, Καντάφι, Άσαντ, Πούτιν, κλπ…). Ο
«δικτάτορας» αυτός έχει φυλακισμένο το λαό του και ως εκ τούτου εγείρονται
ζητήματα «δημοκρατικότητας» (με βάση βέβαια τον ορισμό «δημοκρατίας» της Υ/Ε!)
και «δικαιωμάτων», στο όνομα των οποίων έχουν γίνει όλες οι πρόσφατες
επεμβάσεις της Υ/Ε μακελεύοντας εκατομμύρια κόσμου και καταστρέφοντας χώρες. Ο
«παρανοϊκός» αυτός – όπως και όλοι οι παραπάνω – αποτελούν «απειλή» για τον
«δημοκρατικό κόσμο», και στη προκειμένη περίπτωση της Β. Κορέας, αυτή αποτελεί
απειλή και για τις ίδιες τις ΗΠΑ (αν όχι για όλο τον κόσμο!) με την
«επιθετικότητά» της και τα πυρηνικά που διαθέτει. Και δεν είναι βέβαια τυχαίο
το πώς παρουσιάζουν τον λαό της Β.Κ. τα ΜΜΕ της Υ/Ε, σαν μια άβουλη μάζα που
ακολουθεί τυφλά έναν παρανοϊκό ηγέτη, για να συγκαλύψουν με αυτό τον βρώμικο
τρόπο το γεγονός ότι το καθεστώς της Πιονγιάνγκ έχει την καθολική υποστήριξη
του λαού του για τους λόγους που θα εξηγήσουμε στη συνέχεια.
Έτσι, για
τον σκοπό αυτό, μια πλήρη διαστρέβλωση των ιστορικών γεγονότων συνοδεύει τη
πλύση εγκεφάλου από τα κάθε είδους φερέφωνα της Υ/Ε σε κεντρικό ή κατά τόπους
επίπεδο, όπως στα καθ’ ημάς βοθροκάναλα, «εναλλακτικά μίντια» και φυλλάδες του
ελληνικού προτεκτοράτου. Άλλωστε οι ιστορικές ανακρίβειες είναι ιδιαίτερα
αναγκαίες στη περίπτωση της Κορέας, εφόσον η Ελλάδα είχε συμμετάσχει με
εκστρατευτικό σώμα στο πόλεμο του ‘50 για να υπερασπιστεί τα συμφέροντα των
καπιταλιστών μακελάρηδων. Πώς άλλωστε θα παρουσιαστεί πειστικά η εικόνα του
«παρανοϊκού δικτάτορα της Β. Κορέας» και της υποτιθέμενης επιθετικότητάς του αν
δεν διαστρεβλωθεί συστηματικά ο εθνικο-απελευθερωτικός και κοινωνικός αγώνας
του κορεάτικου λαού κατά της παγκοσμιοποίησης και της ΝΔΤ –εικόνα που στοχεύει
τελικά στην ανατροπή του καθεστώτος και την αντικατάστασή του ίσως με κάποιο
ψευτο-κομμουνιστικό καθεστώς όπως το σημερινό Κινέζικο καθεστώς–κάτι για το
οποίο δεν θα είχε βέβαια αντίρρηση και η ίδια η Κίνα! Το πρόβλημα όμως είναι
ότι τα «κοράκια» στην Υ/Ε δεν αρκούνται ούτε σε αυτή τη συμβιβαστική λύση που
πιθανότατα θα υποστήριζε και η Κίνα, γιατί θέλουν, για στρατηγικούς λόγους,
ολόκληρη η Κορεατική χερσόνησος να προσχωρήσει στην ΝΔΤ της παγκοσμιοποίησης,
ώστε να ελέγχουν έτσι τόσο την Κινέζικη όσο και τη Ρώσικη ηγεσία.
Ο
ΕΘΝΙΚΟ-ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΤΩΝ ΚΟΡΕΑΤΩΝ
Πέρα όμως
από την εικονική πραγματικότητα στην οποία εκπαιδεύει η Υ/Ε τους υπηκόους της,
ο αγώνας των Κορεατών ποτέ δεν ήταν επιθετικός άλλα εθνικοαπελευθερωτικός και
ξεκινάει ήδη απ’ τα τέλη του 19ου αιώνα όταν οι Κορεάτες ήταν υπό τη κατοχή των
Ιαπωνικών στρατευμάτων, φτάνοντας μέχρι σήμερα όπου η Β.Κ. αποτελεί παράδειγμα
αντίστασης κατά της παγκοσμιοποίησης Μαζί βέβαια με τους Αραβικούς λαούς που
αντιστέκονται στη ΝΔΤ (δεν εννοούμε βέβαια τους Κούρδους, που σήμερα
συνεργάζονται αυτή για να αποκτήσουν την «ανεξαρτησία» τους!) και φυσικά τους
Ευρωπαϊκούς λαούς και τον Αμερικάνικο που συνεχίζουν τον αγώνα που ξεκίνησε η
«επανάσταση του Μπρέξιτ».
Περιληπτικά,
η Ιαπωνική κατοχή κατά των Κορεατών υπήρξε ένα από τα πιο βάναυσα αποικιακά
καθεστώτα. Περί τα 2,5 εκατομμύρια Κορεάτες / τισσες υποχρεούνταν να δουλεύουν
σε συνθήκες δουλείας στα ορυχεία και πολλές γυναίκες να προσφέρουν
«υπηρεσίες» στα ιαπωνικά στρατεύματα. Η Οκτωβριανή επανάσταση επηρέασε
σημαντικά τις σποραδικές μέχρι τότε κινήσεις αντίστασης και το 1925 ιδρύεται το
Κ.Κ. Κορέας ενώ ο εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας παίρνει σταδιακά πανεθνικό
χαρακτήρα. Στα 1932 σχηματίζεται ένοπλο αντάρτικο κίνημα και το ‘36
συγκροτείται πλέον πολιτικό στρατιωτικό εθνικό- απελευθερωτικό μέτωπο κατά της
Ιαπωνικής Κατοχής.
Το
αποφασιστικό κτύπημα στον Ιαπωνικό Ιμπεριαλισμό και την κατοχή δίδεται το ’45,
όταν οι ένοπλες Κορεατικές δυνάμεις μαζί με τον κόκκινο στρατό επί Στάλιν,
συντρίβουν τα Ιαπωνικά στρατεύματα απελευθερώνοντας την Κορέα. Παράλληλα όμως
ήδη έχει μπει σε εφαρμογή και το σχέδιο παρέμβασης από τις ΗΠΑ. Αμέσως
μετά την απελευθέρωση δημεύονται οι αγροτικές εκτάσεις από τους γαιοκτήμονες
και μοιράζονται σε φτωχούς αγρότες, απαλλοτριώνονται τα εργοστάσια, τα οποία
λειτουργούσαν Ιάπωνες και ντόπιοι εθνοπροδότες καπιταλιστές, ενώ ξεκινάει η
δημιουργία λαϊκών προσωρινών επιτροπών για την ανασυγκρότηση της χώρας. Ήταν
ακριβώς εκείνη τη στιγμή που τα αμερικανικά στρατεύματα αποβιβάζονται στην
Κορεατική χερσόνησο με πρόσχημα την εφαρμογή των συμφωνιών του «αντιχιτλερικού
συνασπισμού», που είχαν υπογραφεί κατά την διάρκεια του Β’ παγκοσμίου.
Οι ΗΠΑ
βέβαια δεν είχαν καμία πρόθεση να συμβάλλουν στις συμφωνίες για ειρήνη στη
περιοχή: Το μέλημά τους ήταν να μην ενταχθεί ολόκληρη η Κορεατική χερσόνησος
στη σοσιαλιστική οικονομία της αγοράς. Μη ξεχνάμε ότι εκείνη την περίοδο, πέρα
από την ύπαρξη της ΕΣΣΔ, υπήρχαν εν εξελίξει σημαντικά επαναστατικά κινήματα
στη περιοχή. Η Κινέζικη επανάσταση υπό τον Μάο ήταν προ των πυλών και θα
ξεσπούσε λίγα χρόνια αργότερα καταλαμβάνοντας την εξουσία, μέχρι βέβαια να
πάρουν την εξουσία οι «κομμουνιστές» επίγονοι του Μάο, εντάσσοντας πλήρως τη
χώρα στην ΝΔΤ και δημιουργώντας μια χούφτα δισεκατομμυριούχων και μια μικρή
μειονότητα που παριστάνει τη «μεσαία» καταναλωτική τάξη, ενώ η μεγάλη
πλειοψηφία αγωνίζεται για το μεροκάματο σε άθλιες εργασιακές συνθήκες.
Η εφαρμογή
των συμφωνιών μεταξύ ΕΣΣΔ και ΗΠΑ στο Πότσδαμ για ενιαίο ανεξάρτητο κράτος στη
Κορέα ήταν επόμενο να ανατραπεί, αφού το εθνικο-απελευθερωτικό/σοσιαλιστικό
κίνημα στην Κορέα ήταν πλέον πανίσχυρο. Η δημιουργία δηλαδή ανεξάρτητου κράτους
όπως προέβλεπαν οι συμφωνίες θα σήμαινε ότι η μεταπολεμική Κορέα θα βασιζόταν
σε σοσιαλιστικές δομές, και με βάση τη λαϊκή εντολή. Η μόνη λύση για τους
καπιταλιστές ήταν να γίνουν εκλογές μόνο στο νότιο τμήμα και να τοποθετηθεί μια
κυβέρνηση δοσίλογων το ‘48 στην «δημοκρατία της Νοτίου Κορέας» υπό τον Σίγκμαν
Ρι (γνωστός δωσίλογος στα χρόνια της ιαπωνικής αποικιοκρατίας). Η ίδρυση της
«Νοτίου Κορέας» (Ν.Κ.), δηλ. η διχοτόμηση της Κορέας, ήταν πλέον γεγονός.
Ο
ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΗΣ ΚΟΡΕΑΣ 50-53
Η
κυβέρνηση όμως των ανδρείκελων που τοποθετήθηκε από τις ΗΠΑ, άρχισε να έχει
σοβαρά προβλήματα νομιμοποίησης και η αμφισβήτηση από τα κάτω υπήρξε έντονη. Η
επίσημη προπαγάνδα για το πόλεμο του ‘50 λέει ότι η Β.Κ. εισέβαλε στο Νότιο
τμήμα –κάτι τελείως αναληθές. Αυτό που συνέβη είναι ότι οι ΗΠΑ, βλέποντας ότι
υπήρχε κίνδυνος να χάσουν και το νότιο τμήμα, μεθοδεύουν την επίθεση
στρατευμάτων της Ν.Κ. στη Β.Κ.. Και ενώ στις 27 Ιουνίου 1950 ο Τρούμαν
αναγγέλλει την αποστολή στρατιωτικής δύναμης για να υπερασπιστεί υποτίθεται τη
Ν.Κ. από την επιθετικότητα της Λ.Δ. της Β.Κ., μια μέρα πριν, στις 26 Ιουνίου, ο
πρόεδρος της Β.Κ. σε δραματική έκκληση στο λαό, αναφέρει την προσπάθεια
εισβολής στο βόρειο τμήμα από στρατεύματα του νότιου. Έτσι ξεκίνησε ο πόλεμος
της Κορέας .
Ο λαός της
Κορέας πλήρωσε πολύ ακριβά, με μια εκατόμβη νεκρών, τον τρίχρονο πόλεμο που
μεθόδευσαν και καθοδηγούσαν οι ΗΠΑ, ώστε να επιτύχουν να έχουν υπό την κατοχή
τους το νότιο τμήμα, «βάζοντας πόδι» στην Κορεατική χερσόνησο: μεταξύ ‘50 και
‘53, κάπου 4 με 5 εκατομμύρια έχασαν τη ζωή τους. Ο Κορεατικός λαός γνωρίζει
λοιπόν πολύ καλά τι σημαίνει «επιθετικότητα», από ποιόν προέρχεται και τι σημαίνει
εθνική και πολιτική κυριαρχία. Δεν ξέχασε δηλαδή ποτέ τα ιστορικά μαθήματα και
γι’ αυτό υποστηρίζει το καθεστώς που μαχόταν σθεναρά όλον αυτόν τον καιρό, για
την εθνική και οικονομική κυριαρχία του, ανεξάρτητα από τις όποιες διαφωνίες
μπορεί να έχει κάποιος με αυτό, που είναι βέβαια δευτερεύουσες μπροστά στην
κυριαρχία—κάτι που δυστυχώς ξεχνά σήμερα ο Ελληνικός λαός, αφήνοντας
ανενόχλητους τους «αριστερούς» δωσίλογους να ξεπουλάνε τον εθνικό πλούτο και να
τον καταδικάζουν σε μόνιμη φτωχοποίηση… Με άλλα λόγια, ο αγώνας των λαών στη
ΝΔΤ δεν στοχεύει, στο στάδιο αυτό, στην επίλυση του ‘κοινωνικού προβλήματος’,
δηλαδή της μορφής κοινωνικού καθεστώτος (σοσιαλιστικό, Περιεκτική Δημοκρατία
κλπ.), αλλά στην κατάλυση της Οικονομικής ή/και στρατιωτικής Κατοχής που
επιβάλλει σε κάθε λαό η Υπερεθνική Ελίτ σε συνεργασία με τις ντόπιες ελίτ, μέσα
από την απόκτηση της Εθνικής και Οικονομικής Κυριαρχίας –-όπως άλλωστε ήταν και
ο σκοπός των αντιστασιακών κινημάτων σαν το ΕΑΜ και σήμερα της τιτάνιας
προσπάθειας να χτιστεί «από τα κάτω» ένα Μέτωπο για την Κοινωνική και Εθνική
Απελευθέρωση (ΜΕΚΕΑ –βλ. Ιδρυτική Διακήρυξη εδώ και
Επικαιροποιημένους Στόχους εδώ).
ΥΠΕΡΕΘΝΙΚΗ
ΕΛΙΤ ΚΑΤΑ Β.Κ.
Ήταν
δηλαδή επιλογή του λαού της Β.Κ. να αντιταχθεί στα σχέδια των ιμπεριαλιστών,
προστατεύοντας την αυτοδιάθεσή του, απέναντι στην προτεκταριοποίηση που του επιφύλασσαν.
Και ενώ σήμερα Ιαπωνία και Νότια Κορέα έχουν γεμίσει με αμερικανικές βάσεις που
σημαδεύουν μόνιμα το καθεστώς της Β.Κ., η τελευταία έχει επιλέξει την προστασία
της Εθνικής και Οικονομικής Κυριαρχίας της.
Δεν είναι
λοιπόν περίεργο ότι στην εποχή της παγκοσμιοποίησης έχουν επιστρατευθεί όλα τα
μέσα από την Υ/Ε για την αλλαγή καθεστώτος στη Β.Κ., αφού φαίνεται ότι η
στρατιωτική επιλογή σημαίνει «υψηλό κόστος» για την Υ/Ε, ιδιαίτερα αφού οι
ηγέτες της ΒΚ δεν αφοπλίστηκαν οικειοθελώς, όπως έκαναν οι ηγεσίες του Ιράκ και
της Λιβύης, κάνοντας έτσι «περίπατο» την καταστροφή των χωρών τους από την Υ/Ε.
Είναι
χαρακτηριστικό ακόμη ότι τα «ανθρώπινα δικαιώματα» χρησιμοποιούνται και πάλι ως
όχημα παρέμβασης στα εσωτερικά της χώρας. Έτσι, η «πράξη του 2004 για τα
ανθρώπινα δικαιώματα στη Β.Κ.» ψηφίζεται από την γερουσία των ΗΠΑ, προβλέποντας
ουσιαστικά την δημιουργία μηχανισμών αποσταθεροποίησης μέσα στη χώρα της Β.Κ.
μέσω χρηματοδότησης ΜΚΟ που θα ήταν επιφορτισμένες να προστατεύουν
αντιφρονούντες της Β.Κ., αλλά και θα προωθούν την ανάπτυξη της οικονομίας της
αγοράς σε συνεργασία με την ΕΕ και τον ΟΗΕ, την προώθηση της παγκοσμιοποιητικής
προπαγάνδας μέσα στην χώρα κ.λπ… Το σενάριο αυτό έχει χρησιμοποιηθεί και
χρησιμοποιείται κατά κόρον απ’ την Υ/Ε για την ανατροπή καθεστώτων. Στο
νομοσχέδιο αυτό μάλιστα αντιτάχθηκε ακόμη και η κυβέρνηση της Ν.Κ., καθώς
εκείνη τη περίοδο υπήρχε διάθεση για πραγματική προσέγγιση μεταξύ Νοτίου και
Βορείου Κορέας για τα πυρηνικά. Ο πρόεδρος τότε της Ν.Κ. είχε φτάσει στο σημείο
να δηλώσει ότι η Ν.Κ. δεν επιθυμεί την κατάρρευση ή την αλλαγή καθεστώτος της
Β.Κ.
Όμως η
εξομάλυνση των σχέσεων Βορείου και Νοτίου Κορέας είναι ανάθεμα για την Υ/Ε και
τα συμφέροντα των ΗΠΑ. Η αναμόχλευση και η υποδαύλιση εχθροπραξιών ήταν
πάντα στην ατζέντα των ΗΠΑ για να ελέγχουν μέσω του διαίρει και βασίλευε τους
λαούς στην νοτιοανατολική Ασία. Η πρόσφατη αναζωπύρωση αυτή, αν κρίνουμε
από τα αποτελέσματα (πιθανός περαιτέρω εξοπλισμός της Ν.Κ.), ακολουθεί την ίδια
πεπατημένη: τη μονιμοποίηση του διαμελισμού των Κορεατών, την παραμονή ή και
αναβάθμιση των Αμερικανικών βάσεων που αποτελούν επιθετικά όπλα όχι μόνο
απέναντι στη Β.Κ. άλλα και στην Ρωσία. Αυτό δε σημαίνει βέβαια ότι ο απώτερος
στόχος της Υ/Ε παύει να είναι η ανατροπή του καθεστώτος της Πιονγιάνγκ. Απλά
χρειάζονται ενδιάμεσα στάδια για να επιτευχθεί ο στόχος. Οι κυρώσεις άλλωστε
του «Συμβουλίου Ασφαλείας» κατά της Β.Κ. αυτό και μόνο το σκοπό έχουν, να
διαβάλλουν σταδιακά την κοινωνική συνοχή του λαού της Β.Κ. και να ανοίξει ο
δρόμος για «δημοκρατικές» λύσεις. Να γεμίσει δηλ. η χώρα πράκτορες και
πρακτορίσκους που θα αγωνίζονται «δημοκρατικά» και με το αζημίωτο για τα
«δικαιώματα» των Κορεατών και την κάθε είδους ταυτότητα τους (φύλο, φυλή,
σεξουαλική κλπ.) , δηλ. για τα συμφέροντα της Υ/Ε και των πολυεθνικών.
Παραμερίζοντας
τις ηλιθιότητες των ΜΜΕ αλλά και της παγκοσμιοποιητικής «αριστεράς», που
αποτελεί σήμερα τον χρησιμότερο απολογητή των μυστικών υπηρεσιών και των
ινστιτούτων της Υ/Ε, το παράδειγμα του αγώνα της Β.Κ. για την Εθνική και
Οικονομική Κυριαρχία της αποτελεί παρακαταθήκη για κάθε αντιπαγκοσμιοποιητικό
κίνημα που θα ξεπηδήσει στο μέλλον. Η ακλόνητη στάση της Β.Κ. απέναντι στις
άμεσες (ΗΠΑ) και έμμεσες (ΕΕ, Σ.Α. κλπ…) απειλές για επέμβαση έφτασε να
ρεζιλέψει σε όλο τον πλανήτη τις «υπερδυνάμεις» που έχουν αιματοκυλήσει εδώ και
δεκαετίες κάθε γωνιά της γης, δείχνοντας ότι ο μόνος δρόμος για να αγωνιστεί
ένας λαός για τα κυριαρχικά του δικαιώματα και την αυτοδιάθεσή του δεν είναι
άλλος από το να εξοπλιστεί ανάλογα με την επιθετικότητα που αντιμετωπίζει. Και
η επιθετικότητα απέναντι στη Β.Κ. δεν έχει σταματήσει εδώ και δεκαετίες. Ουσιαστικά
η Β.Κ. είναι σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης εδώ και 60 χρόνια λόγω των
Αμερικανικών βάσεων γύρω της και των συνεχών προκλήσεων που δέχεται. Και φυσικά
αποτελεί απύθμενο θράσος να κατηγορούν τον λαό της Β.Κ. (ή του Ιράν) όταν
προσπαθεί να εξοπλιστεί με πυρηνικά για ν’ αντιμετωπίσει την επιθετικότητα της
Υ/Ε , ενώ ο ίδιος ο λαός της Β.Κ. δεν έδειξε ποτέ επιθετικές διαθέσεις κατά των
γειτόνων του, τη στιγμή που η «διεθνής κοινότητα» δεν βγάζει άχνα για το
γεγονός ότι ένα άκρως επιθετικό κράτος, που πολλαπλασιάζει συνεχώς τα εδάφη του
από τότε που ιδρύθηκε μετά τον Β’ ΠΠ, το Σιωνιστικό Ισραήλ, διαθέτει ό,τι
πυρηνικά όπλα επιθυμεί!
Είναι ίσως
περιττό εδώ να θίξουμε την άθλια στάση της «αριστεράς» σήμερα και για το θέμα
αυτό. Άλλωστε δε περιμέναμε ποτέ η «αριστερά» των ινστιτούτων της Υ/Ε τύπου
Σύριζα που παρέδωσε τον Ελληνικό λαό στους μηχανισμούς της παγκοσμιοποίησης και
ξεπούλησε ολόκληρη τη χώρα καθιστώντας την και τυπικό προτεκτοράτο, να
υποστήριζε τον αγώνα της Β.Κ. που αγωνίζεται για την οικονομική, πολιτική και
εθνική της κυριαρχία…
ΥΓ: Τη
στιγμή που γραφόταν η παραπάνω ανακοίνωση μάθαμε την άθλια μεταστροφή Ρωσίας
και Κίνας που ενώ μέχρι προ ήμερων δήλωναν ότι δεν θα υποστηρίξουν νέες
κυρώσεις κατά της Κορέας, τώρα ψήφισαν παρόμοια πρόταση, έστω και εάν περηφανεύονται
ότι κατάφεραν να ‘μετριάσουν’ την αρχική ακόμα χειρότερη Αμερικανική πρόταση!
Αυτό
βέβαια είναι απόλυτα συμβατό με το πνεύμα της ανακοίνωσης μας, γιατί φυσικά
τόσο η Κίνα όσο και η Ρωσία έχουν προσχωρήσει από καιρό στη ΝΔΤ και δεν θα
υποστήριζαν οποιαδήποτε πρόταση που θα διακινδύνευε τις αγορές τους. Δεν είναι
άλλωστε περίεργο ότι ο Πούτιν έκανε ειρηνευτική πρόταση για την Ουκρανία που
ουσιαστικά καταδικάζει τους επαναστατημένους Ρωσόφιλους Ουκρανούς σε υποταγή
στους πραγματικούς φασίστες της Ουκρανίας! Ούτε άλλωστε είναι περίεργο ότι τώρα
η ιστοσελίδα του RΤ προβάλλει μαζικά τα «αστέρια» της παγκοσμιοποιητικής
“Αριστεράς”, τύπου Τσόμσκι και Ζίζεκ…!
_,_
- 2 -
Η Παγκόσμια Διακυβέρνηση και η Βόρεια Κορέα
13 Απριλίου 2013
Ένα πολύ
μεγάλο μέρος μέσα στις δυτικές κοινωνίες στέκεται στο τι παρουσιάζουν οι Ελίτ
και τα ΜΜΕ σχετικά με την συμπεριφορά της
Βόρειας Κορέας και λιγότερο ή καθόλου στο πως οι ΗΠΑ παρεμβαίνουν στην Κορέα.
Το
«κορεάτικο πρόβλημα» ανάγεται στα αποτελέσματα του εμφυλίου πολέμου (στον οποίο
επίσης ενεπλάκησαν ΗΠΑ και Κίνα) πριν
από 60 χρόνια (1950-1953). Από τότε
μεταξύ των εμπολέμων δεν έχει υπογραφτεί καμιά συνθήκη ειρήνης παρά μόνο μια
προσωρινή παύση των εχθροπραξιών. ΗΠΑ και Βόρεια Κορέα δε έχουν διπλωματικές
σχέσεις. Το καθεστώς της Πιονγιάνγκ έχει αποδεχτεί να γίνουν βήματα προς αυτή
τη κατεύθυνση. Όμως η Ουάσιγκτον αποδίδοντας στη Βόρεια Κορέα
«εχθρική πρόθεση» όχι μόνο αντικρούει σταθερά μια τέτοια προοπτική που να
επιτρέπει μια μόνιμη ειρήνευση στη χερσόνησο αλλά με την πρόσδεση της Νότιας
Κορέας καταστρώνει διαρκώς μια
προκαθορισμένη και εκτεχνικευμένη διαλεκτική αδιατάρακτης ψυχροπολεμικής
σύγκρουσης με εντάσεις και υφέσεις στη περιοχή αυτή.
Τα διαρκή αμερικανικά απειλητικά
μηνύματα με στόχο την εγκατάλειψη του βορειοκορεατικού πυρηνικού προγράμματος
αποτελούν παράλληλα τον βασικό άξονα μιας κρυφής ατζέντας για την αποδιάρθρωση
και πτώση του καθεστώτος της Πιονγιάνγκ.
Εκτός από
την παραπάνω ειδική στόχευση η νέα στρατιωτικο-πολιτική κρίση στην κορεάτικη
χερσόνησο συνιστά ένα κομβικό σημείο της υπερατλάντειας αυτοκρατορικής
στρατηγικής στην ευρύτερη περιοχή του Ειρηνικού, με γνώμονα την αντιμετώπιση
και εξουδετέρωση της επαπειλούμενης αποσταθεροποίησης του μονοπολικού της
κόσμου από τις φιλόδοξες βλέψεις τόσο
της κινεζικής όσο και της ρωσικής
αυτοκρατορικής γεωπολιτικής.
Όλα τα δεδομένα
της παρούσας κατάστασης απλώς αναδείχνουν και πάλι τις διάφορες εφαρμογές ενός
μακρόχρονου και επίμονου σχεδιασμού που περιλαμβάνει σταθερά τη
περικύκλωση-εκμηδένιση της Βόρειας Κορέας (όπως επίσης του Ιράν, της Κούβας και
άλλων «κρατών παριών») ώστε να επιτευχτεί ο γενικός πλανητικός μετασχηματισμός
σε ένα ενιαίο σύστημα, στα πλαίσια των κυριαρχικών αρχών της παγκοσμιοποίησης.
Ήτοι μια κοινή για όλους παγκόσμια οικονομική και πολιτική δομή κάτω από την
ιδεολογία του μεταφιλελευθερισμού και την υπερεξουσία του χρηματοδεσποτικού
δικτύου των διασυνδεδεμένων διεθνικών μεγα-τραπεζών και υπερ-εταιριών.
Ειδικότερα
στο κέντρο της αμερικανικής απωανατολικής πολιτικής είναι η απομόνωση, η
επαύξηση της εξωτερικής στρατιωτικής πίεσης, η παρά πέρα υπονόμευση των
συνθηκών διαβίωσης των βορειοκορεατών, η
συγκρότηση της εσωτερικής
αντιπολίτευσης, δηλαδή ο εξαναγκασμός
για την αλλαγή καθεστώτος στη Βόρεια Κορέα. Το προσωπολατρικό οικογενειοκρατικό
καθεστώς αυτής της χώρας είναι προϊόν ενός σταλινογενούς κρατικο-στρατιωτικού
σοσιαλισμού. Όμως δεν είναι τούτο το υποτιθέμενο «ιδιώνυμο έγκλημα» που
στρατεύει ολάκερη τη τεχνο-φασιστική δειμοκρατική Δύση ενάντια του. Ούτε η
Βόρεια Κορέα διαθέτει αξιοζήλευτους
φυσικούς πόρους, ζωτικούς για μια ξένη επιβουλή και κατοχή (όπως πχ αυτό
συμβαίνει τώρα σε Ελλάδα-Κύπρο). Αυτό που οπωσδήποτε ενοχλεί με τρόπο απόλυτο
την Εσπερία είναι το άλλο το απαράδεκτο γι αυτήν «πραγματικό έγκλημα» του
εθνικού απομονωτισμού και της αυτονομίας της Βόρειας Κορέας. Μια τέτοια ανεξέλεγκτη συμπεριφορά στέκεται εμπόδιο,
λειτουργεί μολυσματικά και υποσκάπτει την υπερατλάντεια ιερή τριαδικότητα: παγκοσμιοποίηση-παγκόσμια
διακυβέρνηση-παγκόσμια νέα τάξη. Για το
λόγο αυτό η Βόρεια Κορέα τίθεται στο στόχαστρο της ιμπεριαλιστικής
καταπολέμησης και της καταστροφής.
Τα δυτικά
ΜΜΕ της καθημερινής ολοκληρωτικής προπαγάνδας παρουσιάζουν ένα ψευδεπίγραφο
«εικονικό δυναμό» του κινδύνου της
πολεμικής-πυρηνικής κλιμάκωσης, το οποίο εμφανίζεται να εδρεύει στην
«άγρια – μειονεκτική - τρελή»
συμπεριφορά της Βόρεια Κορέας. Προσπαθούν να αποκρύψουν όσο πιο καλά
γίνεται ότι το «αληθινό δυναμικό» που τροφοδοτεί τούτη την εξέλιξη της
σύγκρουσης βρίσκεται και λειτουργεί μέσα στην Εσπερία και συγκεκριμένα στις
ΗΠΑ.
Ο Ομπάμα
συνεχίζει τη μιλιταριστική στρατηγική του Μπους σε πλανητικό επίπεδο. Το
αμερικανικό πεντάγωνο ήδη έθεσε σε εφαρμογή ένα νέο επίσημο ολοκληρωμένο οδηγό-playbook
για μια σειρά τομείς της μιλιταριστικής επέμβασης όπως τις στοχευμένες
δολοφονίες, την χρήση των μη επανδρωμένων αεροσκαφών (dromes) στα πλαίσια «του πολέμου κατά της τρομοκρατίας», τους
σχεδιασμούς απέναντι στην Βόρεια Κορέα, την Κίνα κ.ο.κ. Στον αμερικανικό
στρατιωτικό εξοπλιστικό προγραμματισμό για τον εκσυγχρονισμό των τακτικών
μίνι-πυρηνικών όπλων (που η χρήση τους αναφέρεται στο συμβατικό θέατρο του
πολέμου) κατά το 2012 καταγράφεται ποσό ύψους 10 δις δολάρια [1]. Όσον αφορά δε
τα στρατηγικά πυρηνικά όπλα προβλέπεται
μέσα στα επόμενα 10 χρόνια μια εξωφρενική δαπάνη μεταξύ 352 και 392 δις
δολαρίων [2].
Η απειλή
του πυρηνικού ολοκαυτώματος είναι αμερικανική. ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - Ισραήλ λειτουργούν διαρκώς εξαρθρωτικά για τη
παγκόσμια ασφάλεια και εάν τελικά υλοποιήσουν ένα προληπτικό πυρηνικό πλήγμα σε
Βόρεια Κορέα, Ιράν κ.α. τότε ταυτόχρονα θα υλοποιήσουν την πρώτη φάση του Γ΄
παγκόσμιου πολέμου.
Η Βόρεια
Κορέα στριμωγμένη από μια παραπέρα κλιμάκωση δεν πρόκειται να συμβιβαστεί αλλά
αντί την υποταγή, την ιμπεριαλιστική κατοχή, την ταπεινωτική παράδοση στη Νότια
Κορέα, θα επιλέξει την αντίσταση με όλα τα προσφερόμενα μέσα. Στρατιωτικά
εξοπλισμένη σχετικά επαρκώς μπορεί να επιφέρει ζημιογόνα πλήγματα σε βάσεις και
συμμάχους των ΗΠΑ. Οι 40.000 αμερικανοί στρατιώτες στο νοτιοκορεατικό έδαφος, ή
ίδια η Νότια Κορέα και η Ιαπωνία είναι πρωταρχικοί στόχοι για όλα τα
βορειοκορεατικά πυραυλικά συστήματα. Οι
εκτιμήσεις δε ορισμένων ότι οι αμερικανοί απλώς
για άλλη μια φορά τεστάρουν και «καταγράφουν τα αμυντικά αντανακλαστικά
του βορειοκορεατικού καθεστώτος και του Κιμ Γιονγκ Ουν» ή πως «στην Κορέα
πόλεμο ουδείς θα ξεκινήσει», είναι το λιγότερο ανεπαρκείς. Διότι η
υπερατλάντεια αυτοκρατορία λειτουργεί παγκόσμια ως μια επιθετική, επεκτατική,
μιλιταριστική δύναμη. Μέχρι που
θα φτάσει αυτό θα εξαρτηθεί από το εκτιμούμενο γενικότερο κόστος-όφελος και
οπωσδήποτε από την πολιτικο-στρατιωτική στάση της Κίνας και της Ρωσίας. Εάν οι
γεωπολιτικές αναταράξεις οδηγήσουν στην αποδιοργάνωση του συστήματος ισορροπίας
των δυνάμεων σε Ειρηνικό-Άπω Ανατολή, τότε είναι πιθανό να οδηγηθούμε σε μια
εκτεταμένη πολεμική αναμέτρηση η οποία είναι βέβαιο πως θα συμπεριλάβει από τη μια μεριά τις
ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-Νότια Κορέα-Ιαπωνία και από την
άλλη την Βόρεια Κορέα αλλά και τη Κίνα.
Στη παρούσα
κατάσταση οι ΗΠΑ διατυπώνουν με τρόπο σαφή και
ενεργό την συστράτευση τους προς υπεράσπιση της Σεούλ ενώ η Κίνα αν και
βρίσκεται σε πολιτικο-οικονομική συμμαχία με την Πιονγιάνγκ κινείται με
αυτοσυγκράτηση διότι έχει μεγάλες και επικερδής οικονομικές δοσοληψίες τόσο με
τη Νότια Κορέα και βεβαίως με όλη την
Δύση. Για τούτο και πρωταρχικά επιζητεί τις διαπραγματεύσεις ειρήνευσης
στην Άπω Ανατολή. Ανάλογα στέκεται και η Ρωσία στο διπλωματικό επίπεδο όπου εδώ
βέβαια φαίνεται να απουσιάζει κάθε τοποθέτηση ευνοϊκή προς την Βόρεια Κορέα.
Η Κίνα
όμως επιπρόσθετα φαίνεται να νοιώθει τη καυτερή ανάσα του υπερατλάντειου
μιλιταρισμού και πολεμικού εξοπλισμού όπου οι πύραυλοι των ΗΠΑ εκτός της
Πιονγιάνγκ σημαδεύουν το Πεκίνο. Και ενώ τυπικά ασκεί κριτική στην Πιονγκγιάνγκ
για «ριψοκίνδυνη προκλητικότητα» και
«ασέβεια των παγκόσμιων επιθυμιών» ουσιαστικά την ίδια ώρα καταγγέλλει τις ΗΠΑ
για επαυξημένη στρατιωτική παρουσία και ανάμειξη στη περιοχή: «Οι ΗΠΑ στέλνουν
περισσότερα και προηγμένα βομβαρδιστικά και πολεμικά πλοία εξοπλισμένα με
συστήματα πυραυλικής άμυνας στην Ανατολική Ασία και πραγματοποιούν μεγάλης
κλίμακας στρατιωτικές ασκήσεις με τους Ασιάτες συμμάχους της σε επίδειξη
ισχύος. Αυτό συνιστά κλιμάκωση και δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό». Την ίδια
στιγμή οι κινεζικές στρατιωτικές δυνάμεις αρχίζουν μεγάλες ασκήσεις στα
σινο-κορεάτικα σύνορα στον ποταμό Γιαλού, στέλνοντας ένα σήμα στην κυβέρνηση
Ομπάμα πως σε μια θερμή αναμέτρηση θα στηρίξουν τη Βόρεια Κορέα.
Στη
περίπτωση μιας τέτοιας πολεμικής σύρραξης δεν είναι διασαφηνισμένη προς το
παρόν η στάση που θα κρατούσε η Ρωσία καθώς τώρα ακολουθεί μια επαμφοτερίζουσα
πολιτικο-διπλωματική τοποθέτηση με εκκλήσεις και νουθεσίες εκατέρωθεν για
αυτοσυγκράτηση. Αυτό σημαίνει ότι η Ρωσία είναι μάλλον μπερδεμένη και ανέτοιμη
να οργανώσει και να προωθήσει μια αυτεξούσια ενεργητική παρουσία μεγάλης
δύναμης σε αυτή την αντιπαράθεση του Ειρηνικού. Και μια τέτοια παρουσία θα
μπορούσε να είναι καταρχήν υποστηρικτική για τη Βόρεια Κορέα εστιαζόμενη πάνω στο θεμελιώδες αξίωμα «της μη ξένης ανάμειξης και επέμβασης στις εσωτερικές
υποθέσεις ενός κυριάρχου κράτους». Μια τέτοια τοποθέτηση:
-Σχετίζεται
με τα κριτήρια και τους κανόνες ηθικής στο τομέα των διεθνών διακρατικών
σχέσεων.
-Αποτυπώνει
σε επίπεδο πραγματισμού το ίδιο το γυμνό συμφέρον της Ρωσίας που αμφισβητεί τον
μονοπολισμό. Αφορά την υποστήριξη της
αρχής της εθνικής και της κρατικής κυριαρχίας μέσα στο πεδίο ενός κανονιστικού
ορίζοντα που εγγυάται τη δικαιϊκή ασφάλεια προς ένα κόσμο πολυπολικό τον οποίο
διεκδικεί η ρωσική γεωστρατηγική.
-Επιβάλει
την ρεαλιστική αξιολόγηση του βαθμού σοβαρότητας, δυναμικότητας και
κραταιότητας της ρωσικής γεωπολιτικής και την επίτευξη του σεβασμού από τις
άλλες πλανητικές δυνάμεις (ΗΠΑ, Κίνα κλπ).
-Και τέλος
ας σημειωθεί ότι από τα πράγματα αυτή η σύγκρουση συμπεριλαμβάνει τη
συνορεύουσα ρωσική γεωγραφία de facto. Διότι απλούστατα η Σονμπόνγκ είναι δίπλα στο Βλαδιβοστόκ.
Μια
επίθεση στη Βόρεια Κορέα δεν θα ήταν απλώς μια επέμβαση απέναντι σε ένα
καθεστώς. Θα ήταν ιμπεριαλιστικός νεοταξικός πόλεμος απέναντι σε ένα λαό ο
οποίος με αξιοπρέπεια αρνείται να υποταχτεί στις διαδικασίες της
παγκοσμιοποίησης και της παγκόσμιας διακυβέρνησης. Θα ήταν ιμπεριαλιστικός
νεοταξικός πόλεμος απέναντι σε ένα έθνος που αμφισβητεί την υπερατλάντεια
«αυτοκρατορία του κακού».
Για τούτο
θα ήταν μια επίθεση απέναντι σε ολόκληρη την ανθρωπότητα.
info
[1]-US Department of Defence, Case Independent
CostAssessment for B61 LEP, Washington-July 13, 2012
[2]-STIMSON-Russell Rumbaugh and Nathan Cohn,
Resolving Ambiguity: Costing Nuclear Weapons
-June 2012
_
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου