1.
Το ποτάμι της λαϊκής οργής που οδηγεί την πλειοψηφία των λαϊκών στρωμάτων στη
φτώχεια και την ανεργία, αλλά και στην απώλεια της εθνικής, οικονομικής και
πολιτιστικής κυριαρχίας τους, με την κατάργηση των ελέγχων πάνω στις αγορές και
τη νομιμοποίηση της παράνομης μετανάστευσης (που ευλόγησε χθες και ο Κατοχικός
πρωθυπουργός μας) ξεχειλίζει πια παντού, εκτός ίσως από την …Ελλάδα. Και όμως η
χώρα μας κυβερνάται από Κατοχικές κυβερνήσεις εδώ και 8 χρόνια και σήμερα
μάλιστα από πολιτικούς απατεώνες της «Αριστεράς» που όχι μόνο παγίωσαν
νομοθετικά όλη την «προσωρινή» νομοθεσία των Μνημονίων που υποτίθεται ότι θα
ίσχυε μόνο στη διάρκειά τους, αλλά και επέβαλαν το ξεπούλημα του κοινωνικού μας
πλούτου και μετέτρεψαν την Ελλάδα στη μεγαλύτερη Αμερικανο-Ισραηλινή αποικία.
2.
Το ποτάμι αυτό που ξεχείλισε πρώτα στη Βρετανία, με την εξέγερση των λαϊκών
στρωμάτων-θυμάτων της παγκοσμιοποίησης και στη συνέχεια στις ΗΠΑ, πέρα από τις
ευνοημένες από την παγκοσμιοποίηση Ανατολικές και Δυτικές Ακτές, επεκτάθηκε
μετά σχεδόν σε κάθε Ευρωπαϊκή χώρα και κυρίως στην Ιταλία και τη Γαλλία. Στην
Ιταλία, κόμματα που υποτίθεται εκπροσωπούν το ποτάμι αυτό είναι σήμερα στη
κυβέρνηση, ενώ η Γαλλία συνταράσσεται εδώ και ένα μήνα από ένα πανίσχυρο λαϊκό
εξεγερσιακό κίνημα ενάντια στον κύριο εκπρόσωπο της Υπερεθνικής Ελίτ στην
Ευρώπη, τον Μακρόν, τον τέως τραπεζίτη της Ρότσαϊλντ που τον προόριζαν να
ξεκινήσει τη διαδικασία και τυπικής διάλυσης των εθνών-κρατών, μέσα σε ένα
Ευρωπαϊκό δήθεν υπερ-κράτος που στην πραγματικότητα θα ελέγχει η Χούντα των
Βρυξελλών, η οποία λογοδοτεί απευθείας στις Πολυεθνικές που κυβερνούν σήμερα
τον κόσμο. Χάρη στον αγώνα των λαών τα σχέδια αυτά ήδη μπήκαν στο «ψυγείο».
3.
Η παγκοσμιοποιητική «αριστερά», μια πανάθλια απομίμηση της παλιάς επαναστατικής
Αριστεράς, η οποία δεν αμφισβητεί (στην πράξη βέβαια και όχι στα λόγια, όπως το
ΚΚΕ) την ΕΕ και την παγκοσμιοποίηση, όπως και τις συνέπειές της σε σχέση με τη
μαζική μετανάστευση που επιβάλλουν οι Πολυεθνικές με στόχους όχι μόνο
οικονομικούς (φθηνότερη εργασία), αλλά και πολιτιστικούς για την ουσιαστική διάλυση των εθνών, αντιδρά στην απογύμνωσή της που δείχνει η
εγκατάλειψή της από τα λαϊκά στρώματα και κυρίως τα εργατικά, με το να δυσφημεί
και να διαστρεβλώνει (μαζί βέβαια με τις ελίτ) τα κινήματα για την κυριαρχία
που αναπτύσσονται παντού ως «εθνικιστικά», ακροδεξιά, αν όχι και φασιστικά!
Φυσικά, μολονότι παρόμοιες τάσεις μπορεί να υπάρχουν σε κάποια από τα κόμματα
που ανέλαβαν εργολαβικά να εκπροσωπήσουν το λαϊκό κίνημα, η Αριστερά, αν ήταν
πραγματική Αριστερά, και όχι μια βολεμένη μέσα στο σύστημα άθλια απομίμησή της,
έπρεπε να διακρίνει μεταξύ των κομματικών ηγεσιών και της λαϊκής βάσης τους και
να προσπαθούσε να προσελκύσει αυτή τα λαϊκά στρώματα υιοθετώντας τα αιτήματά
τους. Ιδιαίτερα όταν τα αιτήματά τους είναι βέβαια ιστορικά και τα μόνα αληθινά
αιτήματα που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε ριζική κοινωνική αλλαγή, διότι βέβαια
δεν νοείται κοινωνική επανάσταση χωρίς εθνική κυριαρχία, ούτε αναπτύχτηκε ποτέ
ιστορικά κάποιο ισχυρό διεθνιστικό κίνημα που δεν ξεκινούσε από κάποιο
κράτος-έθνος, όπως π.χ. οι κομμουνιστικές διεθνείς.
4.
Σήμερα, με αφορμή το Γαλλικό κίνημα που προσπαθούν οι ελίτ να το συντρίψουν με
κάθε τρόπο (ακριβώς διότι δεν είναι ούτε άμεσα αλλά ούτε και έμμεσα
ελεγχόμενο), οι άλλοι Ευρωπαϊκοί λαοί πρέπει ανάλογα να εξεγερθούν όχι απλά
βέβαια για συμπαράσταση στο Γαλλικό κίνημα, αλλά γιατί τα ίδια ακριβώς
προβλήματα αντιμετωπίζουν όλοι οι λαοί μέσα στην ΕΕ και την παγκοσμιοποίηση,
όπως και τα Γαλλικά λαϊκά στρώματα. Ιδιαίτερα το Ελληνικό λαϊκό κίνημα που
έπαθε γενική καθίζηση όταν ανακάλυψε την απάτη της «Αριστεράς» που εκπροσωπούσε
ο ΣΥΡΙΖΑ, ενώ έβλεπε την υπόλοιπη Αριστερά τύπου ΚΚΕ να περιμένει την…
σοσιαλιστική επανάσταση για να λύσει όλα τα προβλήματά του αντί να καλέσει όπως
το ΚΚΕ επί Κατοχής στην ίδρυση Λαϊκού Μετώπου σαν το ΕΑΜ, σήμερα, πρέπει να
αυτο-οργανωθεί, να επιβάλλει παντού Λαϊκά Μέτωπα όπως προτείνει το ΜΕΚΕΑπου θα διοικούνται από τη λαϊκή βάση, εάν θέλει να
αποφύγει τον τελικό εξανδραποδισμό του. Και φυσικά συμμετοχή σε διαδηλώσεις
«από κάτω» σαν αυτές που οργάνωσαν τα λαϊκά στρώματα στη Γαλλία πρέπει να είναι
το έναυσμα για να ξεκινήσει και εδώ η διαδικασία που συνταράσσει σήμερα όλη την
Ευρώπη.
ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΓΙΑ ΝΑ ΕΠΙΒΑΛΛΟΥΜΕ ΤΗΝ
ΕΘΝΙΚΗ, ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Ν’ ΑΝΟΙΞΟΥΜΕ ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ
ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΓΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου