Ο Αγώνας της Βόρειας Κορέας για Εθνική - Λαϊκή Αυτονομία

Αναδημοσιεύουμε την εμπεριστατωμένη Ανακοίνωση του Μετώπου Κοινωνικής & Εθνικής Απελευθέρωσης (ΜΕΚΕΑ) στις 12 Σεπτεμβρίου 2017 για την Βόρεια Κορέα και την μεγάλη μακρόχρονη πάλη που δίνει ο λαός της μαζί με άλλους λαούς για την εθνική και οικονομική κυριαρχία.

Στη συνέχεια θυμίζουμε ένα παλαιότερο άρθρο που αναρτήθηκε στο παρόν ιστολόγιο στις 13 Απριλίου 2013 σχετικά με την αναμέτρηση της Νέας Διεθνούς Τάξης  με την Βόρεια Κορέα.

- 1 -

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΜΕΚΕΑ ΓΙΑ ΤΗ Β. ΚΟΡΕΑ: O Κορεάτικος λαός παλεύει μαζί με τους άλλους λαούς για την εθνική και οικονομική κυριαρχία του

12  Σεπτεμβρίου 2017

( http://www.mekea.org/ανακοινωση-για-τη-β-κορεα-o-κορεάτικος/ )

Η συστημική προπαγάνδα που συνοδεύει το θέμα της Κορέας δεν είναι μια τυχαία συρραφή αναφορών που διαχέονται στα ΜΜΕ ώστε να «πληροφορήσουν» το ευρύ κοινό για το τι συμβαίνει σε αυτή τη γωνιά της γης. Όπως και σε κάθε άλλη προσπάθεια παρέμβασης της Υπερεθνικής Ελίτ (Υ/Ε) στα εσωτερικά χωρών για την ανατροπή καθεστώτων που δεν έχουν ενταχθεί στη Νέα Διεθνή Τάξη (ΝΔΤ) – που διατηρούν δηλ. την οικονομική, πολιτική και κατά συνέπεια στρατιωτική τους κυριαρχία – η αντίστοιχη προπαγάνδα ακολουθεί κάποιες συγκεκριμένες βασικές φόρμες.

Έτσι, και όσον αφορά στη Βόρεια Κορέα, όπως και στη Γιουγκοσλαβία, στο Ιράκ ή στη Λιβύη και στη Συρία ή ακόμα και στη Ρωσία της κυβέρνησης Πούτιν, τα ΜΜΕ που ελέγχουν οι παγκοσμιοποιητικές  ελίτ,  ενορχηστρωμένα και χωρίς καμία παρέκκλιση, είτε ανήκουν στη Δεξιά είτε στην «Αριστερά»,  αναδιατυπώνουν το πλαίσιο της αφήγησης που έχει προαποφασιστεί από το σύμπλεγμα των διαπλεκόμενων μηχανισμών μεταξύ μυστικών υπηρεσιών και «δεξαμενών σκέψης» (think tanks) για τον αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης από την πραγματικότητα.

Με βάση λοιπόν την Υ/Ε και τα ΜΜΕ, ο ηγέτης της Β. Κορέας είναι ένας «παρανοϊκός» «τύραννος», όπως βέβαια και κάθε πολιτικός που αντιτάχτηκε στην παράδοση της χώρας του στην ΝΔΤ (Μιλόσεβιτς, Σαντάμ, Καντάφι, Άσαντ, Πούτιν, κλπ…). Ο «δικτάτορας» αυτός έχει φυλακισμένο το λαό του και ως εκ τούτου εγείρονται ζητήματα «δημοκρατικότητας» (με βάση βέβαια τον ορισμό «δημοκρατίας» της Υ/Ε!) και «δικαιωμάτων», στο όνομα των οποίων έχουν γίνει όλες οι πρόσφατες επεμβάσεις της Υ/Ε μακελεύοντας εκατομμύρια κόσμου και καταστρέφοντας χώρες. Ο «παρανοϊκός» αυτός – όπως και όλοι οι παραπάνω – αποτελούν «απειλή» για τον «δημοκρατικό κόσμο», και στη προκειμένη περίπτωση της Β. Κορέας, αυτή αποτελεί απειλή και για τις ίδιες τις ΗΠΑ (αν όχι για όλο τον κόσμο!) με την «επιθετικότητά» της και τα πυρηνικά που διαθέτει. Και δεν είναι βέβαια τυχαίο το πώς παρουσιάζουν τον λαό της Β.Κ. τα ΜΜΕ της Υ/Ε, σαν μια άβουλη μάζα που ακολουθεί τυφλά έναν παρανοϊκό ηγέτη, για να συγκαλύψουν με αυτό τον βρώμικο τρόπο το γεγονός ότι το καθεστώς της Πιονγιάνγκ έχει την καθολική υποστήριξη του λαού του για τους λόγους που θα εξηγήσουμε στη συνέχεια.

Έτσι, για τον σκοπό αυτό, μια πλήρη διαστρέβλωση των ιστορικών γεγονότων συνοδεύει τη πλύση εγκεφάλου από τα κάθε είδους φερέφωνα της Υ/Ε σε κεντρικό ή κατά τόπους επίπεδο, όπως στα καθ’ ημάς βοθροκάναλα, «εναλλακτικά μίντια» και φυλλάδες του ελληνικού προτεκτοράτου. Άλλωστε οι ιστορικές ανακρίβειες είναι ιδιαίτερα αναγκαίες στη περίπτωση της Κορέας, εφόσον η Ελλάδα είχε συμμετάσχει με εκστρατευτικό σώμα στο πόλεμο του ‘50 για να υπερασπιστεί τα συμφέροντα των καπιταλιστών μακελάρηδων. Πώς άλλωστε θα παρουσιαστεί πειστικά η εικόνα του «παρανοϊκού δικτάτορα της Β. Κορέας» και της υποτιθέμενης επιθετικότητάς του αν δεν διαστρεβλωθεί συστηματικά ο εθνικο-απελευθερωτικός και κοινωνικός αγώνας του κορεάτικου λαού κατά της παγκοσμιοποίησης και της ΝΔΤ –εικόνα που στοχεύει τελικά στην ανατροπή του καθεστώτος και την αντικατάστασή του ίσως με κάποιο ψευτο-κομμουνιστικό καθεστώς όπως το σημερινό Κινέζικο καθεστώς–κάτι για το οποίο δεν θα είχε βέβαια αντίρρηση και η ίδια η Κίνα! Το πρόβλημα όμως είναι ότι τα «κοράκια» στην Υ/Ε δεν αρκούνται ούτε σε αυτή τη συμβιβαστική λύση που πιθανότατα θα υποστήριζε και η Κίνα, γιατί θέλουν, για στρατηγικούς λόγους, ολόκληρη η Κορεατική χερσόνησος να προσχωρήσει στην ΝΔΤ της παγκοσμιοποίησης, ώστε να ελέγχουν έτσι τόσο την Κινέζικη όσο και τη Ρώσικη ηγεσία.

 Ο ΕΘΝΙΚΟ-ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΤΩΝ ΚΟΡΕΑΤΩΝ

Πέρα όμως από την εικονική πραγματικότητα στην οποία εκπαιδεύει η Υ/Ε τους υπηκόους της, ο αγώνας των Κορεατών ποτέ δεν ήταν επιθετικός άλλα εθνικοαπελευθερωτικός και ξεκινάει ήδη απ’ τα τέλη του 19ου αιώνα όταν οι Κορεάτες ήταν υπό τη κατοχή των Ιαπωνικών στρατευμάτων, φτάνοντας μέχρι σήμερα όπου η Β.Κ. αποτελεί παράδειγμα αντίστασης κατά της παγκοσμιοποίησης Μαζί βέβαια με τους Αραβικούς λαούς που αντιστέκονται στη ΝΔΤ (δεν εννοούμε βέβαια τους Κούρδους, που σήμερα συνεργάζονται αυτή για να αποκτήσουν την «ανεξαρτησία» τους!) και φυσικά τους Ευρωπαϊκούς λαούς και τον Αμερικάνικο που συνεχίζουν τον αγώνα που ξεκίνησε η «επανάσταση του Μπρέξιτ».

Περιληπτικά, η Ιαπωνική κατοχή κατά των Κορεατών υπήρξε ένα από τα πιο βάναυσα αποικιακά καθεστώτα. Περί τα 2,5 εκατομμύρια Κορεάτες / τισσες υποχρεούνταν να δουλεύουν σε συνθήκες δουλείας στα ορυχεία και πολλές  γυναίκες να προσφέρουν «υπηρεσίες» στα ιαπωνικά στρατεύματα. Η Οκτωβριανή επανάσταση επηρέασε σημαντικά τις σποραδικές μέχρι τότε κινήσεις αντίστασης και το 1925 ιδρύεται το Κ.Κ. Κορέας ενώ ο εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας παίρνει σταδιακά πανεθνικό χαρακτήρα. Στα 1932 σχηματίζεται ένοπλο αντάρτικο κίνημα και το ‘36 συγκροτείται πλέον πολιτικό στρατιωτικό εθνικό- απελευθερωτικό μέτωπο κατά της Ιαπωνικής Κατοχής.

Το αποφασιστικό κτύπημα στον Ιαπωνικό Ιμπεριαλισμό και την κατοχή δίδεται το ’45, όταν οι ένοπλες Κορεατικές δυνάμεις μαζί με τον κόκκινο στρατό επί Στάλιν, συντρίβουν τα Ιαπωνικά στρατεύματα απελευθερώνοντας την Κορέα. Παράλληλα όμως ήδη έχει μπει σε εφαρμογή και το σχέδιο παρέμβασης από τις ΗΠΑ.  Αμέσως μετά την απελευθέρωση δημεύονται οι αγροτικές εκτάσεις από τους γαιοκτήμονες και μοιράζονται σε φτωχούς αγρότες, απαλλοτριώνονται τα εργοστάσια, τα οποία λειτουργούσαν Ιάπωνες και ντόπιοι εθνοπροδότες καπιταλιστές, ενώ ξεκινάει η δημιουργία λαϊκών προσωρινών επιτροπών για την ανασυγκρότηση της χώρας. Ήταν ακριβώς εκείνη τη στιγμή που τα αμερικανικά στρατεύματα αποβιβάζονται στην Κορεατική χερσόνησο με πρόσχημα την εφαρμογή των συμφωνιών του «αντιχιτλερικού συνασπισμού», που είχαν υπογραφεί κατά την διάρκεια του Β’ παγκοσμίου.

Οι ΗΠΑ βέβαια δεν είχαν καμία πρόθεση να συμβάλλουν στις συμφωνίες για ειρήνη στη περιοχή: Το μέλημά τους ήταν να μην ενταχθεί ολόκληρη η Κορεατική χερσόνησος στη σοσιαλιστική οικονομία της αγοράς. Μη ξεχνάμε ότι εκείνη την περίοδο, πέρα από την ύπαρξη της ΕΣΣΔ, υπήρχαν εν εξελίξει σημαντικά επαναστατικά κινήματα στη περιοχή. Η Κινέζικη επανάσταση υπό τον Μάο ήταν προ των πυλών και θα ξεσπούσε λίγα χρόνια αργότερα καταλαμβάνοντας την εξουσία, μέχρι βέβαια να πάρουν την εξουσία οι «κομμουνιστές» επίγονοι του Μάο, εντάσσοντας πλήρως τη χώρα στην ΝΔΤ και δημιουργώντας μια χούφτα δισεκατομμυριούχων και μια μικρή μειονότητα που παριστάνει τη «μεσαία» καταναλωτική τάξη, ενώ η μεγάλη πλειοψηφία αγωνίζεται για το μεροκάματο σε άθλιες εργασιακές συνθήκες.

Η εφαρμογή των συμφωνιών μεταξύ ΕΣΣΔ και ΗΠΑ στο Πότσδαμ για ενιαίο ανεξάρτητο κράτος στη Κορέα ήταν επόμενο να ανατραπεί, αφού το εθνικο-απελευθερωτικό/σοσιαλιστικό κίνημα στην Κορέα ήταν πλέον πανίσχυρο. Η δημιουργία δηλαδή ανεξάρτητου κράτους όπως προέβλεπαν οι συμφωνίες θα σήμαινε ότι η μεταπολεμική Κορέα θα βασιζόταν σε σοσιαλιστικές δομές, και με βάση τη λαϊκή εντολή. Η μόνη λύση για τους καπιταλιστές ήταν να γίνουν εκλογές μόνο στο νότιο τμήμα και να τοποθετηθεί μια κυβέρνηση δοσίλογων το ‘48 στην «δημοκρατία της Νοτίου Κορέας» υπό τον Σίγκμαν Ρι (γνωστός δωσίλογος στα χρόνια της ιαπωνικής αποικιοκρατίας). Η ίδρυση της «Νοτίου Κορέας» (Ν.Κ.), δηλ. η διχοτόμηση της Κορέας, ήταν πλέον γεγονός.

 Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΗΣ ΚΟΡΕΑΣ 50-53

Η κυβέρνηση όμως των ανδρείκελων που τοποθετήθηκε από τις ΗΠΑ, άρχισε να έχει σοβαρά προβλήματα νομιμοποίησης και η αμφισβήτηση από τα κάτω υπήρξε έντονη. Η επίσημη προπαγάνδα για το πόλεμο του ‘50 λέει ότι η Β.Κ. εισέβαλε στο Νότιο τμήμα –κάτι τελείως αναληθές. Αυτό που συνέβη είναι ότι οι ΗΠΑ, βλέποντας ότι υπήρχε κίνδυνος να χάσουν και το νότιο τμήμα, μεθοδεύουν την επίθεση στρατευμάτων της Ν.Κ. στη Β.Κ.. Και ενώ στις 27 Ιουνίου 1950 ο Τρούμαν αναγγέλλει την αποστολή στρατιωτικής δύναμης για να υπερασπιστεί υποτίθεται τη Ν.Κ. από την επιθετικότητα της Λ.Δ. της Β.Κ., μια μέρα πριν, στις 26 Ιουνίου, ο πρόεδρος της Β.Κ. σε δραματική έκκληση στο λαό, αναφέρει την προσπάθεια εισβολής στο βόρειο τμήμα από στρατεύματα του νότιου. Έτσι ξεκίνησε ο πόλεμος της Κορέας .

Ο λαός της Κορέας πλήρωσε πολύ ακριβά, με μια εκατόμβη νεκρών, τον τρίχρονο πόλεμο που μεθόδευσαν και καθοδηγούσαν οι ΗΠΑ, ώστε να επιτύχουν να έχουν υπό την κατοχή τους το νότιο τμήμα, «βάζοντας πόδι» στην Κορεατική χερσόνησο: μεταξύ ‘50 και ‘53, κάπου 4 με 5 εκατομμύρια έχασαν τη ζωή τους. Ο Κορεατικός λαός γνωρίζει λοιπόν πολύ καλά τι σημαίνει «επιθετικότητα», από ποιόν προέρχεται και τι σημαίνει εθνική και πολιτική κυριαρχία. Δεν ξέχασε δηλαδή ποτέ τα ιστορικά μαθήματα και γι’ αυτό υποστηρίζει το καθεστώς που μαχόταν σθεναρά όλον αυτόν τον καιρό, για την εθνική και οικονομική κυριαρχία του, ανεξάρτητα από τις όποιες διαφωνίες μπορεί να έχει κάποιος με αυτό, που είναι βέβαια δευτερεύουσες μπροστά στην κυριαρχία—κάτι που δυστυχώς ξεχνά σήμερα ο Ελληνικός λαός, αφήνοντας ανενόχλητους τους «αριστερούς» δωσίλογους να ξεπουλάνε τον εθνικό πλούτο και να τον καταδικάζουν σε μόνιμη φτωχοποίηση… Με άλλα λόγια, ο αγώνας των λαών στη ΝΔΤ δεν στοχεύει, στο στάδιο αυτό, στην επίλυση του ‘κοινωνικού προβλήματος’, δηλαδή της μορφής κοινωνικού καθεστώτος (σοσιαλιστικό, Περιεκτική Δημοκρατία κλπ.), αλλά στην κατάλυση της Οικονομικής ή/και στρατιωτικής Κατοχής που επιβάλλει σε κάθε λαό η Υπερεθνική Ελίτ σε συνεργασία με τις ντόπιες ελίτ, μέσα από την απόκτηση της Εθνικής και Οικονομικής Κυριαρχίας –-όπως άλλωστε ήταν και ο σκοπός των αντιστασιακών κινημάτων σαν το ΕΑΜ και σήμερα της τιτάνιας προσπάθειας να χτιστεί «από τα κάτω» ένα Μέτωπο για την Κοινωνική και Εθνική Απελευθέρωση (ΜΕΚΕΑ –βλ. Ιδρυτική Διακήρυξη εδώ και Επικαιροποιημένους Στόχους εδώ).

 ΥΠΕΡΕΘΝΙΚΗ ΕΛΙΤ ΚΑΤΑ Β.Κ.

Ήταν δηλαδή επιλογή του λαού της Β.Κ. να αντιταχθεί στα σχέδια των ιμπεριαλιστών, προστατεύοντας την αυτοδιάθεσή του, απέναντι στην προτεκταριοποίηση που του επιφύλασσαν. Και ενώ σήμερα Ιαπωνία και Νότια Κορέα έχουν γεμίσει με αμερικανικές βάσεις που σημαδεύουν μόνιμα το καθεστώς της Β.Κ., η τελευταία έχει επιλέξει την προστασία της Εθνικής και Οικονομικής Κυριαρχίας της.

Δεν είναι λοιπόν περίεργο ότι στην εποχή της παγκοσμιοποίησης έχουν επιστρατευθεί όλα τα μέσα από την Υ/Ε για την αλλαγή καθεστώτος στη Β.Κ., αφού φαίνεται ότι η στρατιωτική επιλογή σημαίνει «υψηλό κόστος» για την Υ/Ε, ιδιαίτερα αφού οι ηγέτες της ΒΚ δεν αφοπλίστηκαν οικειοθελώς, όπως έκαναν οι ηγεσίες του Ιράκ και της Λιβύης, κάνοντας έτσι «περίπατο» την καταστροφή των χωρών τους από την Υ/Ε.

Είναι χαρακτηριστικό ακόμη ότι τα «ανθρώπινα δικαιώματα» χρησιμοποιούνται και πάλι ως όχημα παρέμβασης στα εσωτερικά της χώρας. Έτσι, η «πράξη του 2004 για τα ανθρώπινα δικαιώματα στη Β.Κ.» ψηφίζεται από την γερουσία των ΗΠΑ, προβλέποντας ουσιαστικά την δημιουργία μηχανισμών αποσταθεροποίησης μέσα στη χώρα της Β.Κ. μέσω χρηματοδότησης ΜΚΟ που θα ήταν επιφορτισμένες να προστατεύουν αντιφρονούντες της Β.Κ., αλλά και θα προωθούν την ανάπτυξη της οικονομίας της αγοράς σε συνεργασία με την ΕΕ και τον ΟΗΕ, την προώθηση της παγκοσμιοποιητικής προπαγάνδας μέσα στην χώρα κ.λπ… Το σενάριο αυτό έχει χρησιμοποιηθεί και χρησιμοποιείται κατά κόρον απ’ την Υ/Ε για την ανατροπή καθεστώτων. Στο νομοσχέδιο αυτό μάλιστα  αντιτάχθηκε ακόμη και η κυβέρνηση της Ν.Κ., καθώς εκείνη τη περίοδο υπήρχε διάθεση για πραγματική προσέγγιση μεταξύ Νοτίου και Βορείου Κορέας για τα πυρηνικά. Ο πρόεδρος τότε της Ν.Κ. είχε φτάσει στο σημείο να δηλώσει ότι η Ν.Κ. δεν επιθυμεί την κατάρρευση ή την αλλαγή καθεστώτος της Β.Κ.

Όμως η εξομάλυνση των σχέσεων Βορείου και Νοτίου Κορέας είναι ανάθεμα για την Υ/Ε και τα συμφέροντα των ΗΠΑ. Η αναμόχλευση και η υποδαύλιση εχθροπραξιών  ήταν πάντα στην ατζέντα των ΗΠΑ για να ελέγχουν μέσω του διαίρει και βασίλευε τους λαούς στην νοτιοανατολική  Ασία. Η πρόσφατη αναζωπύρωση αυτή, αν κρίνουμε από τα αποτελέσματα (πιθανός περαιτέρω εξοπλισμός της Ν.Κ.), ακολουθεί την ίδια πεπατημένη: τη μονιμοποίηση του διαμελισμού των Κορεατών, την παραμονή ή και αναβάθμιση των Αμερικανικών βάσεων που αποτελούν επιθετικά όπλα όχι μόνο απέναντι στη Β.Κ. άλλα και στην Ρωσία. Αυτό δε σημαίνει βέβαια ότι ο απώτερος στόχος της Υ/Ε παύει να είναι η ανατροπή του καθεστώτος της Πιονγιάνγκ. Απλά χρειάζονται ενδιάμεσα στάδια για να επιτευχθεί ο στόχος. Οι κυρώσεις άλλωστε του «Συμβουλίου Ασφαλείας» κατά της Β.Κ. αυτό και μόνο το σκοπό έχουν, να διαβάλλουν σταδιακά την κοινωνική συνοχή του λαού της Β.Κ. και να ανοίξει ο δρόμος για «δημοκρατικές» λύσεις. Να γεμίσει δηλ. η χώρα πράκτορες και πρακτορίσκους που θα αγωνίζονται «δημοκρατικά» και με το αζημίωτο για τα «δικαιώματα» των Κορεατών και την κάθε είδους ταυτότητα τους (φύλο, φυλή, σεξουαλική κλπ.) , δηλ. για τα συμφέροντα της Υ/Ε και των πολυεθνικών.

Παραμερίζοντας τις ηλιθιότητες των ΜΜΕ αλλά και της παγκοσμιοποιητικής «αριστεράς», που αποτελεί σήμερα τον χρησιμότερο απολογητή των μυστικών υπηρεσιών και των ινστιτούτων της Υ/Ε, το παράδειγμα του αγώνα της Β.Κ. για την Εθνική και Οικονομική Κυριαρχία της αποτελεί παρακαταθήκη για κάθε αντιπαγκοσμιοποιητικό κίνημα που θα ξεπηδήσει στο μέλλον. Η ακλόνητη στάση της Β.Κ. απέναντι στις άμεσες (ΗΠΑ) και έμμεσες (ΕΕ, Σ.Α. κλπ…) απειλές για επέμβαση έφτασε να ρεζιλέψει σε όλο τον πλανήτη τις «υπερδυνάμεις» που έχουν αιματοκυλήσει εδώ και δεκαετίες κάθε γωνιά της γης, δείχνοντας ότι ο μόνος δρόμος για να αγωνιστεί ένας λαός για τα κυριαρχικά του δικαιώματα και την αυτοδιάθεσή του δεν είναι άλλος από το να εξοπλιστεί ανάλογα με την επιθετικότητα που αντιμετωπίζει. Και η επιθετικότητα απέναντι στη Β.Κ. δεν έχει σταματήσει εδώ και δεκαετίες. Ουσιαστικά η Β.Κ. είναι σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης εδώ και 60 χρόνια λόγω των Αμερικανικών βάσεων γύρω της και των συνεχών προκλήσεων που δέχεται. Και φυσικά αποτελεί απύθμενο θράσος να κατηγορούν τον λαό της Β.Κ. (ή του Ιράν) όταν προσπαθεί να εξοπλιστεί με πυρηνικά για ν’ αντιμετωπίσει την επιθετικότητα της Υ/Ε , ενώ ο ίδιος ο λαός της Β.Κ. δεν έδειξε ποτέ επιθετικές διαθέσεις κατά των γειτόνων του, τη στιγμή που η «διεθνής κοινότητα» δεν βγάζει άχνα για το γεγονός ότι ένα άκρως επιθετικό κράτος, που πολλαπλασιάζει συνεχώς τα εδάφη του από τότε που ιδρύθηκε μετά τον Β’ ΠΠ, το Σιωνιστικό Ισραήλ, διαθέτει ό,τι πυρηνικά όπλα επιθυμεί!

Είναι ίσως περιττό εδώ να θίξουμε την άθλια στάση της «αριστεράς» σήμερα και για το θέμα αυτό. Άλλωστε δε περιμέναμε ποτέ η «αριστερά» των ινστιτούτων της Υ/Ε τύπου Σύριζα που παρέδωσε τον Ελληνικό λαό στους μηχανισμούς της παγκοσμιοποίησης και ξεπούλησε ολόκληρη τη χώρα καθιστώντας την και τυπικό προτεκτοράτο, να υποστήριζε τον αγώνα της Β.Κ. που αγωνίζεται για την οικονομική, πολιτική και εθνική της κυριαρχία…

ΥΓ: Τη στιγμή που γραφόταν η παραπάνω ανακοίνωση μάθαμε την άθλια μεταστροφή Ρωσίας και Κίνας που ενώ μέχρι προ ήμερων δήλωναν ότι δεν θα υποστηρίξουν νέες κυρώσεις κατά της Κορέας, τώρα ψήφισαν παρόμοια πρόταση, έστω και εάν περηφανεύονται ότι κατάφεραν να ‘μετριάσουν’ την αρχική ακόμα χειρότερη Αμερικανική πρόταση!

Αυτό βέβαια είναι απόλυτα συμβατό με το πνεύμα της ανακοίνωσης μας, γιατί φυσικά τόσο η Κίνα όσο και η Ρωσία έχουν προσχωρήσει από καιρό στη ΝΔΤ και δεν θα υποστήριζαν οποιαδήποτε πρόταση που θα διακινδύνευε τις αγορές τους. Δεν είναι άλλωστε περίεργο ότι ο Πούτιν έκανε ειρηνευτική πρόταση για την Ουκρανία που ουσιαστικά καταδικάζει τους επαναστατημένους Ρωσόφιλους Ουκρανούς σε υποταγή στους πραγματικούς φασίστες της Ουκρανίας! Ούτε άλλωστε είναι περίεργο ότι τώρα η ιστοσελίδα του RΤ προβάλλει μαζικά τα «αστέρια» της παγκοσμιοποιητικής “Αριστεράς”, τύπου Τσόμσκι και Ζίζεκ…!

_,_

- 2 -

Η Παγκόσμια Διακυβέρνηση και η Βόρεια Κορέα

13 Απριλίου 2013

( http://tileplagktoiplanai.blogspot.gr/2013/04/blog-post.html )

Ένα πολύ μεγάλο μέρος μέσα στις δυτικές κοινωνίες στέκεται στο τι παρουσιάζουν οι Ελίτ και τα ΜΜΕ σχετικά με την συμπεριφορά της  Βόρειας Κορέας και λιγότερο ή καθόλου στο πως οι ΗΠΑ  παρεμβαίνουν στην Κορέα.

Το «κορεάτικο πρόβλημα» ανάγεται στα αποτελέσματα του εμφυλίου πολέμου (στον οποίο επίσης ενεπλάκησαν ΗΠΑ και Κίνα)  πριν από  60 χρόνια (1950-1953). Από τότε μεταξύ των εμπολέμων δεν έχει υπογραφτεί καμιά συνθήκη ειρήνης παρά μόνο μια προσωρινή παύση των εχθροπραξιών. ΗΠΑ και Βόρεια Κορέα δε έχουν διπλωματικές σχέσεις. Το καθεστώς της Πιονγιάνγκ έχει αποδεχτεί να γίνουν βήματα προς αυτή τη κατεύθυνση. Όμως  η  Ουάσιγκτον αποδίδοντας στη Βόρεια Κορέα «εχθρική πρόθεση» όχι μόνο αντικρούει σταθερά μια τέτοια προοπτική που να επιτρέπει μια μόνιμη ειρήνευση στη χερσόνησο αλλά με την πρόσδεση της Νότιας Κορέας καταστρώνει  διαρκώς μια προκαθορισμένη και εκτεχνικευμένη διαλεκτική αδιατάρακτης ψυχροπολεμικής σύγκρουσης  με  εντάσεις και υφέσεις στη περιοχή αυτή. Τα  διαρκή αμερικανικά απειλητικά μηνύματα με στόχο την εγκατάλειψη του βορειοκορεατικού πυρηνικού προγράμματος αποτελούν παράλληλα τον βασικό άξονα μιας κρυφής ατζέντας για την αποδιάρθρωση και πτώση του καθεστώτος της Πιονγιάνγκ.

Εκτός από την παραπάνω ειδική στόχευση η νέα στρατιωτικο-πολιτική κρίση στην κορεάτικη χερσόνησο συνιστά ένα κομβικό σημείο της υπερατλάντειας αυτοκρατορικής στρατηγικής στην ευρύτερη περιοχή του Ειρηνικού, με γνώμονα την αντιμετώπιση και εξουδετέρωση της επαπειλούμενης αποσταθεροποίησης του μονοπολικού της κόσμου από τις φιλόδοξες βλέψεις τόσο  της  κινεζικής όσο και της ρωσικής αυτοκρατορικής γεωπολιτικής.

Όλα τα δεδομένα της παρούσας κατάστασης απλώς αναδείχνουν και πάλι τις διάφορες εφαρμογές ενός μακρόχρονου και επίμονου σχεδιασμού που περιλαμβάνει σταθερά τη περικύκλωση-εκμηδένιση της Βόρειας Κορέας (όπως επίσης του Ιράν, της Κούβας και άλλων «κρατών παριών») ώστε να επιτευχτεί ο γενικός πλανητικός μετασχηματισμός σε ένα ενιαίο σύστημα, στα πλαίσια των κυριαρχικών αρχών της παγκοσμιοποίησης. Ήτοι μια κοινή για όλους παγκόσμια οικονομική και πολιτική δομή κάτω από την ιδεολογία του μεταφιλελευθερισμού και την υπερεξουσία του χρηματοδεσποτικού δικτύου των διασυνδεδεμένων διεθνικών μεγα-τραπεζών και υπερ-εταιριών.

Ειδικότερα στο κέντρο της αμερικανικής απωανατολικής πολιτικής είναι η απομόνωση, η επαύξηση της εξωτερικής στρατιωτικής πίεσης, η παρά πέρα υπονόμευση των συνθηκών διαβίωσης των βορειοκορεατών, η  συγκρότηση  της εσωτερικής αντιπολίτευσης, δηλαδή ο  εξαναγκασμός για την αλλαγή καθεστώτος στη Βόρεια Κορέα. Το προσωπολατρικό οικογενειοκρατικό καθεστώς αυτής της χώρας είναι προϊόν ενός σταλινογενούς κρατικο-στρατιωτικού σοσιαλισμού. Όμως δεν είναι τούτο το υποτιθέμενο «ιδιώνυμο έγκλημα» που στρατεύει ολάκερη τη τεχνο-φασιστική δειμοκρατική Δύση ενάντια του. Ούτε η Βόρεια Κορέα διαθέτει  αξιοζήλευτους φυσικούς πόρους, ζωτικούς για μια ξένη επιβουλή και κατοχή (όπως πχ αυτό συμβαίνει τώρα σε Ελλάδα-Κύπρο). Αυτό που οπωσδήποτε ενοχλεί με τρόπο απόλυτο την Εσπερία είναι το άλλο το απαράδεκτο γι αυτήν «πραγματικό έγκλημα» του εθνικού απομονωτισμού και της αυτονομίας της Βόρειας Κορέας. Μια τέτοια  ανεξέλεγκτη συμπεριφορά στέκεται εμπόδιο, λειτουργεί μολυσματικά και υποσκάπτει την υπερατλάντεια ιερή τριαδικότητα: παγκοσμιοποίηση-παγκόσμια διακυβέρνηση-παγκόσμια νέα  τάξη. Για το λόγο αυτό η Βόρεια Κορέα τίθεται στο στόχαστρο της ιμπεριαλιστικής καταπολέμησης και της καταστροφής.

Τα δυτικά ΜΜΕ της καθημερινής ολοκληρωτικής προπαγάνδας παρουσιάζουν ένα ψευδεπίγραφο «εικονικό δυναμό» του κινδύνου της  πολεμικής-πυρηνικής κλιμάκωσης, το οποίο εμφανίζεται να εδρεύει στην «άγρια – μειονεκτική - τρελή»  συμπεριφορά της Βόρεια Κορέας. Προσπαθούν να αποκρύψουν όσο πιο καλά γίνεται ότι το «αληθινό δυναμικό» που τροφοδοτεί τούτη την εξέλιξη της σύγκρουσης βρίσκεται και λειτουργεί μέσα στην Εσπερία και συγκεκριμένα στις ΗΠΑ.

Ο Ομπάμα συνεχίζει τη μιλιταριστική στρατηγική του Μπους σε πλανητικό επίπεδο. Το αμερικανικό πεντάγωνο ήδη έθεσε σε εφαρμογή ένα νέο επίσημο ολοκληρωμένο οδηγό-playbook για μια σειρά τομείς της μιλιταριστικής επέμβασης όπως τις στοχευμένες δολοφονίες, την χρήση των μη επανδρωμένων αεροσκαφών (dromes) στα πλαίσια  «του πολέμου κατά της τρομοκρατίας», τους σχεδιασμούς απέναντι στην Βόρεια Κορέα, την Κίνα κ.ο.κ. Στον αμερικανικό στρατιωτικό εξοπλιστικό προγραμματισμό για τον εκσυγχρονισμό των τακτικών μίνι-πυρηνικών όπλων (που η χρήση τους αναφέρεται στο συμβατικό θέατρο του πολέμου) κατά το 2012 καταγράφεται ποσό ύψους 10 δις δολάρια [1]. Όσον αφορά δε τα στρατηγικά  πυρηνικά όπλα προβλέπεται μέσα στα επόμενα 10 χρόνια μια εξωφρενική δαπάνη μεταξύ 352 και 392 δις δολαρίων [2].

Η απειλή του πυρηνικού ολοκαυτώματος είναι αμερικανική. ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - Ισραήλ  λειτουργούν διαρκώς εξαρθρωτικά για τη παγκόσμια ασφάλεια και εάν τελικά υλοποιήσουν ένα προληπτικό πυρηνικό πλήγμα σε Βόρεια Κορέα, Ιράν κ.α. τότε ταυτόχρονα θα υλοποιήσουν την πρώτη φάση του Γ΄ παγκόσμιου πολέμου.

Η Βόρεια Κορέα στριμωγμένη από μια παραπέρα κλιμάκωση δεν πρόκειται να συμβιβαστεί αλλά αντί την υποταγή, την ιμπεριαλιστική κατοχή, την ταπεινωτική παράδοση στη Νότια Κορέα, θα επιλέξει την αντίσταση με όλα τα προσφερόμενα μέσα. Στρατιωτικά εξοπλισμένη σχετικά επαρκώς μπορεί να επιφέρει ζημιογόνα πλήγματα σε βάσεις και συμμάχους των ΗΠΑ. Οι 40.000 αμερικανοί στρατιώτες στο νοτιοκορεατικό έδαφος, ή ίδια η Νότια Κορέα και η Ιαπωνία είναι πρωταρχικοί στόχοι για όλα τα βορειοκορεατικά πυραυλικά συστήματα.  Οι εκτιμήσεις δε ορισμένων ότι οι αμερικανοί απλώς  για άλλη μια φορά τεστάρουν και «καταγράφουν τα αμυντικά αντανακλαστικά του βορειοκορεατικού καθεστώτος και του Κιμ Γιονγκ Ουν» ή πως «στην Κορέα πόλεμο ουδείς θα ξεκινήσει», είναι το λιγότερο ανεπαρκείς. Διότι η υπερατλάντεια αυτοκρατορία λειτουργεί παγκόσμια ως μια επιθετική,  επεκτατική,  μιλιταριστική δύναμη. Μέχρι  που θα φτάσει αυτό θα εξαρτηθεί από το εκτιμούμενο γενικότερο κόστος-όφελος και οπωσδήποτε από την πολιτικο-στρατιωτική στάση της Κίνας και της Ρωσίας. Εάν οι γεωπολιτικές αναταράξεις οδηγήσουν στην αποδιοργάνωση του συστήματος ισορροπίας των δυνάμεων σε Ειρηνικό-Άπω Ανατολή, τότε είναι πιθανό να οδηγηθούμε σε μια εκτεταμένη πολεμική αναμέτρηση η οποία είναι βέβαιο πως  θα συμπεριλάβει από τη μια μεριά τις ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-Νότια Κορέα-Ιαπωνία  και από την άλλη την Βόρεια Κορέα αλλά και τη Κίνα.

Στη παρούσα κατάσταση οι ΗΠΑ διατυπώνουν με τρόπο σαφή και  ενεργό την συστράτευση τους προς υπεράσπιση της Σεούλ ενώ η Κίνα αν και βρίσκεται σε πολιτικο-οικονομική συμμαχία με την Πιονγιάνγκ κινείται με αυτοσυγκράτηση διότι έχει μεγάλες και επικερδής οικονομικές δοσοληψίες τόσο με τη Νότια Κορέα και βεβαίως με όλη την  Δύση. Για τούτο και πρωταρχικά επιζητεί τις διαπραγματεύσεις ειρήνευσης στην Άπω Ανατολή. Ανάλογα στέκεται και η Ρωσία στο διπλωματικό επίπεδο όπου εδώ βέβαια φαίνεται να απουσιάζει κάθε τοποθέτηση ευνοϊκή προς την Βόρεια Κορέα.

Η Κίνα όμως επιπρόσθετα φαίνεται να νοιώθει τη καυτερή ανάσα του υπερατλάντειου μιλιταρισμού και πολεμικού εξοπλισμού όπου οι πύραυλοι των ΗΠΑ εκτός της Πιονγιάνγκ σημαδεύουν το Πεκίνο. Και ενώ τυπικά ασκεί κριτική στην Πιονγκγιάνγκ για «ριψοκίνδυνη προκλητικότητα»  και «ασέβεια των παγκόσμιων επιθυμιών» ουσιαστικά την ίδια ώρα καταγγέλλει τις ΗΠΑ για επαυξημένη στρατιωτική παρουσία και ανάμειξη στη περιοχή: «Οι ΗΠΑ στέλνουν περισσότερα και προηγμένα βομβαρδιστικά και πολεμικά πλοία εξοπλισμένα με συστήματα πυραυλικής άμυνας στην Ανατολική Ασία και πραγματοποιούν μεγάλης κλίμακας στρατιωτικές ασκήσεις με τους Ασιάτες συμμάχους της σε επίδειξη ισχύος. Αυτό συνιστά κλιμάκωση και δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό». Την ίδια στιγμή οι κινεζικές στρατιωτικές δυνάμεις αρχίζουν μεγάλες ασκήσεις στα σινο-κορεάτικα σύνορα στον ποταμό Γιαλού, στέλνοντας ένα σήμα στην κυβέρνηση Ομπάμα πως σε μια θερμή αναμέτρηση θα στηρίξουν τη Βόρεια Κορέα.

Στη περίπτωση μιας τέτοιας πολεμικής σύρραξης δεν είναι διασαφηνισμένη προς το παρόν η στάση που θα κρατούσε η Ρωσία καθώς τώρα ακολουθεί μια επαμφοτερίζουσα πολιτικο-διπλωματική τοποθέτηση με εκκλήσεις και νουθεσίες εκατέρωθεν για αυτοσυγκράτηση. Αυτό σημαίνει ότι η Ρωσία είναι μάλλον μπερδεμένη και ανέτοιμη να οργανώσει και να προωθήσει μια αυτεξούσια ενεργητική παρουσία μεγάλης δύναμης σε αυτή την αντιπαράθεση του Ειρηνικού. Και μια τέτοια παρουσία θα μπορούσε να είναι καταρχήν υποστηρικτική για τη Βόρεια Κορέα εστιαζόμενη  πάνω στο θεμελιώδες αξίωμα «της μη ξένης  ανάμειξης και επέμβασης στις εσωτερικές υποθέσεις ενός κυριάρχου κράτους». Μια τέτοια τοποθέτηση:

-Σχετίζεται με τα κριτήρια και τους κανόνες ηθικής στο τομέα των διεθνών διακρατικών σχέσεων.

-Αποτυπώνει σε επίπεδο πραγματισμού το ίδιο το γυμνό συμφέρον της Ρωσίας που αμφισβητεί τον μονοπολισμό.  Αφορά την υποστήριξη της αρχής της εθνικής και της κρατικής κυριαρχίας μέσα στο πεδίο ενός κανονιστικού ορίζοντα που εγγυάται τη δικαιϊκή ασφάλεια προς ένα κόσμο πολυπολικό τον οποίο διεκδικεί η ρωσική γεωστρατηγική.

-Επιβάλει την ρεαλιστική αξιολόγηση του βαθμού σοβαρότητας, δυναμικότητας και κραταιότητας της ρωσικής γεωπολιτικής και την επίτευξη του σεβασμού από τις άλλες πλανητικές δυνάμεις (ΗΠΑ, Κίνα κλπ).

-Και τέλος ας σημειωθεί ότι από τα πράγματα αυτή η σύγκρουση συμπεριλαμβάνει τη συνορεύουσα ρωσική γεωγραφία de facto. Διότι απλούστατα η  Σονμπόνγκ είναι δίπλα  στο Βλαδιβοστόκ.

Μια επίθεση στη Βόρεια Κορέα δεν θα ήταν απλώς μια επέμβαση απέναντι σε ένα καθεστώς. Θα ήταν ιμπεριαλιστικός νεοταξικός πόλεμος απέναντι σε ένα λαό ο οποίος με αξιοπρέπεια αρνείται να υποταχτεί στις διαδικασίες της παγκοσμιοποίησης και της παγκόσμιας διακυβέρνησης. Θα ήταν ιμπεριαλιστικός νεοταξικός πόλεμος απέναντι σε ένα έθνος που αμφισβητεί την υπερατλάντεια «αυτοκρατορία του κακού».

Για τούτο θα ήταν μια επίθεση απέναντι σε ολόκληρη την ανθρωπότητα.

info

[1]-US Department of Defence, Case Independent CostAssessment for B61 LEP, Washington-July 13, 2012

[2]-STIMSON-Russell Rumbaugh and Nathan Cohn, Resolving Ambiguity: Costing Nuclear Weapons  -June 2012

_

Η Αλήθεια για το Εθνικό Μέτωπο και την Μαρίν Λε Πεν

Στην πρόσφατη αρθρογραφία των ημερών ξεχωρίζουν δύο  πολύ ενδιαφέρουσες δημοσιεύσεις τις οποίες παρουσιάζουμε στη συνέχεια.

1) Το κείμενο με θέμα «Η παγκοσμιοποιητική  “Αριστερά” θα πρέπει να θεωρηθεί υπεύθυνη για τη στέψη του Μακρόν και τη διάσωση της ΕΕ» που  είναι μικρό απόσπασμα από σημαντικό άρθρο του Τάκη Φωτόπουλου με τίτλο: Η συστηματική προσπάθεια της Υπερεθνικής Ελίτ για να συντρίψει την “επανάσταση του Brexit”: Από το Brexit και τον Τραμπ στη Λε Πεν.  Το άρθρο αυτό δημοσιεύτηκε στα Αγγλικά και θα δημοσιευτεί και στα Ελληνικά εντός των ημερών.

2) Το κείμενο με θέμα «Είκοσι αλήθειες για την Μαρίν Λε Πεν» του Τζέιμς Πέτρας.

Τα δύο αυτά δημοσιεύματα φωτίζουν σε σημαντικό βαθμό το διακύβευμα των γαλλικών προεδρικών εκλογών. Αποκαθιστώντας την αλήθεια και σε αποκαλυπτική αντίθεση με τον προβαλλόμενο από τα ΜΜΕ εμετικό ψευδο-πολιτικό λόγο αρκετών εγχώριων προπαγανδιστών ενός κίβδηλου δήθεν αριστερού (ή μετα-αριστερού) ριζοσπαστισμού ή πατριωτισμού και μιας εθελόδουλης υποστήριξης της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Παγκοσμιοποίησης,  υπέρ της οποίας ξορκίζουν το μαζικό πολιτικοκοινωνικό ρεύμα της Μαρίν Λε Πεν και του Εθνικού Μετώπου αποδίδοντας του αυθαίρετα βαθύτερες αναλογίες με το ιστορικό μητροπολιτικό εθνικοσοσιαλιστικό (φασιστικό, ναζιστικό) φαινόμενο ή την εθνικιστική ακροδεξιά.

1-Η παγκοσμιοποιητική «Αριστερά» θα πρέπει να θεωρηθεί υπεύθυνη για τη στέψη του Μακρόν και τη διάσωση της ΕΕ

Τάκης Φωτόπουλος

05.05.2017

Η άνοδος στην εξουσία του νεο-εθνικιστικού κινήματος της Λε Πεν στη Γαλλία, το οποίο θα μπορούσε να δώσει θανάσιμο πλήγμα στην ΕΕ και, ενδεχομένως, ακόμη και στο σχέδιο για την παγκόσμια διακυβέρνηση, δεν φαίνεται πιθανή σήμερα. Ο κύριος λόγος γι’ αυτό είναι το γεγονός ότι η τεράστια αντι-παγκοσμιοποιητική και αντι-ΕΕ ψήφος μοιράστηκε στον πρώτο γύρο ανάμεσα στον Μελανσόν της «Αριστεράς», στη Λε Πεν του Εθνικού Μετώπου (FN), και σε άλλα μικρότερα αντι-ΕΕ κόμματα.

Ακόμα χειρότερα, οι «Αριστεροί» υποστηρικτές του Μελανσόν τώρα προτίθενται είτε να απέχουν είτε να ψηφίσουν τον Μακρόν—υποτίθεται τον ταξικό τους εχθρό– στον δεύτερο και κρίσιμο γύρο! Έτσι, σύμφωνα με τα αποτελέσματα έρευνας μεταξύ των υποστηρικτών του Μελανσόν (ο οποίος πέτυχε να κερδίσει σχεδόν το 20% του συνόλου των ψήφων στον πρώτο γύρο) για τις προτιμήσεις τους στον δεύτερο γύρο, περισσότεροι από το ένα τρίτο από αυτούς (35%) δήλωσαν ότι θα στήριζαν τον υποτιθέμενο «ταξικό εχθρό» Μακρόν, ενώ οι υπόλοιποι δήλωσαν ότι θα απόσχουν ή θα ρίξουν λευκή ψήφο.

Είναι επίσης πολύ ενδεικτικό του είδους της «Αριστεράς» της εξαπάτησης που εκπροσωπεί ο πολιτικάντης «τύπου Τσίπρα» Μελανσόν, ότι στην έρευνα αυτή που ο ίδιος οργάνωσε για να ρωτήσει την πρόθεση ψήφου των υποστηρικτών του, η ψήφος στη Λε Πεν δεν ήταν καν στις δυνατές επιλογές! [1] Πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι το ψευτο-επιχείρημα ότι ο Μελανσόν, με το να καλεί για αποχή, έμμεσα υποστηρίζει τη Λε Πεν, είναι εντελώς αβάσιμο, δεδομένου ότι προϋποθέτει ότι οι αστοί ψηφοφόροι του Μακρόν είναι πιθανότερο να απέχουν από ο,τι οι ψηφοφόροι της Λε Πεν, —κάτι που μπορεί να είναι αλήθεια σε ειρηνικές περιόδους αλλά όχι τώρα, όταν όλο το κατεστημένο, συμπεριλαμβανομένων των διαδηλωτών της «Αριστεράς» που προκαλούν άγριες ταραχές  στους δρόμους, προσπαθεί με κάθε τρόπο να τους κινητοποιήσει να ψηφίσουν, αν θέλουν να συνεχίσουν να έχουν το «κεφάλι τους ήσυχο» στο μέλλον! Είναι σαφές ότι, για τον Μελανσόν, ακριβώς όπως και για τον Τσίπρα, το κρίσιμο ζήτημα είναι να πάρει την εξουσία και να παραμείνει σε αυτή με κάθε κόστος, ανεξάρτητα από τις καταστροφικές συνέπειες που μπορεί να έχει η πολιτική του για τους εργαζόμενους και τα άλλα θύματα της παγκοσμιοποίησης.

Mε έναν πολύ παρόμοιο τρόπο, ο Τσίπρας και οι συνεργάτες του στη «Αριστερά» δεν έδωσαν δεκάρα για την καταστροφή που επρόκειτο να επιβάλλουν στον Ελληνικό λαό, όταν κυριολεκτικά αντέστρεψαν το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος που διενέργησαν τον Ιούνιο του 2015, στο οποίο μια πλειοψηφία των δύο τρίτων απέρριψε ένα νέο Μνημόνιο με τους δανειστές της Υπερεθνικής Ελίτ. [2] Στη συνέχεια, ο ίδιος προχώρησε στο ξεπούλημα του κοινωνικού πλούτου της χώρας (π.χ. αεροδρόμια, λιμάνια, τρένα κ.λπ.) ενώ, σύμφωνα με το νέο Μνημόνιο που μόλις υπέγραψε, δίνονται ακόμη και μετοχές (αρχικά) της ΔΕΗ προς πώληση. Όλα αυτά, συνοδευόμενα από «διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις» για την περαιτέρω «φιλελευθεροποίηση» των αγορών (π.χ. επιδείνωση των συνθηκών εργασίας). [3] Ωστόσο, κάθε έντιμος πολιτικός, πόσο μάλλον ένας αριστερός πολιτικός, εν όψει ενός τέτοιου κρίσιμου διλήμματος, απλά θα υπέβαλλε την παραίτησή του, αντί να εφαρμόσει πολιτικές αντίθετες προς τις προεκλογικές του υποσχέσεις. Όχι όμως ο Τσίπρας και οι συνεργάτες του απατεώνες της «Αριστεράς», οι οποίοι δεν θα κωλώσουν σε τίποτα προκειμένου να παραμείνουν στην εξουσία (για το καλό του λαού, φυσικά!).

Αντίστοιχα, εάν ο Μελανσόν πίστευε πραγματικά αυτά που διακήρυττε για την καταστροφή που σημαίνει η ΕΕ για τον Γαλλικό λαό, θα είχε προσπαθήσει, εδώ και πολύ καιρό, να ενώσει όλες τις πολιτικές αντι-ΕΕ δυνάμεις σε ένα τεράστιο αντι-ΕΕ Μέτωπο, και το αποτέλεσμα θα ήταν, σε συνδυασμό με το Μπρεξιτ, ότι από την Κυριακή 7 του Μάη, η ΕΕ θα είχε μπει στον δρόμο της λήθης. Αντ’ αυτού, ο «ταξικός εχθρός» Μακρόν θα είναι ο επόμενος πρόεδρος της Γαλλίας,  εν μέσω πελώριων πανηγυρισμών της Υπερεθνικής και της Γαλλικής ελίτ, των Χρηματιστηρίων, των αγορών χρήματος κ.λπ.! Αυτό δείχνει ακριβώς γιατί η «Αριστερά» είναι πραγματικά νεκρή και θαμμένη σήμερα, ενώ η εργατική τάξη  και τα θύματα της παγκοσμιοποίησης γενικότερα, εξαιτίας της  έλλειψης ενός Λαϊκού Μετώπου για την Εθνική και Κοινωνική Απελευθέρωση (ΜΕΚΕΑ) για να τα εκφράσει πραγματικά, μετατοπίζονται μαζικά σε αυτό που βλέπουν ως την ευκολότερη εναλλακτική λύση: τα νεο-εθνικιστικά κινήματα, που, όπως έχει δείξει ξεκάθαρα το παράδειγμα του Τραμπ, κάθε άλλο παρά είναι αξιόπιστα.

Ωστόσο, όταν πρέπει να επιλέξουν ανάμεσα στους πολύ γνωστούς πολιτικούς απατεώνες της φιλελεύθερης «Αριστεράς» (όπως η Κλίντον) ή της παγκοσμιοποιητικής «Αριστεράς» (όπως ο Σάντερς) και τις «άγνωστες ποσότητες» που εκπροσωπούν οι νεο-εθνικιστές (όπως ο Τραμπ),[4] προτιμούν σαφώς τους τελευταίους. Περιττό να προσθέσω ότι το Εργατικό Κόμμα του Τζέρεμυ Κόρμπυν θα έχει επίσης την ίδια τύχη με τον Μελανσόν στις προσεχείς γενικές εκλογές στη Βρετανία, καθώς η βρετανική «Αριστερά», αντί να αγωνιστεί μαζί με τους εργαζόμενους και τα άλλα θύματα της παγκοσμιοποίησης για ένα πραγματικό Μπρέξιτ, προσπαθεί να κάνει ό,τι μπορεί για να κάνει το Μπρέξιτ όσο το δυνατόν πιο ανώδυνο για τις ελίτ.

Φυσικά, δεν είναι μόνο οι προσωπικές φιλοδοξίες (αν και απέχουν πολύ από το να είναι ασήμαντες!) αυτές που καθορίζουν τη συμπεριφορά των Τσιπρέων και Μελανσόν αυτού του κόσμου. Ωστόσο, η κύρια πολιτική διαφορά μεταξύ της Λε Πεν και του Μελανσόν υποτίθεται ότι ήταν οι αντίστοιχες θέσεις τους για τη μετανάστευση, για την οποία η βλακώδης (και αναχρονιστική) θέση της «Αριστεράς» είναι σχεδόν πανομοιότυπη με εκείνη της Υπερεθνικής Ελίτ, τη στιγμή που οι εργαζόμενοι και τα άλλα θύματα της παγκοσμιοποίησης (σε αντίθεση με τους αστούς υποστηρικτές της «Αριστεράς», που τυχαίνει να ανήκουν ως επί το πλείστον στους προνομιούχους της παγκοσμιοποίησης), συμφωνούν με τις θέσεις των νεο-εθνικιστών στο θέμα αυτό, όπως έδειξα και αλλού.[5]

Ως εκ τούτου, το φταίξιμο για την πενταετή καταστροφή που θα υποστούν τα Γαλλικά θύματα της παγκοσμιοποίησης, και, ακόμη πιο σημαντικό, η ευθύνη για την απώλεια της ιστορικής ευκαιρίας για τον Γαλλικό λαό να ηγηθεί πανευρωπαϊκού αγώνα για τη συντριβή της ΕΕ —και ενδεχομένως και της παγκόσμιας διακυβέρνησης—πρέπει να αποδοθεί σαφώς στον Μελανσόν, ο οποίος είναι ο βασικός εκπρόσωπος της παγκοσμιοποιητικής «Αριστεράς» στη Γαλλία σε αυτή την ιστορική στιγμή.

Όπως προσπάθησα να δείξω σε αυτό το άρθρο, οι κυρίως υπεύθυνοι για την αναπαραγωγή και διαιώνιση της Νέας Διεθνούς Τάξης και της αντίστοιχης φτωχοποίησης  των εκατομμυρίων σε όλο τον κόσμο, που είναι τα θύματα της, είναι η παγκοσμιοποιητική «Αριστερά» στην πολιτική σκηνή καθώς και οι υποστηρικτές της στους δρόμους (ορισμένοι από τους οποίους προστατεύονται/ χρηματοδοτούνται/ προωθούνται από τέτοιους καλοπροαίρετους  ευεργέτες όπως ο Τζορτζ Σόρος και οι ελεγχόμενες από αυτούς ΜΚΟ)  Έτσι, το τελικό πλήγμα κατά της ΕΕ, του κύριου θεσμού της παγκοσμιοποίησης στην Ευρώπη, κατά πάσα πιθανότητα θα αποφευχθεί ενόψει των συνδυασμένων επιθέσεων του συνόλου της Υπερεθνικής Ελίτ, των ντόπιων ελίτ, όλων των πολιτικών κομμάτων και των απόλυτα ελεγχόμενων από αυτούς Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, που, αποτρέποντας μια νίκη για το αντιπαγκοσμιοποιητικό κίνημα στη Γαλλία σε αυτή την κρίσιμη ιστορική στιγμή, θα συμβάλουν (εσκεμμένα ή μη) στην εφαρμογή του σχεδίου για Παγκόσμια διακυβέρνηση, που προετοιμάζεται μεθοδικά από την Υπερεθνική Ελίτ τις τελευταίες δύο δεκαετίες περίπου.

Στην πραγματικότητα, το μόνο πραγματικά επικίνδυνο κίνημα για την Υπερεθνική Ελίτ στη Γαλλία σήμερα είναι το Εθνικό Μέτωπο της Λε Πεν, δεδομένου ότι υπάρχουν αρκετοί λόγοι για τους οποίους το δήθεν αντικαπιταλιστικό κίνημα του υποψηφίου της παγκοσμιοποιητικής «Αριστεράς» Μελανσόν είναι τόσο επικίνδυνο για τις ελίτ, όσο επικίνδυνος αποδείχθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ γι’ αυτές στην Ελλάδα στις εκλογές του Γενάρη 2015. Λίγοι πιστεύουν σήμερα ότι ο Μελανσόν θα διαρρήξει ποτέ τους δεσμούς της Γαλλίας με τη Νέα Διεθνή Τάξη και τους θεσμούς της, αντί απλώς να προσπαθήσει να «βελτιώσει» την ΕΕ. Από την άλλη πλευρά, η Λε Πεν θα έχανε σχεδόν το σύνολο των υποστηρικτών της αν προσπαθούσε κάτι παρόμοιο, δεδομένου ότι οι ελίτ της ΕΕ θα συνέχιζαν και θα ενέτειναν παραπέρα τον πόλεμο εναντίον της σε περίπτωση που νικούσε, για να εκμηδενίσουν κάθε πιθανότητα να προσπαθήσουν να μιμηθούν το παράδειγμα της άλλα νέο-εθνικιστικά κόμματα. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι το κόμμα του Μελανσόν δεν είναι ένα νεο-εθνικιστικό κόμμα, όπως της Λε Πεν, αλλά ένα παραδοσιακό αντι-καπιταλιστικό κόμμα της Γαλλικής Αριστεράς, το οποίο θα μπορούσε να βρει εύκολα δικαιολογίες τύπου ΣΥΡΙΖΑ και των «Μαρξιστών» απατεώνων του, οι οποίοι «κυβερνούν» το Ελληνικό προτεκτοράτο αυτή τη στιγμή. Δηλαδή δικαιολογίες όπως ότι η πτώση του καπιταλισμού είναι ένας μακροπρόθεσμος στόχος και κατά τη διαδικασία αυτή απαιτούνται συμβιβασμοί κ.λ.π. Μια κομμουνιστική επανάσταση του είδους που διακηρύσσει ο Μελανσόν δεν θα μπορούσε να επιτευχθεί ποτέ μέσω βουλευτικών εκλογών, ούτε έχει συμβεί κάτι παρόμοιο ποτέ στο παρελθόν.

Έτσι, αυτό που, κατά πάσα πιθανότητα, θα δούμε στο δεύτερο γύρο είναι η πραγματική “στέψη” του υποψήφιου της Υπερεθνικής Ελίτ Εμμανουέλ Μακρόν, ενός πρώην τραπεζίτη επενδύσεων σε υψηλά αμειβόμενη θέση στην Τράπεζα Ρότσιλντ, η οποία, καθόλου τυχαία, ήταν η πρώτη που εθνικοποιήθηκε από τη σοσιαλιστική κυβέρνηση του Φρανσουά Μιττεράν με το που ανέλαβε το 1981 –  πριν αναγκαστεί και αυτός να «μπει στο κλαμπ» της ΝΔΤ δύο χρόνια αργότερα! Πιο συγκεκριμένα, ήταν, κυρίως, το Εθνικό Μέτωπο της Λε Πεν, περισσότερο από κάθε άλλο νεο-εθνικιστικό κόμμα στη Δύση, που αντιλήφθηκε ότι η εθνική κυριαρχία είναι ασύμβατη με την παγκοσμιοποίηση και τη συμμετοχή στους θεσμούς της ΝΔΤ. Όπως τόνισε η Λε Πεν, (με έναν τρόπο που η «Αριστερά» έχει εγκαταλείψει εδώ και καιρό!):

«Η παγκοσμιοποίηση είναι μία βαρβαρότητα, η κάθε χώρα είναι αυτή που θα πρέπει να την περιορίζει και να τη ρυθμίζει [την παγκοσμιοποίηση]. Σήμερα ο κόσμος βρίσκεται στα χέρια των πολυεθνικών επιχειρήσεων και του διεθνούς χρηματοπιστωτικού (κεφαλαίου)… Η μετανάστευση «συνθλίβει τους μισθούς», ενώ ο ελάχιστος μισθός γίνεται τώρα ο μέγιστος.» ^[6]

Στην πραγματικότητα, το Γαλλικό Εθνικό Μέτωπο είναι το πιο σημαντικό νεο-εθνικιστικό κόμμα στην Ευρώπη που θα μπορούσε εύκολα να βρίσκεται στην εξουσία μετά τις Προεδρικές Εκλογές του 2017, αν δεν αντιμετώπιζε ένα συμπαγές μέτωπο όλων των παγκοσμιοποιητικών κομμάτων, υποστηριζόμενο από την Υπερεθνική Ελίτ και συγκεκριμένα από τις Ευρω-ελίτ και τα ΜΜΕ, τα οποία οι ίδιες ελέγχουν, όπως συμβαίνει σήμερα. Όπως  εύστοχα το έθεσε ο Φλοριάν Φιλιππό (Florian Philippot), ο αντιπρόεδρος του Εθνικού Μετώπου και επικεφαλής στρατηγικής, σε μία συνέντευξή του στους Financial Times:

«Οι άνθρωποι που ψήφιζαν αριστερά, που πίστευαν στην αριστερά και που νόμιζαν ότι θα αγωνιζόταν για σημαντικές βελτιώσεις στους μισθούς και στις συντάξεις, την κοινωνική και οικονομική πρόοδο, και για βιομηχανικές πολιτικές…αυτοί οι άνθρωποι έχουν αντιληφθεί ότι παραπλανήθηκαν.» ^[7]

Όπως ανέφερε το ίδιο ρεπορτάζ των FT, σε κάποιους παρατηρητές της Γαλλικής πολιτικής σκηνής, οι οικονομικές πολιτικές του Εθνικού Μετώπου, που περιλαμβάνουν έξοδο από το ευρώ και τη εισαγωγή περιορισμών στο εμπόριο για να προστατευτεί η βιομηχανία, ακούγεται σαν κάτι που αντιγράφτηκε από πολιτικό μανιφέστο της δεκαετίας του ’30, ενώ ο Κριστιάν Σαν-Ετιέν (Christian Saint-Étienne), ένας οικονομολόγος στην εφημερίδα Le Figaro, περιέγραψε πρόσφατα το όραμα αυτό σαν «Περονιστικό Μαρξισμό».

Στην πραγματικότητα, σε μια πιο πρόσφατη συνέντευξη στους FT, η Μαρίν Λε Πεν πήγε ένα βήμα παραπέρα στην ίδια κατεύθυνση και κάλεσε, εκτός από έξοδο από το Ευρώ, —μια εξέλιξη που περιμένει και ελπίζει να οδηγήσει στην κατάρρευση του Ευρώ, αν όχι και την κατάρρευση της ΕΕ— και εθνικοποίηση των τραπεζών. Την ίδια στιγμή υπερασπίστηκε τις δημόσιες υπηρεσίες και παρουσίασε τον εαυτό της σαν προστάτη των εργαζομένων και των αγροτών μπροστά «στην άγρια και αναρχική παγκοσμιοποίηση… η οποία έφερε περισσότερο πόνο από ευτυχία». ^[8] Σε σύγκριση, ούτε πέρασε ποτέ από τη σκέψη του ΣΥΡΙΖΑ (και του Βαρουφάκη, που τώρα παριστάνει τον ριζοσπαστικό!) ούτε καν να χρησιμοποιήσει τέτοια συνθήματα πριν από τις εκλογές (πόσο μάλλον μετά!). Περιττό να προσθέσω ότι η εξωτερική πολιτική της είναι πολύ διαφορετική από αυτή του Γαλλικού κατεστημένου, καθώς προϋποθέτει  ριζική αναμόρφωση της Γαλλικής εξωτερικής πολιτικής, όπου οι σχέσεις με το καθεστώς του Σύριου Προέδρου Μπασάρ αλ Ασσαντ θα αποκατασταθούν, και αυτές με τα καθεστώτα του Κατάρ και των κρατών του Κόλπου, τα οποία τα χαρακτηρίζει τρομοκρατικά, θα αναθεωρηθούν. Την ίδια στιγμή, η Λε Πεν βλέπει τις ΗΠΑ σαν πρωταγωνιστή  επικίνδυνων πολιτικών και τη Ρωσία ως πιο κατάλληλο φίλο.

[1] Charles Bremner, “Macron urges rival MPs to defect from ‘dying’ old parties”, The Times, 3/5/2017

[2] Takis Fotopoulos, “The sell-out of Greece by SYRIZA and the bankruptcy of the globalist ‘Left’”, The International Journal of INCLUSIVE DEMOCRACY, Vol. 11, Nos. 1/2 (Winter-Summer 2015), http://www.inclusivedemocracy.org/journal/vol11/vol11_no1_The_Sell-out_of_Greece_by_Syriza_and_the_bankruptcy_of_the_globalist_Left.html

[3] Kerin Hope in Athens, Arthur Beesley in Brussels and Shawn Donnan in Washington, “Agreement cheers markets and potentially opens door to talks on debt relief”, Financial Times,3/5/2017

[4] Τάκης Φωτόπουλος, «Μια Επανάσταση τύπου Brexit στις ΗΠΑ;», πόρταλ Αντιπαγκοσμιοποίηση, Αυτοδυναμία, Περιεκτική Δημοκρατία, 5/11/2016

[5] Βλ. λ.χ. Τάκης Φωτόπουλος, «Η δυσφήμηση του BREXIT ως ρατσιστικού, η μεταναστευτική κρίση και η πολιτιστική παγκοσμιοποίηση», πόρταλ Αντιπαγκοσμιοποίηση, Αυτοδυναμία, Περιεκτική Δημοκρατία, 21/9/2016

[6] “Globalization is barbarous, multinationals rule world” – Marine Le Pen, RT, 10/1/2015 http://rt.com/news/212435-france-pen-globalization-barbarity/

[7] Adam Thomson, “France’s far-right National Front seeks voters from the left”, Financial Times,4/1/2015

[8] Anne-Sylvaine Chassany and Roula Khalaf, “Marine Le Pen lays out radical vision to govern France”, Financial Times, 5/3/2015

(Πηγή:   http://www.antipagkosmiopoihsh.gr/?p=6906)

                              _._

2-Είκοσι αλήθειες για την Μαρίν Λε Πεν

Τζέιμς Πέτρας

01.05.2017

Εισαγωγή: Κάθε μέρα, με απίθανους τρόπους, ηγετικές μορφές από τη δεξιά και την αριστερά, από τον τραπεζικό κόσμο και παριζιάνους διανοουμένους, κατασκευάζουν ιστορίες και προωθούν συνθήματα κατασυκοφάντησης της προεδρικής υποψήφιας Μαρίν Λε Πεν.

Διαστρέφουν το πρόγραμμά της, κολλώντας την ετικέτα «εξτρεμιστική» στη δέσμευσή της υπέρ της τάξης των εργαζομένων και εναντίον του ιμπεριαλισμού. Φόβος και φθόνος για το γεγονός ότι η νέα γυναίκα ηγείται ενός λαϊκού κινήματος έχει εισρεύσει στα αφρίζοντα από σαμπάνια δείπνα των καλεσμένων του Εμμάνουελ «Μάννυ» Μακρόν. Και έχει πολλούς λόγους να ανησυχεί. Η Λε Πεν απευθύνεται στα στοιχειώδη συμφέροντα της μεγάλης πλειοψηφίας των Γάλλων εργατών, αγροτών, δημοσίων υπαλλήλων, ανέργων και υπο-απασχολούμενων νέων και εργατών σε ηλικία που πλησιάζουν τη συνταξιοδότηση.

Τα ΜΜΕ, η πολιτική τάξη, δικαστικοί αλλά και προβοκάτορες ταραχών επιτίθενται άγρια κατά της Λε Πεν, διαστρέφοντας την εσωτερική και εξωτερική πολιτική της. Τους εξαγριώνει ότι η Λε Πεν υπόσχεται να αποσύρει τη Γαλλία από την ενιαία διοίκηση του ΝΑΤΟ –τερματίζοντας ουσιαστικά την δέσμευσή της στους αμερικανικούς πολέμους ανά τον κόσμο. Η Λε Πεν απορρίπτει την ολιγαρχική δυναστεία της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης και τα προγράμματα λιτότητας που επιβάλλει, από τα οποία θησαύρισαν Ολιγάρχες και Πολυεθνικές επιχειρήσεις. Υπόσχεται να υποβάλει την γαλλική υποταγή στην ΕΕ σε λαϊκό δημοψήφισμα. Η Λε Πεν υπόσχεται να τερματίσει τις κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας και αντίθετα να αυξήσει τις εμπορικές συναλλαγές. Θα θέσει τέρμα στην γαλλική εμπλοκή στη Συρία και θα καθιερώσει σχέσεις με το Ιράν και την Παλαιστίνη.

Η Λε Πεν έχει ταχθεί υπέρ μιας Κεϋνσιανής αναζωογόνησης της βιομηχανίας, με έμφαση στη ζήτηση, αντίθετα με το ακραία νεοφιλελεύθερο πρόγραμμα –οικονομία της προσφοράς- του Εμμανουέλ Μακρόν.

Το πρόγραμμα της Λε Πεν αυξάνει τους φόρους στις τράπεζες και στις τραπεζικές συναλλαγές, ενώ επιβάλλει πρόστιμα στη φυγή κεφαλαίων, για να συνεχίσει την χρηματοδότηση συνταξιοδότησης των γυναικών στα 62 χρόνια και των ανδρών στα 65, να διατηρήσει την εβδομαδιαία απασχόληση στις 35 ώρες και να απαλλάξει φορολογίας τις υπερωρίες. Υπόσχεται άμεση κρατική παρέμβαση για την παρεμπόδιση μετανάστευσης βιομηχανιών σε χώρες της Ε.Ε. με χαμηλά ημερομίσθια και την απόλυση Γάλλων εργατών.

Η Λε Πεν έχει δεσμευτεί για την αύξηση των δημοσίων δαπανών για την προστασία των παιδιών, των απόρων και των αναπήρων. ΄Εχει υποσχεθεί να προστατεύσει τους Γάλλους αγρότες από τις επιδοτούμενες φτηνές εισαγωγές. Υπόσχεται περικοπή φόρων κατά 10% για εργαζόμενους με χαμηλές αποδοχές. ΄Εχει δεσμευθεί να αγωνισθεί κατά του σεξισμού και για μισθολογική εξίσωση των γυναικών. Υποστηρίζει το δικαίωμα στην έκτρωση και τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων.

Η Μαρίν Λε Πεν θα μειώσει την εισδοχή μεταναστών σε 10.000 τον χρόνο και θα πλήξει τους σχετιζόμενους με τρομοκράτες.

Εμμανουέλ Μακρόν: Μακρο-Δισεκατομμυριούχος και Μικρό-νοιαζόμενος για τον εργαζόμενο.

Ο Μακρόν ήταν ένας τραπεζίτης επενδύσεων στη Τράπεζα Ρότσιλντ & Σια, τράπεζα ολιγαρχία, που πλουτίζει από κερδοσκοπία και από την λεηλασία του Δημοσίου Ταμείου. Ο Μακρόν υπηρέτησε ως υπουργός Οικονομίας του Φρανσουά Ολάντ από το 2014 ως το 2016. ΄Ηταν τότε που ο Πρόεδρος Ολάντ επέβαλε ένα πρόγραμμα εύνοιας στις επιχειρήσεις, το οποίο περιλάμβανε μια περικοπή φόρων 40 δις. ευρώ για τους πλουσίους.

Ο Μακρόν έχει δεσμούς με το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα και τις συνδεόμενες με αυτό συνομοσπονδίες Τραπεζών και επιχειρήσεων, των οποίων οι αξιώσεις περιλαμβάνουν: Αύξηση της ηλικίας συνταξιοδότησης, περικοπή των κοινωνικών δαπανών, απόλυση δεκάδων χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων και διευκόλυνση της εξόδου του κεφαλαίου και της εισόδου φθηνών εισαγωγών.

O Mακρόν είναι θερμός υποστηρικτής του ΝΑΤΟ και του Πενταγώνου και ανεπιφύλακτος υποστηρικτής της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης. Από την πλευρά τους οι Ολιγάρχες είναι ενθουσιώδεις με τον εναγκαλισμό του Μακρόν στην μεγαλύτερη λιτότητα για τους Γάλλους εργαζομένους, ενώ οι στρατηγοί μπορούν να αναμένουν πλήρη οικονομική υποστήριξη για τους διεξαγόμενους και τους μέλλοντες αμερικανό-Νατοϊκούς πολέμους σε τρεις ηπείρους.

Προπαγάνδα-ρετσινιές και ψέματα

Η φιλοπολεμική, αντιεργατική και οικονομίας-προσφοράς πολιτικές του Μακρόν μας επιτρέπουν ένα μόνο συμπέρασμα: Η Μαρίν Λε Πεν είναι η μόνη υποψήφια της αριστεράς. Το πρόγραμμα και οι δεσμεύσεις της είναι υπέρ των εργαζομένων -όχι της «σκληρής» ή «άκρας» δεξιάς και ασφαλώς όχι «φασιστικές».

Ο Μακρόν από την άλλη πλευρά είναι κηρυγμένος δεξιός εξτρεμιστής –ασφαλώς όχι «κεντρώος», όπως ισχυρίζονται τα μίντια και η πολιτική «ελίτ». Δεν έχει παρά να κοιτάξει κανείς το τραπεζικό ιστορικό του, τους σημερινούς υποστηρικτές του στον κύκλο των ολιγαρχών και τις πολιτικές της υπουργίας του στην κυβέρνηση Ολάντ.

Οι Μακρονιστές κατηγόρησαν την Μαρίν Λε Πεν για ακραίο «εθνικισμό», «φασισμό», «αντισημιτισμό» και «αντιμεταναστευτικό ρατσισμό». Η «γαλλική αριστερά», ή ότι έμεινε από αυτή, έχαψε τυφλά την προπαγάνδα των ολιγαρχών εναντίον της Λε Πεν, παρά την δύσοσμη προέλευση αυτών των συκοφαντιών.

Η Λε Πεν είναι προπάντων η σημαιοφόρος της εθνικής κυριαρχίας: «Πρώτα η Γαλλία! Ο αγώνας της είναι εναντίον των Βρυξελλών και για την κυριαρχία του γαλλικού λαού. Υπάρχει μια ουρανομήκης ειρωνεία στο να στιγματίζεται ως «άκρα δεξιά» ο αγώνας κατά της αυτοκρατορικής πολιτικής εξουσίας. Είναι ύβρις να ευτελίζονται λαϊκά αιτήματα για εθνική δημοκρατική εξουσία επί της βασικής οικονομικής πολιτικής, επί των δημοσίων δαπανών, της πολιτικής εισοδήματος και τιμών, του προϋπολογισμού και των ελλειμμάτων, ως «εξτρεμιστικά και ακροδεξιά».

Η Μαρίν Λε Πεν μεταμόρφωσε συστηματικά την ηγεσία, το κοινωνικό και οικονομικό πρόγραμμα και την κατεύθυνση του κόμματος Εθνικό Μέτωπο. Απέβαλε τους αντισημίτες, περιλαμβανομένου του πατέρα της! Μεταμόρφωσε την πολιτική του για τα δικαιώματα της γυναίκας, την έκτρωση, τους ομοφυλόφιλους και τη φυλή. Κέρδισε την υποστήριξη των νέων ανέργων και των βιομηχανικών εργατών, των δημοσίων υπαλλήλων και των αγροτών.

Τρείς φορές περισσότεροι νέοι εργάτες υποστηρίζουν το πρόγραμμά της για την αναζωογόνηση της εθνικής βιομηχανίας, από το δόγμα «Ελεύθερη Αγορά» του Μακρόν. Η Λε Πεν άντλησε υποστήριξη από τους Γάλλους αγρότες όσο και από την πληττόμενη ρευστή επαρχιακή μεσαία τάξη, καταστηματάρχες, υπαλλήλους και εργαζομένους στον τουρισμό και ιδιοκτήτες επιχειρήσεων.

Παρά τα ρεύματα μεταξύ των γαλλικών μαζών εναντίον των ολιγαρχών, διανοούμενοι και πολιτικοί δημοσιογράφοι πιθηκίζουν την συκοφαντική δυσφήμηση της Λε Πεν επειδή δεν θέλουν να δυσαρεστήσουν τα περιώνυμα μίντια και τις διοικήσεις των πανεπιστημίων. Δεν θα αναγνωρίσουν τις βαθειές αλλαγές που επισυνέβησαν στο εσωτερικό του Εθνικού Μετώπου υπό την ηγεσία της Μαρίν Λεπέν. Είναι οι προφέσορες της αμφιλογίας –μιλούν αριστερά, ενώ πράττουν δεξιά.

Εάν ο Μακρόν κερδίσει αυτή την εκλογή (και τίποτα δεν είναι εγγυημένο), θα εφαρμόσει βεβαίως το «σκληρό» και ακραία νέο-φιλελεύθερο πρόγραμμά του. Όταν οι Γάλλοι εργάτες κατέβουν σε απεργία και οι διαδηλωτές στήσουν οδοφράγματα κατά της λιτότητας του Μακρόν, η πλαστογραφημένη «αριστερά» θα κλαψουρίζει την άσφαιρη κριτική της περί «νόθου λογικής». Θα ισχυρίζονται ότι αυτοί είχαν δίκιο εξ αρχής.

Εάν η Λε Πεν δεν εκλεγεί, ο Μακρόν θα επιβάλει το πρόγραμμά του και θα πυροδοτήσει τη λαϊκή μανία. Η Μαρίν Λε Πεν θα είναι ισχυρότερη υποψήφια στις επόμενες εκλογές… εάν οι δικαστές της Ολιγαρχίας δεν την φυλακίσουν για το έγκλημα υποστήριξης της εθνικής κυριαρχίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης.

(Πηγή:   http://petras.lahaine.org/?p=2139 )

(Μετάφραση: Μιχαήλ Στυλιανού)

-

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΜΕΚΕΑ: Η άθλια εκδήλωση των δωσίλογων της πρώτης κυβέρνησης “Αριστερά” για τον Μπελογιάννη, ο ρόλος του ΚΚΕ, και η ανάγκη για αγώνα εθνικής και κοινωνικής απελευθέρωσης

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΜΕΚΕΑ: Η άθλια εκδήλωση των δωσίλογων της πρώτης κυβέρνησης “Αριστερά” για τον Μπελογιάννη, ο ρόλος του ΚΚΕ, και η ανάγκη για αγώνα εθνικής και κοινωνικής απελευθέρωσης

29 Μαρτίου  2017

Η συμμετοχή του Γ. Γ. του ΚΚΕ στα εγκαίνια του μουσείου του ΝΙΚΟΥ ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗ ήταν η σταγόνα για να ξεχειλίσει το ποτήρι της αθλιότητας και σκύλευσης της μνήμης του εκτελεσμένου αγωνιστή, από τη μια μεριά των δωσίλογων του ΣΥΡΙΖΑ και, από την άλλη, της απύθμενης υποκρισίας και εκφυλισμού της σημερινής ηγεσίας του ΚΚΕ και της πολιτικής του γραμμής.

Όπως είπε ο Κουτσούμπας, οι χιλιάδες μπελογιάννηδες αγωνίστηκαν με κάθε θυσία, ανυποχώρητοι για ΕΘΝΙΚΗ και ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ.  Γι’ αυτό άλλωστε γιγαντώθηκε και το ΚΚΕ στα χρόνια της Κατοχής, αφού τελικά η τότε ηγεσία του παραδέχτηκε ότι πρέπει να υπάρξει (όπως είναι φυσικό) πρώτα η εθνική απελευθέρωση, για να δημιουργηθούν έπειτα οι προϋποθέσεις για την κοινωνική αλλαγή. Κι έτσι άφησαν τις «βαθιές» αναλύσεις για τους «ιμπεριαλιστικούς πολέμους» και προχώρησαν στη δημιουργία του ΕΑΜ που ένωσε τη μεγάλη πλειοψηφία του λάου.

Σήμερα το ΚΚΕ κρατά μια άθλια στάση μπροστά στην καταστροφή του ελληνικού λάου και της πατρίδας μας, γιατί δεν ξεσηκώνει αληθινά τα πλατιά λαϊκά στρωματά σε ένα νέο ΕΑΜ, που φυσικά δε θα είναι το ίδιο με τότε, αλλά θα θέτει ισότιμα το ζήτημα όχι μόνο της Εθνικής, αλλά και της Κοινωνικής απελευθέρωσης, αφού η σημερινή κατοχή δεν είναι απλά στρατιωτική όπως τότε, αλλά κατ’ αρχήν οικονομική κατοχή, και κατά συνέπεια πολιτική και πολιτισμική.

Όταν στις εκλογές του 2012, μετά το σοκ των μνημονίων και της βίας που ασκήθηκε πάνω στους Έλληνες, έβγαινε ο μεγαλύτερος ίσως πολιτικός απατεώνας στην ελληνική ιστορία Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ των παρόμοιων απατεώνων Φλαμπουράρη και σία και έλεγε ότι θα σώσει την Ελλάδα και θα καταργήσει τα μνημόνια χωρίς σύγκρουση και άμεση έξοδο από την ΕΕ, η Παπαρήγα και το ΚΚΕ έλεγαν «θα είμαστε λαϊκή αντιπολίτευση», αντί να ξεσηκώσουν την Ελλάδα σε ένα νέο ΕΑΜ, με ΑΜΕΣΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΞΟΔΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΕ ΚΑΙ ΔΙΑΓΡΑΦΗΣ ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ, ΜΕ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΩΝ ΚΛΑΔΩΝ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ, ΧΩΡΙΣ ΑΥΤΟ ΝΑ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ.

Δηλαδή αυτό θα ήταν το πρώτο βήμα για να βγει η Ελλάδα από το στόμα του λύκου (βλέπε ΕΕ-ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ) και να αρχίσει να χτίζει Αυτοδύναμη οικονομία (όπως άλλωστε τότε το ΜΕΚΕΑ πρότεινε στο ΚΚΕ, στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ και άλλους, αλλά πήρε την άρνηση όλων).

Έτσι, μετά από αυτή την εγκληματική στάση του ΚΚΕ, ο λαός τους έβαλε στη γωνιά, ενώ θα μπορούσε να αποτελέσει την εναλλακτική λύση για το λαό, με την ευρύτερη δυνατή λαϊκή συσπείρωση για να αναμετρηθεί στα ίσα με τον Τσίπρα στη συνέχεια. Και όχι μόνο. Θα ήταν το μοναδικό κόμμα της Αριστεράς στον κόσμο που θα ξεκινούσε αγώνα όχι μόνο για την κοινωνική αλλά και την εθνική απελευθέρωση, χωρίς την οποία, στην εποχή της παγκοσμιοποίησης η πρώτη είναι αδύνατη, εκτός βέβαια αν καταλήξουμε στις τροτσκιστικές ανοησίες της παγκόσμιας σοσιαλιστικής επανάστασης, τη στιγμή που ούτε μία απλά πανευρωπαϊκή απεργία δεν σημειώθηκε για την ουσιαστική αναίρεση των κατακτημένων με αίμα εργατικών δικαιωμάτων στην εποχή της παγκοσμιοποίησης.

Αντ’ αυτού το ΚΚΕ είπε και λέει στο λαό, γίνετε όλοι κομμουνιστές, κάντε την επανάσταση και εγώ θα μπω κεφαλή, όταν γίνει αυτό – και μετά θα βγούμε από την ΕΕ! Δηλαδή ποτέ! Και αυτό όχι μόνο γιατί δεν υπάρχουν οι υποκειμενικές συνθήκες έτσι όπως τις οραματίζεται η μαρξιστική θεωρία του 19ου αιώνα για να γίνει η «επανάσταση», αλλά και για τον απλό λόγο ότι καμία αντισυστημική κοσμοθεωρία δεν μπορεί να γίνει το κυρίαρχο παράδειγμα στα λαϊκά στρώματα όταν καταρχήν δεν αγωνίζεται για την εθνική κυριαρχία ενός λαού που είναι υπό κατοχή. Και η σημερινή κατοχή είναι καταρχήν οικονομική και κατά συνέπεια πολιτική και πολιτισμική.

Από το 2012 κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι και φάνηκε ακόμα περισσότερο η εγκληματική έως ύποπτη στάση της ηγεσίας του.

Αφήνουν να περνάει στο ντούκου η Κατοχή της χώρας από την ΥΠΕΡΕΘΝΙΚΗ ΕΛΙΤ, η οποία και βέβαια επιβάλλεται σε αγαστή συνεργασία με την ντόπια ελίτ και την υποστήριξη των ανώτερων στρωμάτων, και παραμυθιάζει τον κόσμο με τον αγώνα για τον επερχόμενο σοσιαλισμό, αντί να παλέψει για την άμεση λύση, την αποτίναξη της κατοχής και την άμεση έξοδο από την ΕΕ, σαν το πρώτο βήμα στην κοινωνική απελευθέρωση.

Έτσι, ενώ έγινε ο σεισμός του ΜΠΡΕΞΙΤ και παντού στον κόσμο αναπτύσσονται κινήματα για την ανάκτηση της εθνικής κυριαρχίας, ενάντια στην Υ/Ε και τη Παγκοσμιοποίηση, για το ΚΚΕ αυτό προφανώς δεν έχει σχέση με τον αγώνα που πρέπει να αναπτυχθεί κι εδώ!

Κατά συνέπεια το ΚΚΕ υιοθετεί πλέον σχεδόν όλη την ατζέντα-προπαγάνδα της Υ/Ε για τον δήθεν «φασιστικό» κίνδυνο που εκπροσωπούν τα κινήματα αυτά, τα οποία έχουν μεγάλη λαϊκή υποστήριξη, κυρίως από τα εργατικά στρώματα, εφόσον η Αριστερά που έπρεπε να πρωτοστατεί στο σημερινό αγώνα πρωτίστως για εθνική απελευθέρωση, είναι απούσα! Αντιθέτως τα διάφορα τμήματα της Αριστεράς (είτε τα «σοσιαλδημοκρατικά», κατά το ΚΚΕ, είτε «επαναστατικά» όπως το ίδιο), δυστυχώς άμεσα η έμμεσα συμπαρατάσσονται με την ιδεολογία της Υ/Ε και της παγκοσμιοποίησης. Για παράδειγμα δείτε τη στάση του ΚΚΕ στο θέμα των «ανοιχτών συνόρων» που επιβάλλουν τα καθάρματα της ΕΕ και της Υ/Ε, που κάνουν φανερό τον στόχο της ισοπέδωσης μισθών και εργατικών συνθηκών, από την Κίνα και την Ινδία μέχρι την Ευρώπη και την Αμερική.

Καθαρότερα όμως φαίνεται η στάση του κόμματος αυτού, στα ζητήματα που καίνε άμεσα τον κόσμο. Λειτουργεί σα να είμαστε σε περίοδο «ομαλότητας», αντί να καταγγείλει το έγκλημα κατά της πατρίδας μας, που ξεπουλιέται ολόκληρη στις πολυεθνικές, με αποκορύφωμα το ξεπούλημα της ΔΕΗ, αφού προηγουμένως ξεπουλήθηκαν τα τρένα μας, τα λιμάνια μας και τα αεροδρόμια μας, νομιμοποιώντας έτσι, στην ουσία την Κατοχή, ενώ συγχρόνως προσφέρει και νομιμοποίηση στην δήθεν «κυβέρνηση» των ανδρεικέλων της Υπερεθνικής Ελίτ. Αυτό εκφράζεται σε πολλά επίπεδα, είτε επικοινωνιακά (βλ. τα εγκαίνια του μουσείου Ν. Μπελογιάννης) οπού συναγελαζόταν ο Κουτσούμπας και ο αρχιδωσίλογος …. Τσίπρας, είτε πολιτικά (και μόνο η παραμονή του εν καιρώ κατοχής στη βουλή αποτελεί νομιμοποίηση των δωσίλογων), αλλά ακόμα και σε επίπεδο αγώνα όπου τουλάχιστον δυο φορές λειτούργησαν ως προβοκάτορες για τους αγώνες των αγροτών.

Οι εγκληματίες δωσίλογοι του ΣΥΡΙΖΑ, οι άθλιοι εντολοδόχοι της Υ/Ε, που όπως τελικά φαίνεται ανεβήκαν στη εξουσία μετά από την έγκριση της, αντιμετωπίζονται «μαλακά» από το ΚΚΕ, σαν να μην βρίσκεται η χώρα μπροστά στο κίνδυνο αφανισμού της. Έτσι και στα εγκαίνια του μουσείου του Μπελογιάννη αντί η ηγεσία του ΚΚΕ να αρνηθεί να παρευρεθεί και να καταγγείλει τον Τσίπρα ως προδότη-εγκληματία της χώρας που τελεί πλέον υπό καθεστώς προτεκτοράτου και κατοχής για το λαό, ο Κουτσούμπας αντιθέτως πήγε, τον είπε απλώς «ρίψασπι» και κάλεσε τον λαό «για νέους αγώνες» «για το σοσιαλισμό»!

Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΕΠΟΜΕΝΩΣ ΘΑΦΤΗΚΕ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΠΑΤΕΩΝΕΣ  ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ, ΠΟΥ ΔΕΝ ΔΙΑΝΟΗΘΗΚΑΝ ΟΤΑΝ ΕΙΔΑΝ ΟΤΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΘΥΣΑΝ ΝΑ ΕΦΑΡΜΟΣΟΥΝ ΤΟ ‘ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ’ ΤΟΥΣ ΝΑ ΠΑΡΑΙΤΗΘΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΤΕΒΟΥΝ ΣΕ ΑΓΩΝΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΥΠΕΡΕΘΝΙΚΗΣ ΕΛΙΤ, ΑΛΛΑ ΠΡΟΠΑΝΤΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΚΕ ΠΟΥ ΠΡΟΔΩΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΗΡΩΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΛΑΪΚΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΣΑΝ ΤΟΝ ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗ ΠΟΥ ΕΔΩΣΑΝ ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ. ΦΥΣΙΚΑ, ΑΝΑΛΟΓΑ ΘΑΦΤΗΚΑΝ ΚΑΙ ΤΑ ΔΕΞΙΑ ΚΟΜΜΑΤΑ (ΝΔ, ΑΝΕΛ) ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ Ο ΠΡΟΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΑΠΑΤΗΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ, ΤΟ ΠΑΣΟΚ . ΑΚΟΥΓΟΝΤΑΣ ΟΜΩΣ ΣΗΜΕΡΑ ΤΙΣ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΩΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΟΦΑΓΩΝ ΤΗΣ ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΜΕ ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΟΜΜΑ ΕΧΕΙ ΧΑΣΕΙ ΟΡΙΣΤΙΚΑ ΤΟ ΤΡΕΝΟ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΝΕΟ-ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΥ, ΟΠΩΣ ΤΗΣ ΛΕΠΕΝ ΣΤΗ ΓΑΛΛΙΑ, Η ΤΟΥ ΦΑΡΑΖ ΣΤΗΝ ΒΡΕΤΑΝΙΑ.

ΕΜΠΡΟΣ ΛΟΙΠΟΝ ΝΑ ΞΕΚΙΝΗΣΟΥΜΕ ΕΝΑ ΝΕΟ ΠΑΛΛΑΪΚΟ ΜΕΤΩΠΟ ΕΘΝΙΚΗΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ ΟΧΙ ΑΠΟ ΠΟΛΙΤΙΚΑΝΤΗΔΕΣ ΑΛΛΑ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΡΙΣΤΕΡΟΥΣ, ΔΕΞΙΟΥΣ, ΑΝΑΡΧΙΚΟΥΣ Ή ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΠΑΛΕΨΟΥΝ ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΕΛΛΑΔΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΜΕΣΗ ΕΞΟΔΟ ΜΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΕ (ΟΧΙ ΑΠΛΑ ΤΟ ΕΥΡΩ ΟΠΩΣ ΑΠΟΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΖΟΥΝ ΑΛΛΟΙ ΑΠΑΤΕΩΝΕΣ ΠΟΥ ΤΕΛΙΚΑ ΘΑ ΗΤΑΝ ΤΟ ΙΔΙΟ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΗ), ΤΟ ΝΑΤΟ, ΤΟ  ΔΝΤ, ΤΟΝ ΠΟΕ, ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΕΘΝΙΚΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΑΥΤΟΔΥΝΑΜΙΑΣ ΚΑΙ ΣΕ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΛΑΟΥΣ ΠΟΥ ΑΓΩΝΙΖΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΣΚΟΠΟ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ (ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΥΠΟΛΟΙΠΟ ΚΟΣΜΟ) ΝΑ ΚΤΙΣΟΥΜΕ ΜΙΑ ΝΕΑ ΔΙΕΘΝΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΕΘΝΙΚΑ ΚΥΡΙΑΡΧΩΝ ΚΡΑΤΩΝ ΜΕ ΕΝΑΝ ΝΕΟ ΔΙΕΘΝΙΣΜΟ, ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΞΕΠΕΡΑΣΜΕΝΟ ΔΙΕΘΝΙΣΜΟ ΤΗΣ «ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ» ΠΟΥ ΣΗΜΕΡΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΔΕΚΑΝΙΚΙ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΤΑΞΗΣ.

ΜΕΚΕΑ – ΜΕΤΩΠΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ                                    

                                       29/3/2017

                                www.mekea.org